Opłata prolongacyjna za grób

Prawo do grobu nie jest prawem jego własności. Przysługuje ono właścicielowi gruntu cmentarnego. Utrzymanie cmentarzy komunalnych i zarządzanie nimi należy do właściwych wójtów, burmistrzów lub prezydentów miast. Ponieważ grób, w którym ponad 60 lat temu pochowano pani dziadka, został użyty do ponownego pochówku, najprawdopodobniej nie dokonano tak zwanej opłaty prolongacyjnej. Jest to opłata administracyjna przedłużająca o 20 lat umowę zawartą z cmentarzem o udostępnienie miejsca grzebalnego w grobach ziemnych, rodzinnych ziemnych i murowanych dla jednej trumny. Dysponenci grobu (rodzina zmarłego) powinni po raz pierwszy wnieść ją po upływie 20 lat od wniesienia opłaty za pochowanie, a potem wnosić ją co kolejne 20 lat. Mimo że grób pani dziadka był odwiedzany i dobrze utrzymany, nie dopełniono warunków w zakresie przedłużenia umowy na udostępnienie miejsca grzebalnego. Nie przysługuje więc pani roszczenie o przywrócenie posiadania miejsca przeznaczonego na grób. Zarządca cmentarza nie miał obowiązku powiadomienia dysponentów grobu o terminie wygaśnięcia umowy udostępnienia miejsca grzebalnego. Likwidacja prawdopodobnie była jednak poprzedzona informacją na grobie i tablicy informacyjnej cmentarza, wywieszoną na co najmniej trzy miesiące przed likwidacją grobu. Po wygaśnięciu umowy na udostępnienie miejsca grzebalnego jego dysponenci (pani rodzina) byli zobowiązani do usunięcia elementów istniejącego nagrobka w terminie miesiąca, licząc od dnia wygaśnięcia umowy. W tym wypadku zrobił to zarządca cmentarza, nie przysługuje więc pani również prawo zwrotu kosztów materiału czy nakładów finansowych poczynionych na budowę grobowca. Nieopłacony grób mógł zostać użyty do ponownego pochowania zwłok, po dokonaniu wcześniejszej ich likwidacji, zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie podstępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi. Mówią one, że szczątki poprzednio pochowanych zwłok lub resztki trumny muszą być pochowane w miejscu wyznaczonym na tym samym cmentarzu. Do przykrej sytuacji nie doszłoby wówczas, gdyby jakakolwiek osoba zgłosiła przeciwko temu zastrzeżenie (odnoszące skutek przez 20 lat) i uiściła opłatę prolongacyjną.

Podstawa prawna:

- Ustawa z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych, - Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi