Lepszej historii dziś nie przeczytacie! Tak KTOZ ratował bezbronnego zwierzaka

Właśnie tak zaczyna się niezwykła historia opisana przez Krakowskie Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami na Facebooku. Pracownicy przez blisko sześć godzin próbowali uwolnić niesfornego kota, który w błyskawicznym tempie przemieszczał się pomiędzy samochodami i za nic w świecie nie chciał z nikim współpracować. Koniecznie przeczytajcie tę historię!

Na samym początku wydawało się, że pójdzie szybko – ktoś usłyszał kocie miauczenie dobiegające gdzieś z czeluści podwozia samochodu. Ale - zanim A. nadjechał – kocię zdążyło zmienić miejsce pobytu na… podwozie innego auta. Na szczęście mili ludzie z IKEA ogłosili, ze szukają kierowcy pojazdu i pojawiła się pani, która natychmiast otworzyła maskę tylko po to, żeby A. i chłopak z ochrony mogli stwierdzić z całą pewnością, że kota wyciągnąć absolutnie się nie da.

Na próżno podsuwano mu jedzonko, na próżno odzywano się doń miło i czule - kicia stwierdziła, że nie wyjdzie i trwała w swoim uporze aż do chwili odpalenia silnika. Na taki afront zareagowała natychmiast – zgrabnymi ruchami zmieniła lokal – tym razem wpakowała się pod samochód schroniska.

- Dobra nasza - pomyślał A. – przynajmniej samochód właściwy! Ale kotów wszak nie wozi się gdzieś w podwoziu. Jesteśmy zdecydowanymi zwolennikami kocich podróży odbywanych w transporterze umieszczonym we wnętrzu pojazdu.

Zabawa ruszyła więc od nowa – pan z ochrony legł pod pojazdem i nawoływał kota (okazało się zresztą, że ma wybitny talent językowy – na prawie każde jego miauknięcie następowała odpowiedź w podobnej tonacji ze strony podwozia!), a A. czaił się z podbierakiem w oczekiwaniu na to, że kicia może raczy wyjść z czeluści na bruk. Był nawet taki moment, kiedy maluch był już prawie na wyciągnięcie ręki – okazało się wszakże, że i pan z ochrony i A. cierpią na niedorozwój rąk – niby wszystko w porządku, ale ciągle brakowało im tak gdzieś około metra - człowiek jednak doskonały nie jest.

Tutaj nastąpiło załamanie całej akcji – pan z ochrony został wezwany do jakiegoś ważnego zajęcia a A. został pod samochodem sam. Na leżąco wezwał więc wsparcie. Wsparcie w postaci…A. (nie, to nie było alter ego tylko kolega z pracy) nadjechało. Dwóch A. zajrzało pod maskę, skąd bystrym oczkiem zerkała na nich mała bura cholera – i znów nastąpiły próby łapania stworzonka, stworzonko jednak nadal złapać się dać nie chciało. Wkrótce A. przyjezdny został wezwany na następną interwencję - potrącony zwierzak zawsze ma priorytet.

A. został znowu sam zastanawiając się, czy już na wieki pisane mu będzie leżenie pod tym autem Szczęśliwie nadjechały kolejne posiłki – koleżanka B. i kolega K. Nareszcie można się było zabrać do roboty! B. wprawdzie sugerowała, że kociaka może już dawno nie być, A. jednak był pewien, że zauważyłby ewentualną rejteradę zwierzaka i udowodnił przybyłym kocią obecność puściwszy z telefonu kocie miauczenie – na które natychmiast usłyszano lekko już rozpaczliwy odzew z głębi samochodowych bebeszków.

No i się zaczęło - samochód został podniesiony na lewarku i sprawnie pozbawiono go jednego koła. Kicia zaś postanowiła udzielić kilku kolejnych sekundowych audiencji wizualnych – raz pokazywała się w jednym kątku, raz w drugim, za nic jednak nie chciała współpracować, a podsuwane jej jedzonko pałaszowała nie opuszczając kryjówki.

Kiedy cała ekipa zaczęła już powoli tracić wiarę w powodzenie akcji na scenie pojawiły się kolejne postacie: dwie przesympatyczne panie z ochrony i dwóch panów z pionu technicznego. Szybko rozdzielono role, akcja ruszyła z nową energią i…. udało się!!! W końcu wszyscy mogli zobaczyć śliczne, małe, kocie stworzonko– maleństwo groźnie ofukało i obmiauczało wszystkich po czym udało się do schroniska w sposób godziwy – w transporterku i bezpieczne.

Kocie dziecko dostało na imię Paszkocik, bo… kocik i na paszę się skusił, poza tym wykazało się inteligencją i sprytem, które przez sześć bitych godzin pozwalały mu wodzić za nos próbujących go złapać dorosłych uczestników dramatu.