Śmierć psycholożki w Zakładzie Karnym. „Bogusiu, zawsze będziemy Cię mieli w sercach i pamięci”

Do tego dramatu doszło na terenie Zakładu Karnego w Rzeszowie we wtorek (22.02.2022) po godz. 13.00. Bogumiła, która pracowała jako więzienna psycholog spotkała się z osadzonym Arturem R., który miał potrzebować jej pomocy. Jednak podczas sesji z psychologiem aresztowany mężczyzna wybuchł złością i zadał funkcjonariuszce służby więziennej 7 ciosów nożyczkami. Przedmiot zbrodni znaleziono później na zewnątrz budynku. Życia 39-latki nie udało się uratować. Ostatni przypadek funkcjonariusza więziennego, który zginął podczas pełnienia służby miał miejsce w Polsce ponad 30 lat temu.

Artur R. w więzieniu przebywał w celi izolacyjnej. To, czego miał się dopuścić s na wolności, mrozi krew w żyłach. Mieszkaniec pow. kolbuszowskiego miał gwałcić, bić, grozić śmiercią. Bieliznę ofiar zbierał jako trofeum. Trafił do aresztu na 3 miesiące w lipcu 2020 w związku z gwałtem na 22-letniej rzeszowiance, jak się później okazało, miało to nie być jedyne przestępstwo seksualne którego dopuścił się Artur R.

Pożegnali zamordowaną psycholog

Uroczystość pogrzebowe psycholog Bogumiły odbyły się 26 lutego w Sokołowie Małopolskim. Podczas uroczystej ceremonii pogrzebowej zmarłą funkcjonariuszkę pożegnała rodzina, przyjaciele, funkcjonariusze wielu formacji, ale przede wszystkim służby więziennej i policji. W ostatniej drodze ś.p. Bogumile towarzyszyli również: minister sprawiedliwości, prokurator generalny Zbigniew Ziobro wraz z wiceministrami  Michałem Wosiem i Marcinem Warchołem, dyrektor generalny służby więziennej gen. Jacek Kitliński wraz z zastępcami gen. Andrzejem Leńczukiem i płk. Krzysztofem Stefanowskim, I zastępca komendanta głównego policji nadinsp. Dariusz Augustyniak oraz dyrektorzy i komendanci służb mundurowych szczebla wojewódzkiego.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się zgodnie z ceremoniałem służby więziennej przy udziale kompanii reprezentacyjnej służby więziennej, pocztów sztandarowych, w tym: Centralnego Zarządu Służby Więziennej, okręgowych inspektoratów i ośrodków szkolenia służby więziennej z całej Polski, Zarządu Głównego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Funkcjonariuszy i Pracowników SW oraz innych formacji mundurowych.

Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Andrzej Duda nadał ś.p. por. Bogumile Złoty Krzyż Zasługi a  Zbigniew Ziobro pośmiertnie awansował funkcjonariuszkę do stopnia majora i nadał jej złotą odznakę „Za zasługi w pracy penitencjarnej”.

Wyjątkowe słowa do rodziny oraz wszystkich uczestników uroczystości skierował gen. Jacek Kitliński: Z wielkim bólem dowiedzieliśmy się o tragicznej śmierci pani Bogumiły. W imieniu wszystkich funkcjonariuszy i pracowników służby więziennej przekazuję najszczersze wyrazy współczucia. Szczególne słowa kieruję do męża i synów. Mjr Bogumiła była ciepłą, wrażliwą i dobrą osobą. Zawsze niosła pomoc tym, którzy jej potrzebowali. Zginęła na służbie. Zginęła na posterunku. Bogusiu, zawsze będziemy Cię mieli w sercach i pamięci- napisali pracownicy służby więziennej.

Na cmentarzu parafialnym kompania reprezentacyjna służby więziennej oddała salwę honorową. Na pożegnanie wybrzmiał fragment pieśni patriotycznej „Śpij kolego w ciemnym grobie, Niech się Polska przyśni Tobie (…)”, odegranej przez sygnalistę z policyjnej orkiestry z Komendy Wojewódzkiej Policji w Katowicach.

Hołd poległej mjr Bogumile oddali funkcjonariusze służby więziennej w całej Polsce, włączając w dniu pogrzebu punktualnie o godz. 14:00 na 3 minuty sygnały świetlne w samochodach służbowych zaparkowanych przed zakładami karnymi i aresztami śledczymi. W geście solidarności do akcji włączyli się również funkcjonariusze innych służb mundurowych.

Rocznica tragedii

Rok po tych tragicznych zdarzeniach grób zmarłej psycholog zdobi jej zdjęcie w mundurze, a na mogile palą się znicze przypominające, że 39-latka była przed wszystkim ukochaną mamą i żoną. Tragicznie zamordowana zostawiła pustkę w sercach wielu osób. Nikt z jej rodziny i przyjaciół nie spodziewał się, że 22 lutego wychodząc do pracy Bogumiła z niej nie wróci i po powrocie nie obdarzy, jak zwykle domowników serdecznym uśmiechem.