Mamy 318 powiatowych stacji oraz 10 granicznych. Podlegają one 16 wojewódzkim stacjom. Stacjami kierują powiatowi, graniczni i wojewódzcy inspektorzy sanitarni. A nad nimi jest Państwowa Inspekcja Sanitarna dowodzona przez głównego inspektora sanitarnego, który z kolei podlega ministrowi zdrowia. PIS oraz podległe mu jednostki kontrolują stan higieny w różnych dziedzinach życia, Ponadto prowadzi statystykę epidemiologii chorób (zawodowych i zakaźnych) oraz jest organem decyzyjnym między innymi w kwestii ustalenia wykresu chorób zawodowych. Głównym zdaniem realizowanym przez sanepid jest zapobieganie powstawaniu chorób zawodowych oraz – co widać aktualnie –zakaźnych. Inspekcja sanitarna w Polsce funkcjonuje już od 102 lat. W 1918 r. powstał Państwowy Centralny Zakład Epidemiologiczny, który w 1923 r. przekształcono w Państwowy Zakład Higieny. Od tego czasu zajmuje się również pracami badawczymi. Do 1939 r. PZH miał 13 regionalnych ośrodków.
W 1945 r. działaniami przeciwepidemicznymi zajęły się Kolumny Sanitarne. W 1954 r. wrócono do modelu przedwojennego, powstała wówczas Państwowa Inspekcja Sanitarna. Gdy w 1975 r. Polskę podzielono na 49 województw w miejsce powiatowych, miejskich i dzielnicowych inspektorów sanitarnych powołano instytucje inspektorów terenowych. Taki stan trwał do kolejnej reformy administracyjnej państwa. PIS przemianowano na Inspekcję Sanitarną. Utworzono podział na inspektorów wojewódzkich, powiatowych, portowych oraz kolejowych. W 2001 r. kolejowe stacje sanitarno-epidemiologiczne dołączono do stacji powiatowych, a w 2002 r. w miejsce stacji portowych wprowadzono stacje graniczne. W 2002 r. przywrócono do nazwy do dziś obowiązującej.