Hyundai i30 N zrobił furorę wśród dziennikarzy. Większość kierowców, która miała przyjemność go dosiadać, rozpływa się nad właściwościami jezdnymi i niezwykłą czytelnością samochodu. Tak też było podczas wizyty tego auta w naszej redakcji po raz pierwszy - KLIKNIJ i SPRAWDŹ. Ten test nie będzie wyjątkiem - według mnie sportowy, koreański kompakt jest fantastycznym hot hatchem. Ale powiem również o wadach, bo i tych Hyundaiowi nie brakuje.
Sportowy i30 w odmianie Fastback zyskał jeszcze więcej charakteru. Mowa tu o jego prezencji, bo w kwestiach technicznych jest niemal taki sam jak Hatchback. Linia dachu opada, ciągnie się przez mocno pochyloną tylną szybę, aż do spoilera na klapie bagażnika, który tworzy zgrabną płetwę, wykończoną czarnym dekorem. Sylwetka dość niecodzienna w tej klasie i z pewnością nawiązująca charakterem do sportowych sedanów takich jak Mercedes-Benz CLA.
i
Sportowy kompakt jest również wykończony tak, by podkreślić jego charakter. Styliści wykonali swoją robotę na piątkę. Wszystko w granicach dobrego smaku. Mamy emblemat „N” na grillu, felgi o atrakcyjnym wzorze i tylny dyfuzor z trójkątną lampką przeciwmgielną umieszczoną centralnie. Podwójnie zakończony wydech nie szokuje średnicą rur, co wcale nie przeszkadza mu hałasować w rajdowy wręcz sposób. Czerwony lakier auta testowego sprawia, że auto nie tylko jest najszybsze na drodze, ale i przyciąga wzrok. Ciężko jest mi wskazać w kwestii stylistyki jakąś wpadkę. Pierwsze zachwyty mam za sobą, więc przejdę do części technicznej.
i
Pod maską, bez zmian
Fastbacka można zamówić z silnikiem 250 lub 275-konnym. Pakiet Performance, obecny w testowanym egzemplarzu podwyższa moc podstawowej jednostki o 25 KM. Ponadto zyskujemy dzięki niemu elektronicznie sterowany przedni dyferencjał i serynie montowane 19-calowe felgi z oponami Pirelli P Zero. Te dobroci wymagają dopłaty niecałych 20 tysięcy złotych.
Niezależnie czy zdecydujemy się na wersję Performance, w hot hatchu będziemy mieli zawieszenie z elektronicznie sterowaną siłą tłumienia i wydech, który satysfakcjonująco drze się i strzela (ale tylko wtedy kiedy sobie tego życzymy). Pośrednia wersja „N”, która w cenniku leży pomiędzy N Base a Performance, różni się od najtańszej jedynie obecnością rozpórki na tylnej osi i kilkoma dodatkowymi elementami wyposażenia z zakresu komfortu.
WIDEO - tak brzmi układ wydechowy i30 N Performance
Uzależniające wrażenia
Ależ to wszystko ze sobą doskonale współgra! To, jak jeździ ten samochód, wręcz uzależnia. W i30 można nie tylko jeździć szybko i skutecznie, ale i poczuć się jak doskonały kierowca. Zachowanie samochodu jest przewidywalne, wyraźnie różne w poszczególnych trybach jazdy. Zawsze spełnia jednak oczekiwania i nie zaskakuje dziwnymi zachowaniami. Niezwykle dużo frajdy daje możliwość jazdy w lekkim poślizgu nadsterownym. Fastback jest bardzo czuły na to, co robi kierowca prawą stopą. Odejmowanie gazu w łuku naturalnie przekłada się na uślizg tylnej osi i to przy niemal każdej prędkości. Hyundai nie potrzebuje setki na liczniku, by sprawiać kierowcy masę frajdy.
i
W sportowej jeździe mogą pomóc automatyczne międzygazy. i30 potrafi sam podbić obroty przy redukcji i niemal zawsze robi to celnie. Prawdę mówiąc, taka funkcja manualnej skrzyni biegów świetnie sprawdza się również na co dzień, z czego zdała sobie sprawę także Toyota, bo takie rozwiązanie jest stosowane również w zupełnie cywilnych C-HR czy nowej Corolli.
