Chociaż liczba opisywanych wówczas w ten sposób ziół była dość skromna, ciekawy był sposób ich podziału na klasy:
książęca: zioła podtrzymujące życie, nieszkodliwe dla organizmu;
ministerska: zioła zwalczające ciężkie choroby i przywracające siłę;
asystencka: zioła leczące pewne choroby, ale trujące i nienadające się do stałego użytku.
Chińczycy wierzyli, ze przyroda kryje w sobie lekarstwo na każdą dolegliwość.