Czym jest bruksizm i jak się go leczy?

Bruksizm to nawykowe, nieświadome zaciskanie i zgrzytanie zębami.

Objawy bruksizmu

Dwa najbardziej znane objawy bruksizmu to bardzo silne zaciskanie zębów (podczas ataku bruksizmu zaciskamy szczęki nawet 10 razy silniej niż wtedy, gdy gryziemy coś twardego!) oraz nawykowe zgrzytanie zębami. Ale objawów bruksizmu jest znacznie więcej. Należą do nich: ścieranie i pękanie, rozchwianie zębów, przygryzanie dziąseł, krwawienie z dziąseł, zaniki przyzębia nieprawidłowości w stawach skroniowo-żuchwowych; ból, trzaski i przeskakiwanie żuchwy, ograniczona ruchomość żuchwy, przewlekły ból głowy i szyi, nadwrażliwość zębów

Dysfunkcja systemu żuchwowo–gnykowo–czaszkowego według aktualnych statystyk dopadła już ponad 50% populacji na świecie.

Czy wiesz, że:

– bruksizm jest zaburzeniem mimowolnym i podświadomym – pojawia się głównie w nocy,

– jego głównym źródłem jest stres i tłumienie emocji,

– nacisk generowany podczas mimowolnego zaciskania zębów jest nawet 10 razy silniejszy niż podczas czynności gryzienia lub żucia pokarmu,

– zęby 20-latka, cierpiącego na bruksizm wyglądają, jakby korzystał z nich już nawet 40 lat,

– ponad połowa ludzi na całym świecie cierpi na bruksizm,

– aż 60 % dorosłych i ok. 30% dzieci odreagowuje w ten sposób stres i uwalnia nagromadzone negatywne emocje,

– aż 80% osób uskarżających się na migrenowe bóle głowy tak naprawdę cierpi na bruksizm.

To się dzieje, kiedy się stresujesz. Główną przyczyną bruksizmu jest stresujący tryb życia. Sam odruch zgrzytania zębami i zaciskania szczęk jest sposobem na jego  rozładowanie.

Dysfunkcję tą należy leczyć, ponieważ zbagatelizowanie jej negatywnego wpływu doprowadza w stosunkowo niedługim czasie nie tylko do zniszczenia zębów, ale także rozstrojenia całego organizmu. Bruksizm w skutkach dotyka nawet najdalej położonych od stawu skroniowo-żuchwowego tkanek. Skutki nieleczonego bruksizmu najbardziej odczuje nasza głowa, barki, kręgosłup, a nawet brzuch, miednica czy stawy skokowe.

Jak leczyć bruksizm?

W leczeniu bruksizmu stosuje się leczenie stomatologiczne, ortodontyczne, ćwiczenia relaksacyjne oraz terapię behawioralną. Nierzadko uciec trzeba się do leczenia farmakologicznego.

Stomatolog może zlecić wykonanie specjalnej szyny (tzw. szyny relaksacyjnej), którą zakłada się na czas snu. Zapobiega ona zgrzytaniu zębami i tarciu górnymi o dolne oraz konsekwencjom tego rodzaju nieświadomych nocnych ruchów. Nakładka musi bardzo dokładnie przylegać do zębów, dlatego dobierana jest indywidualnie i wykonywana na zamówienie. Jest to jednak leczenie objawowe, nielikwidujące przyczyn choroby. Często o pomoc prosić trzeba neurologa, psychoterapeutę lub psychiatrę i fizykoterapeutę.

Bardzo popularną metodą leczenia jest podawanie botoksu. Toksyna botulinowa wstrzykiwana jest w żwacze w celu ich osłabienia. Po upływie około trzech dni pacjent powinien poczuć ulgę. Zabieg ten należy powtarzać co pół roku. U niektórych pacjentów wystarczają jedynie dwa zabiegi, jednak w większości przypadków dla osiągnięcia pożądanego efektu, wymagane jest kilka, a nawet kilkanaście serii. W celu zastosowania tego rodzaju leczenia należy udać się do gabinetu stomatologicznego lub medycyny estetycznej.

Istnieją także domowe sposoby łagodzenia dolegliwości związanych z nadmiernym zgrzytaniem zębami oraz ich zaciskaniem.

Napięte mięśnie żuchwy można rozluźnić, otwierając i zamykając usta przez kilka minut.Do bolącej szczęki przyłożyć można kostki lodu. Należy unikać jedzenia zbyt twardych produktów, jak np. orzechy, oraz żucia gumy.Gdy ból pojawia się nagle i jest gwałtowny, pomagają maści rozgrzewające oraz ciepłe okłady.Można wykonać masaż rozluźniający karku, twarzy oraz ramion.

Do kogo zwrócić się o pomoc?Twój lekarz stomatolog może postawić dokładną diagnozę i określić, czy nękające cię dolegliwości są spowodowane bruksizmem.

W celach diagnostycznych wykorzystywane są badania ankietowe i kliniczne, a także dodatkowe, np. aparaty elektromiograficzne. W badaniu czynnościowym określamy stan napięcia i tkliwość palpacyjną mięśni, a także ruchomość żuchwy. Ocena dokonywana jest pod odpowiednim uciskiem za pomocą palca wskazującego i środkowego, w okolicach przyczepów i brzuśców mięśni żucia oraz nadgnykowych i podgnykowych mięśni szyi. Najczęściej stosowanym badaniem dodatkowym w diagnozowaniu bruksizmu jest elektromiografia (EMG) mięśni żwaczy i skroniowych (części przednich).

źródło: internet