Pierwsza gwiazdka na niebie jest symbolicznym nawiązaniem do Gwiazdy Betlejemskiej zwiastującej narodziny Jezusa, którą według Biblii na wschodniej stronie nieba ujrzeli Trzej Królowie.
Zgodnie z polską tradycją, postną wieczerzę wigilijną rozpoczyna się modlitwą i czytaniem fragmentu Ewangelii św. Łukasza w części dotyczącej narodzin Jezusa. Potem uczestnicy wieczerzy wzajemnie przełamują się opłatkiem, jednocześnie składając sobie życzenia.
Zobacz też: Tak zmieniały się choinki w PRL-u. Zobacz naszą WIELKĄ galerię zdjęć
Na stole przykrytym białym obrusem z wiązką sianka pod spodem ustawia się o jedno nakrycie więcej, niż wynosi liczba zgromadzonych osób.
Dodatkowe miejsce przy stole wigilijnym przeznaczone jest dla niezapowiedzianego gościa. Zwyczaj ten upowszechnił się w XIX wieku. Dziś jest bardziej symbolem, niż realną propozycją. Ważnym zwyczajem towarzyszącym wigilii Bożego Narodzenia jest śpiewanie kolęd. Czasem zaczyna się od nich całe spotkanie, czasem towarzyszą nam podczas posiłków, a bywa i tak, że śpiewamy je wspólnie aż do północy po kolacji.
Często też pod choinką umieszczane są prezenty, które wedle tradycji przynosić ma gwiazdor, św. Mikołaj, dzieciątko, aniołek lub gwiazdka – w zależności od regionu i tradycji.
Zobacz: Gotowe życzenia na Boże Narodzenie 2020. Piękne i tradycyjne wierszyki świąteczne!
Pismo Święte na Wigilię. Jaki fragment przeczytać?
W Wigilię należy przeczytać fragment Ewangelii św. Łukasza, w części zwiastującej narodziny Chrystusa – przypomina jeden z księży Archidiecezji Krakowskiej.
– W imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego. – Amen.
Ewangelia na Wigilię, 24.12.2020:
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoim stadem. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: „Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania”.
– Oto Słowo Pańskie. – Chwała Tobie, Chryste.