Zasłużona weteranka obchodzi swoje 104 urodziny! (ZDJĘCIA)

Z tej okazji, Przewodniczący Rady Powiatu Niżańskiego Sylwester Daśko, jako przedstawiciel władz samorządowych Powiatu, odwiedził mieszkającą obecnie w Warszawie, Panią Marię, aby w imieniu Starosty Niżańskiego Roberta Bednarza i władz samorządowych Powiatu Niżańskiego, złożyć serdeczne życzenia urodzinowe i przekazać na ręce dostojnej Jubilatki pamiątkowy grawer. Na grawerze wyrażona została wdzięczność za trud i wysiłek, jaki Pani Maria włożyła w historię naszego regionu, podziękowania za patriotyczną i bohaterską postawę, za krzewienie tradycji patriotycznych, a także życzenia dobrego zdrowia i nieustającej pogody ducha.

Maria Eleonora Mirecka–Loryś urodziła się w Ulanowie, 7 lutego 1916 r.. Była 7-mym dzieckiem z ośmiorga rodzeństwa. Rodzina Mireckich zamieszkała w Racławicach koło Niska w 1921 roku. W 1937 r. Maria Mirecka ukończyła gimnazjum w Nisku i podjęła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Jej plany i marzenia przerwała wojna. Podążając śladami starszego rodzeństwa zaangażowała się w działalność Młodzieży Wszechpolskiej. Od początku okupacji działała w narodowej konspiracji. W latach 1939-1945 należała do ścisłego kierownictwa podziemia narodowego w Centralnym Okręgu Przemysłowym. Wiosną 1940 r. została komendantką Narodowej Organizacji Wojskowej Kobiet w Powiecie Niżańskim, a następnie całego NOWK Okręgu Rzeszowskiego. W tym czasie była kierownikiem sekcji kobiecej w Zarządzie Okręgu Rzeszowskiego SN oraz kurierką Komendy Głównej NOW. Wiosną 1945 r. została Komendantką Główną Narodowego Zjednoczenia Wojskowego Kobiet. Przyjęła pseudonim „Marta".

i

Po zakończeniu wojny Maria Mirecka–Loryś podjęła studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. 1 sierpnia 1945 r. została aresztowana na dworcu kolejowym w Nisku. Następnie była więziona w Rzeszowie, Warszawie i Krakowie. Na mocy amnestii została zwolniona 1 września 1945 r. Podając się za obywatelkę Luksemburga, zimą 1945 roku opuściła Polskę. Z grupą kilkunastu działaczy narodowych dotarła do obozu II Korpusu gen. Władysława Andersa pod Ankoną, gdzie poznała swego przyszłego męża oficera rezerwy Henryka Lorysia. W październiku 1946 r., już jako małżeństwo, Państwo Lorysiowie wyjechali do Anglii. Następnie w styczniu 1952 r. do USA. Maria Mirecka–Loryś aktywnie zaangażowała się w pracę w organizacjach polonijnych. Działała aktywnie m.in. w Stronnictwie Narodowym, była członkinią ZG Związku Polek w Ameryce i Krajowego Zarządu Kongresu Polonii Amerykańskiej. Przez 32 lata była redaktorem „Głosu Polek” – organu Związku Polek w Ameryce.

W ostatnich latach brała udział w licznych konferencjach naukowych oraz wydarzeniach patriotycznych. Została uhonorowana wieloma odznaczeniami państwowymi m.in.: Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Walecznych i Krzyżem Zasługi. 3 maja 2006 roku z rąk Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego otrzymała Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. 12 lutego 2016 roku odznaczona przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Do Polski Pani Maria wróciła w 2004 roku i do niedawna mieszkała w rodzinnych Racławicach. W 2018 roku postanowiła, że jesień życia spędzi w Warszawie, gdzie zamieszkała w ośrodku prowadzonym przez Bonifratów.

Masz podobny temat?

Napisz do autora tekstu:

[email protected]