Ostatnie pożegnanie Andrzeja Księcia Lubomirskiego

Uroczysty pogrzeb o charakterze państwowym odbył się w sobotę 20 stycznia 2024 roku. Początek uroczystości zaplanowano w Kaplicy Domowej Pałacu Lubomirskich w Przeworsku, gdzie najpierw czuwano przy szczątkach zmarłego, następnie kondukt żałobny udał się w uroczystym pochodzie do Bazyliki Kolegiackiej pw. Ducha Świętego w Przeworsku. Trumnę z ciałem Andrzeja Księcia Lubomirskiego eksponowano na wozie ciągniętym przez konie, a zmarłemu towarzyszyło wojsko, oraz przedstawiciele służb mundurowych i uczniowie z Klasy Mundurowej w Przeworsku.  W samo południe  odbyła się Msza św. pod przewodnictwem  arcybiskupa Józefa Michalika, następnie uroczystości pogrzebowe przeniosły sie  do Kaplicy Bożego Grobu, gdzie  złożono trumnę ostatniego ordynata przeworskiego w Krypcie Rodowej Lubomirskich. Podczas pogrzebu odsłonięto tablice epitafijne Henryka Lubomirskiego i Andrzeja Lubomirskiego, którzy spoczywają w przeworskiej bazylice.

Książę Andrzej Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża,  urodził się  22 lipca 1862 w Krakowie, zaś  zmarł 29 listopada 1953 w Jacarezinho w Brazylii.  W przeworskiej rodowej krypcie Lubomirskich spoczywa Henryka Lubomirskiego, dziadek Andrzeja  który zmarł 20 października 1850 r. w Dreźnie, bliscy jednak  zdecydowali o przewiezieniu jego zwłok do Przeworska. Postanowiono, że zmarły spocznie w krypcie pod kaplicą Grobu Bożego przy kościele parafialnym pw. Ducha Świętego. 12 listopada tegoż roku odbył się uroczysty pogrzeb z udziałem duchowieństwa, rodziny, ziemiaństwa, mieszczan przeworskich i mieszkańców okolicznych wsi. Zwłoki księcia spoczęły w metalowej trumnie. W krypcie pochowano wcześniej Józefa Lubomirskiego (zm. 1732), wojewodę czernichowskiego, wraz z dwiema żonami: Katarzyną z Bełżyckich i Teresą z Mniszchów (zm. 1746). Kolejny udokumentowany pochówek nastąpił kilkadziesiąt lat później, gdy Henryk i Teresa sprowadzili tu ciało swej córki Doroty, zmarłej „w kwiecie młodości” w Rzymie (1823).