Historia cmentarzy w Koszalinie

Cmentarz przy katedrze. Istnienie cmentarza jest związane z budową katedry, ufundowanej przez Radę Miejską na początku XIV wieku. Przypuszczalnie cmentarz był przeznaczony dla zamożnych mieszkańców miasta, na co wskazują ślady po kaplicach rodowych, budowanych od północnej strony kościoła, a rozebranych podczas jego renowacji w latach 1842-1845. Funkcjonował on do początku XIX wieku, gdy podczas okupacji francuskiej, cmentarze przeniesiono za mury miejskie. Wielu badaczy uważa, że w fundamentach katedry mogą znajdować się krypty grobowe znaczniejszych duchownych. Obecnie w katedrze znajduje się jedynie sarkofag biskupa Jerzego Domina.

Cmentarz na Górze Chełmskiej. Nekropolia funkcjonowała na szczycie Góry Chełmskiej pomiędzy XIII - XVI wiekiem (niewykluczone, że jej początki sięgają czasów pogańskich). Działała przy sanktuarium maryjnym, do którego w średniowieczu pielgrzymowali pątnicy z całej Europy. Dlatego oprócz mieszkańców Koszalina i okolic, grzebano tam również pielgrzymów. Szacuje się, że mogło tam zostać pochowanych około 3,5 tysiąca osób

Cmentarz przy kaplicy św. Jakuba. Kaplica św. Jakuba zlokalizowana była za Bramą Młyńską. Przy kaplicy istniał cmentarz dla ubogich mieszkańców miasta, czynny do końca XVIII wieku. Przypuszcza się, że jego założenie było związane ze schyłkiem cmentarza przy kaplicy św. Gertrudy. Cmentarz znajdował się na skwerze miedzy obecnymi ulicami Podgrodzie i Marii Ludwiki

Cmentarz przy kaplicy Świętej Gertrudy. Kaplicę św. Gertrudy zbudowano w 1384 roku i od początku służyła miastu jako kaplica cmentarna. Na przylegającym cmentarzu chowano uboższych mieszkańców miasta. Był to największy cmentarz miejski do czasu założenia tzw. Starego Cmentarza. Nie jest znana dokładna data zamknięcia tej nekropolii i okoliczności, które temu towarzyszyły, wiadomo, że była czynna jeszcze długo po wprowadzeniu reformacji, kiedy kaplica przestała służyć celom sakralnym. Najprawdopodobniej dokonywano tam pochówków jeszcze XVIII wieku. Później cmentarz został wchłonięty przez okoliczne zabudowania[

Cmentarz przy kaplicy Świętego Mikołaja. Nie jest znana dokłada data wybudowania kaplicy, pierwsza pisana wzmianka o niej pochodzi z 1424 roku. Kaplica znajdowała się przy dzisiejszej ulicy Podgórnej, a cmentarz zajmował teren obecnego placu Kilińskiego, przy ulicy Młyńskiej. Cmentarz był użytkowany do roku 1819. Kaplicę rozebrano trzy lata później.

Cmentarz leśny. W czasie okupacji Koszalina przez wojska napoleońskie, w 1808 roku, wydane zostało zarządzenie by zmarłych grzebać wyłącznie poza murami miejskimi. Założono wówczas cmentarz, który znajdował się w parku, na wzgórzu (gdzie obecnie znajduje się pomnik C.K.Norwida). W 1817roku cmentarz został zamknięty, mogli z niego dalej korzystać jedynie właściciele grobowych działek rodzinnych. Na terenie nekropolii zbudowano pomnik poświęcony mieszkańcom miasta poległym podczas I wojny światowej, pomnik został rozebrany w latach 60-tych XX wieku.

Stary cmentarz. Został utworzony 15 kwietnia 1819 roku. Powstał na obszarze 5,25 morgi (wykupiono w tym celu część gruntu Westphala za cenę 1700 talarów) i ciągnął się wzdłuż dzisiejszej ulicy Kościuszki zajmując większą część parku, który dziś okala Koszalińską Bibliotekę Publiczną. Wówczas teren ten leżał poza granicami miasta (które jeszcze wtedy oznaczał zasięg murów miejskich) i nadawał się do tego, aby dostosować się do państwowego zakazu chowania zmarłych w obrębie murów. Szybko stał się dużą, miejską nekropolią.