Istnieją dwie postacie AMD (z ang. Age-related Macular Degeneration): sucha i wysiękowa. Postać sucha jest częstsza - występuje w ok. 85 proc. przypadków. Wysiękowe (mokre) AMD - tzw. neowaskularne AMD - występuje rzadziej (15 proc. przypadków), ale jest odpowiedzialne za większość przypadków utraty wzroku.
Związane jest to ze wzrostem patologicznych nowych naczyń krwionośnych w obszarze plamki. Naczynia te są delikatne i nieszczelne, dochodzi do wycieku przez ich ścianki płynu oraz krwi, co prowadzi do powstania edemy (odwarstwienia, nadmiernego nagromadzenia płynu w tkankach), a także blizn, które uszkadzają plamkę. Zazwyczaj pojawia się mroczek centralny (scotoma), który powoduje upośledzenie centralnego widzenia.
Angiogeneza - tworzenie się nowych naczyń krwionośnych - uznawana jest za główną przyczynę wysiękowej postaci AMD. Proces angiogenezy jest zazwyczaj normalnie regulowany w czasie dorosłego życia osobnika i stymulowany jest przez czynniki wzrostu, takie jak naczyniowy czynnik wzrostu (VEGF; ang. vascular endothelial growth factor). Jednakże zaburzona równowaga poziomu VEGF w obrębie oka może prowadzić do niekontrolowanego tworzenia się nowych naczyń, ich przerostu i przeciekania, w konsekwencji do rozwoju wysiękowej postaci AMD, a w następstwie do utraty wzroku.