Układ kierowniczy - odpowiednio ciężki, przekazujący informacje za pomocą grubej, mięsistej kierownicy. Przypomina ona trochę te z samochodów BMW, co nie powinno szczególnie dziwić, bo prace były prowadzone pod okiem Alberta Biermanna, byłego szefa bawarskiego działu M. Kierownica od blokady do blokady obróci się tylko 2 razy. Jeśli na drodze przed Wami są koleiny, lepiej trzymajcie ją oburącz. Hyundai zachęca do respektowania techniki jazdy, dość mocno wyrywając kierownicę z rąk, kiedy przyjdzie nam do głowy użyć większej mocy podczas jazdy po nierównym asfalcie.
i
Ścieżka dźwiękowa
Ładnie grający zestaw audio to standard w i30 Fastback N. Co prawda ten drugi, z radiem i głośnikami wypada przeciętnie, ale ten biegnący pod podwoziem sprawdza się szczególnie dobrze. Ma on 3 tryby działania, w których emituje dźwięki różniące się od siebie natężeniem i tembrem. W najłagodniejszym trybie nie wyróżnia się w zasadzie poza nieco cięższym odgłosem silnika na biegu jałowym. Ot, wydech niemalże jak w zwykłym samochodzie. W trybie sportowym zaczyna się strzelanie, bulgot i prychanie. Na odcięciu wstępuje w niego rajdowy duch, a brzmienie staje się wybitnie ostre. Hyundai najlepiej „gra” właśnie na najwyższych i na niskich obrotach. Średni zakres brzmi (tylko i aż) dobrze.
i
Subtelne różnice
Od strony technicznej, Fastback niewiele różni się od Hatchbacka. Ma bardziej miękkie zawieszenie z przodu (o 5%) co ma skutkować większym komfortem jazdy. Ta zmiana wyszła kompaktowi na dobre, bo o ile w zakrętach nadal jest piekielnie sztywny i precyzyjny, to w trybach „Normal” i „Eco” nie odbiera chęci do życia za każdym razem gdy najedziemy na studzienkę.
Mało tego, Fastback jest bardzo praktycznym autem. Zasługa w tym przede wszystkim bardzo dużej klapy bagażnika, która po otwarciu odsłania 381 litrów przestrzeni bagażowej. Ta wartość to liczba już po odjęciu objętości rozpórki. Pojemność może i nie robi szału, ale przestrzeń jest regularna i funkcjonalna.
Bez kompleksów obejdzie się też na tylnej kanapie. Jeśli ktoś obawia się, że opadający dach zabierze miejsce nad głową, może być spokojny - nawet dla wyższych pasażerów miejsca będzie pod dostatkiem. Przydałoby się go tylko odrobinę więcej na nogi. Obszerne przednie fotele zabierają trochę miejsca na długość.
i
Podkręcone wnętrze
Poza tym, we wnętrzu nie ma zaskoczeń. Nie zmieniło się tu nic w porównaniu z i30 Hatchback N. Wysocy kierowcy mogą narzekać na odrobinę zbyt wysoko umieszczony fotel, który na dodatek nie jest szczególnie wygodny w dłuższej trasie. Materiały wykończeniowe stoją na przeciętnym poziomie, ale są przyzwoicie zmontowane. Żadne luźne plastiki nie dają o sobie znać na dziurach i nierównościach. Nie ma tu też zbyt wiele sportu - poza fotelami, gałką zmiany biegów i kierownicą, i30 N nie różni się za bardzo od cywilnej wersji. Na szczęście podsufitka została wykończona czarnym materiałem. Boczki drzwi - identyczne jak w zwykłej odmianie, ale jeśli już o nich mówimy, należy wspomnieć, że zostały wykonane z tych samych tworzyw zarówno na przednich jak i tylnych drzwiach - to rzadkość w dzisiejszych czasach.
