16 października 1978 roku, dokładnie o 18.44 – z balkonu bazyliki św. Piotra kardynał protodiakon wygłosił formułę:
"Habemus Papam!". - Zwiastuję wam radość wielką: mamy papieża - w osobie kardynała świętego Kościoła rzymskiego, Wojtyły, który przybrał sobie imię Jan Paweł II - powiedział purpurat.
Świat zamarł w zdumieniu, a Polacy nie posiadali się z radości! I jedni i drudzy nie spodziewali się, że w Stolicy Piotrkowej zasiądzie człowiek nie tylko z zza granicy, ale przede wszystkim z zza żelaznej kurtyny. Jan Paweł II był pierwszym papieżem spoza Włoch od czasu holenderskiego papieża Hadriana VI, który piastował swoją funkcję w XIV wieku. Październikowy wieczór 1978 roku przeszedł do historii Kościoła Powszechnego, historii Polski, ale także naszego osobistego doświadczenia, jako data przełomowa.
Mieszkańcy Rzymu, którzy zgromadzili się na Placu św. Piotra pokochali nowego papieża praktycznie w momencie jego pierwszego przemówienia – oto człowiek z dalekiego kraju przemówił do nich w ich ojczystym języku!
- Bałem się przyjąć ten wybór, ale zrobiłem to w duchu posłuszeństwa Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi i w całkowitym zaufaniu do Jego Matki, Najświętszej Maryi Panny. Nie wiem, czy będę umiał dobrze wysłowić się w waszym... naszym języku włoskim. Gdybym się pomylił, poprawcie mnie. Oto staję przed wami, aby wyznać naszą wspólną wiarę, naszą nadzieję i naszą ufność w Matkę Chrystusa i Matkę Kościoła, a także rozpocząć od nowa tę drogę historii i Kościoła - rozpocząć z pomocą Boga i z pomocą ludzi – powiedział na balkonie Bazyliki św. Piotra tuż po ogłoszeniu decyzji konklawe.
Pierwsza, inauguracyjna homilia Jana Pawła II scharakteryzowała jego 27-letni pontyfikat. Bezapelacyjnie Wojtyła otworzył kościół na świat – do tej pory schowana za murami Watykanu tajemnicza instytucja budziła respekt, Papież – Polak, który chciał się spotkać z każdym człowiekiem, dokonał w tym zakresie fundamentalnej zmiany. W trakcie pontyfikatu odwiedził 129 krajów.
Jan Paweł II w Stolicy Apostolskiej zasiadał do końca życia. Odszedł po długiej chorobie 2 kwietnia 2005 roku. Został beatyfikowany 1 maja 2011, 3 lata później, 27 kwietnia 2014 roku został kanonizowany.