Przytrafić się mogą każdemu i w rozmaitych okolicznościach. Zranieniom u osób starszych sprzyjają ich cienka skóra i schorzenia typowe dla tego wieku, np. cukrzyca. Małą rankę zazwyczaj wystarczy zdezynfekować, ewentualnie przykleić na niej plasterek. Gorzej z dużymi, głębszymi ranami, skaleczeniami, które nie chcą się goić.
>>> Wypadek autokaru NOWE FAKTY: Dzieci mają rany od szkła, jedno darło ręką po asfalcie!
W starszym wieku większe rany mogą powstawać także na skutek odparzeń, odleżyn, które są trudne w leczeniu.
Od rany do odleżyny
Do trudno gojących się ran należą takie, których nie da się wyleczyć w czasie krótszym niż 3 miesiące. Są to odleżyny, oparzenia, owrzodzenia, a także zespół stopy cukrzycowej. Odleżyna powstaje na skutek długotrwałego ucisku, najczęściej długiego przebywania w jednej pozycji. Jest bardzo groźna, gdyż szybko może doprowadzić do martwicy tkanek.
Tego typu rany mogą być wynikiem złej pielęgnacji skóry (mokra, pofałdowana pościel, brak nacierania odpowiednimi preparatami). A także efektem złamania kości, np. kości szyjki udowej, niedożywienia, niektórych schorzeń, np. miażdżycy, otyłości, cukrzycy czy niektórych schorzeń układu oddechowego. Bywają także skutkiem przyjmowania niektórych leków, np. sterydów.
Zaczerwienienie i pęcherze
Zanim pojawi się głębsza rana czy też odleżyna, mogą wystąpić sygnały, których nie powinno się lekceważyć. A są to m.in. zaczerwienienia skóry, stwardnienie miejsca, pęcherze, otarcia naskórka, bóle, obrzęki, wysięki, które mogą świadczyć o rozwijającym się zakażeniu.
Często już na tym etapie konieczne jest włączenie leczenia. Tradycyjna metoda opierała się na opatrunkach z gazy. Nowoczesny system leczenia ran to specjalistyczne opatrunki, które nie wysuszają rany, izolują ją termicznie, zapewniają długotrwałe pochłanianie wysięku, chronią przed wpływami z zewnątrz i są wodoodporne.
Działania profilaktyczne
Do poważniejszych otarć i ran najczęściej dochodzi u obłożnie chorych. Dlatego głównie z myślą o nich konieczne są specjalne działania profilaktyczne:
- zmiana pozycji chorego – w zależności od jego stanu oraz jego skóry należałoby to robić z częstotliwością od 30 minut do maksymalnie 3 godzin. Zmiany należy tak przeprowadzać, aby chory nigdy nie siedział (lub leżał) na ranie,
- codzienna kontrola skóry, szczególnie w okolicach ucisków kości,
- unikanie wilgotnej bielizny osobistej i mokrej pościeli, częsta zmiana pościeli i bielizny, zwłaszcza u osób obficie się pocących,
- stosowanie lekkostrawnej diety, bogatej w białko, wit. C, magnez, cynk,
- w razie potrzeby, stosowanie dodatkowych materacy, poduszek, podkładek przeciwodleżynowych.
Uwaga: Doskonałym preparatem na wszelkiego typu zranienia i otarcia jest balsam Szostakowskiego, stosowany od wielu lat zarówno przez medycynę komplementarna, jak i akademicką.