Pod kątem funkcjonalności Hyundai reprezentuje klasową średnią. Cieszy schowek na okulary, kieszenie w boczkach drzwi, które mieszczą dużą butelkę oraz miejsce, które nadaje się, by odłożyć w nim telefon. Szkoda, że podłokietnika nie da się regulować w żadnej płaszczyźnie. Dostęp do wnętrza jest w testowanym aucie bezkluczykowy, ale nie wystarczy złapać klamki, aby odryglować zamek. Trzeba nacisnąć czarny, plastikowy przycisk umieszczony z wierzchu uchwytu.
i
Daje po kieszeni?
W momencie zakupu, i30 Fastback N raczej nas nie zrujnuje, przynajmniej jeśli porównamy go z konkurencją. Ale nim o cenach, warto wspomnieć o paliwożerności Hyundaia. Jeśli wyciskamy ostatnie soki z jego silnika, ten odpłaci się zużyciem w okolicach nawet 16-17 litrów na setkę. Nawet przy bardzo spokojnej jeździe ciężko będzie zejść jednak do poziomu 10 litrów w mieście. Realny jest wynik w okolicach 11-12 litrów, a bardzo spokojna jazda w trasie pozwala obniżyć spalanie do 8 l/100 km. Autostradowe prędkości oznaczają zużycie 10-11 litrów na 100 km.
Zobacz także: TEST porównawczy - Renault Megane R.S. 1.8 TCe 280 KM EDC vs. Hyundai i30 N Performance 2.0 T-GDI 275 KM
Bazowy i30 Fastback N to wydatek 129 400 zł. To 7500 zł więcej niż obecny na rynku już od jakiegoś czasu Hatchback. Czy warto dopłacić? Według mnie zdecydowanie tak. Fastback jest praktyczniejszy, bardziej komfortowy i nie traci przy tym nic ze swojego charakteru. No i lepiej się prezentuje. Z tych trzech argumentów, tylko ostatni jest kwestią subiektywną. Fastback w najostrzejszym wydaniu jest świetnym hot hatchem. Megane RS? Efektowne, ale mniej angażujące. Golf GTI? Dostępny w podobnej cenie, ale znacznie mniej „hot”. Najbardziej sensowną alternatywą dla i30 wydaje się być Civic Type R - SPRAWDŹ TEST. Podobnie wyceniony, o podobnej linii, tyle że sporo mocniejszy.
Fastback z rodziny N kontynuuje to, co zaczął Hatchback. Jest znakomitym wozem, który wciąga bez reszty. Nawet częste wizyty na stacji paliw nie psują tego wrażenia. Nie trzeba przyglądać mu się z lupą, by stwierdzić, że w niektórych miejscach zaoszczędzono, ale po pierwszym szybciej pokonanym zakręcie, wszystko to można puścić w niepamięć. Takie samochody uwielbiamy.
Hyundai i30 N Performance - dane techniczne
| SILNIK | R4 16V Turbo |
| Paliwo | benzyna |
| Pojemność | 1998 cm3 |
| Moc maksymalna | 275 KM przy 6000 obr./min. |
| Maks mom. obrotowy | 353 Nm przy 1450-4700 obr./min. overboost 378 Nm przy 1750-4200 obr./min. |
| Prędkość maksymalna | 250 km/h |
| Przyspieszenie 0-100km/h | 6,1 s |
| Skrzynia biegów | manualna 6 biegów |
| Napęd | na przednią oś |
| Zbiornik paliwa | 50 l |
| Katalogowe zużycie paliwa (miasto/ trasa/ średnie WLTP) |
12,2 l/ 7,0 l/ 8,3 l |
| poziom emisji CO2 | 188 g/km |
| Długość | 4335 mm |
| Szerokość | 1795 mm |
| Wysokość | 1447 mm |
| Rozstaw osi | 2650 mm |
| Prześwit | 132 mm |
| Masa własna | 1429 kg |
| Masa maksymalna dopuszczalna | 1950 kg |
| Pojemność bagażnika/ po złożeniu siedzeń |
381 l/ 1287 l (z belką rozporową w bagażniku) |
| Hamulce przód/ tył | tarczowe wentylowane/ tarczowe wentylowane |
| Zawieszenie przód | Kolumna McPhersona |
| Zawieszenie tył | wielowahaczowe |
| Opony przód i tył (w testowym modelu) |
235/35 R19 |
