Częstochowa: Wysłał świecę na Jasną Górę. Gdy zmarł, zgasła

Piotr Skarga urodził się 2 lutego 1536 roku.  Był najmłodszym z sześciorga rodzeństwa. Studiował na Akademii Krakowskiej, we Lwowie przyjął święcenia kapłańskie, ale to podczas pobytu we Włoszech wstąpił do zakonu jezuitów. Gdy wrócił na ziemie polskie, zajął się zakładaniem w Polsce kolegiów jezuickich. Był filantropem, dbał o ubogich. Znany był ze swojej niechęci wobec heretyków i innowierców. A także z tego, że czynnie uczestniczył w życiu politycznym. Skarga towarzyszył m.in. Stefanowi Batoremu podczas oblężenia Połocka w 1579 r. Na zdobytych przez niego ziemiach stawiał kolegia jezuickie. Przez 24 lata był nadwornym kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy. Był znakomitym, gorliwym mówcą. Być może właśnie dzięki tej umiejętności zyskał taki status. Skarga jawnie krytykował ówczesną szlachtę za jej zamiłowanie do anarchii i lenistwo. Chciał, by ograniczono rolę sejmu na rzecz króla. Autor "Kazań sejmowych" spędził swoje ostatnie dni w Krakowie. Gdy zmarł, został pochowany w kościele św. Piotra i Pawła.

CUD na Jasnej Górze! Kobieta porzuciła kule i zaczęła chodzić. Zobaczyła coś niesamowitego

Śmierć Piotr Skargi obrosła w legendy. Jedną z nich przypomina profil Jasnej Góry na Twitterze. Wedle jednej z nich kaznodzieja wysłał na Jasną Górę gromnicę, którą wykonał własnoręcznie. Została ona zapalona przed obrazem Matki Boskiej. Kiedy Skarga 27 września 1612 roku wydał ostatnie tchnienie, świeca miała samoistnie zgasnąć. Mówiono również o tym, że został pochowany za życia! Świadczyć miały o tym uszkodzenia kości palców. Obrażenia mogły powstać na skutek próby wydostania się z grobu po uprzednim przebudzeniu się z letargu. Uznawano to za jedną z przyczyn późnego rozpoczęcia procesu beatyfikacji. Istniało bowiem przypuszczenie, że Skarga, gdy tylko obudził się w trumnie, mógł złorzeczyć Bogu. Obecnie uznaje się jednak tę tezą za mało wiarygodną. Wedle dokonanej kwerendy zwłoki Skargi były od XVI w. wystawiane były na widok publiczny. Jego szczątki traktowano jak relikwie. W XVII wieku przeniesiono pozostałe kości do małej ołowianej trumny. Proces beatyfikacyjny jezuity rozpoczął się po czterech wiekach od jego śmierci.