W 1982 roku Mercedes-Benz zaprezentował zupełnie nową serię o typoszeregu 201, znaną jako 190 E. Samochód oferowany początkowo był z jednostkami benzynowymi o mocy od 90 KM, a od roku 1983 również z silnikiem Diesla o mocy 72 KM. Do palety w kolejnym roku dołożona została żywiołowa odmiana 190 E 2.3-16 o sile 185 KM. Po nim doszła jeszcze odmiana 2.5-16 Evolution (195 KM).
Zobacz też: Mercedes-Benz 190 SL kończy 60 lat
Rok 1989 przyniósł o wiele większą rewolucję. Świat poznał Mercedesa 190 E 2.5-16 Evolution II. Samochód ten był rozwinięciem projektu 190 E 2.5-16 Evolution. Na potrzeby nowej wersji 16-zaworowa jednostka została wzmocniona do 235 KM, co pozwalało na przyspieszenie od 0 do 100 km/h w czasie 7,1 s i uzyskanie prędkości maksymalnej równej 250 km/h. Kompaktowy, mocny i muskularny – tak właśnie był 190 E 2.5-16 Evolution II.
Na jego bazie zbudowano turystyczny samochód wyścigowy nowej Grupy A mistrzostw DTM. Równocześnie Evo II był bohaterem ówczesnej ofensywy modelowej Mercedesa. To od niego zaczęła się historia sportowych sedanów klasy średniej, które dzisiaj reprezentuje Mercedes-AMG C 63. Modyfikacje nadwozia i podwozia wpłynęły na lepsze właściwości jezdne. Na potrzeby startów w wyścigach wariant Evo II otrzymał 17-calowe obręcze, wyróżnikiem był też pakiet aerodynamiczny z nowymi zderzakami ze zintegrowanymi spojlerami, poszerzeniami nadkoli oraz masywnym tylnym skrzydłem.
Mercedes 190 E w wyścigach
Wyścigowa kariera 190 E 2.3-16 rozpoczęła się w pięknym stylu – mało znany wówczas brazylijski kierowca Ayrton Senna wygrał za jego kierownicą inauguracyjny wyścig na nowym torze Nurburgring w 1984 roku. Cztery lata później Mercedes-Benz przystąpił do rywalizacji w mistrzostwach aut turystycznych (DTM) z samochodem opracowanym na bazie seryjnej 190-tki. Roland Asch zdobył w tamtym sezonie tytuł wicemistrza, a inżynierowie ze Stuttgartu rozwijali już kolejny wariant modelu – 190 E 2.5-16 Evolution. Zgodnie z wymogami Międzynarodowej Federacji Samochodowej FIA – organizatora wyścigów, zbudowano go w liczbie 502 sztuk.
Przeczytaj: TEST Mercedes Klasy C Kombi C180 7G-Tronic: luksus w powiększonym wydaniu
Latem 1989 roku, gdy wyścigowy 190 E 2.5-16 Evolution z silnikiem o mocy 333 KM odnosił pierwsze sukcesy, na dobre rozpoczęły się prace nad jego następnym wcieleniem. Ostatni z 502 egzemplarzy Evo II zbudowano w Bremen w maju 1990 roku. Później przygotowaniem aut do udziału w wyścigach zajęła się firma AMG. W tym przypadku silnik wzmocniono do 373 KM, a wybrane elementy karoserii wykonano z lekkich i wytrzymałych tworzyw sztucznych.
Torowy debiut Evo II nastąpił na Północnej Pętli toru Nurburgring, w wyścigu DTM zorganizowanym 16 czerwca 1990 roku. W finałowym starciu tej serii na torze Hockenheimring, 15 października, wszystkie trzy wspierane przez Mercedesa zespoły startowały już na nowej maszynie, a w ostatecznej klasyfikacji Kurt Thiim zajął nią trzecie miejsce. W 1991 roku Klaus Ludwig zdobył tytuł wicemistrza DTM, a rok później wywalczył mistrzostwo przed Kurtem Thiimem i Berndem Schneiderem – wszyscy za kierownicą 190 E 2.5-16 Evolution II. W sezonie 1993 tytuł wicemistrza w następcy Evo II firmowanym przez AMG, zdobył Roland Asch przed kolegą z zespołu, Berndem Schneiderem.
