Z achowania społeczne, w środowisku wodnym absolutna rzadkość, skłoniły niektórych biologów do przypisywania delfinom inteligencji większej niż rzeczywista.
Biolodzy z nowojorskiego delfinarium dowiedli eksperymentalnie, że delfiny butlonose rozpoznają swoje odbicie w lustrze. Jest to zdolność, którą poza delfinami mają jedynie ssaki naczelne. Za to wyjątkowa więź łącząca delfiny z ludźmi należy do sfery mitów. Podobnie jak twierdzenia, że delfiny posługują się językiem.
Delfiny świadczyły ludziom przysługi
Wieloletnie eksperymenty dowiodły, że delfin wprawdzie może świadczyć ludzkości usługi polegające na podkładaniu min pod okręty, ale pogadać z nim się nie da, nawet o wojskowości. Sposoby komunikowania się delfinów od lat są przedmiotem bezskutecznych analiz. Próby ze stworzeniem wspólnego języka delfinów i ludzi się nie powiodły. Zdołano jedynie odczytać kilka ogólnych komunikatów, jakie delfiny przekazują sobie wzajemnie, czy to ruchami ciała, czy przez wypuszczanie bąbelków powietrza. Legendarna cecha delfinów, jaką jest ich rzekoma sympatia do ludzi, dawno okazała się naszą kreacją. Już starożytne źródła greckie i rzymskie wspominały o ratowaniu tonących żeglarzy przez delfiny.
Czytaj: Super Fokus. Bociania noga
Nierzadkie były też opisy delfinów organizujących podwodną "nagonkę" sprzyjającą rybakom łowiącym ryby. Co do wyławiania tonących specjaliści wykazali, że przypadki ratowania ludzi przez delfiny mają źródło w ich instynkcie, nakazującym delfinom podtrzymywanie rannego osobnika idącego na dno. Delfiny mają wiele sposobów wyławiania tonącego, w zależności od tego, ilu "ratowników" jest pod ręką. Stosując je, można skutecznie uratować przed utonięciem również człowieka, pod warunkiem jednak że wyniesie się go na ląd, a nie, jak robią to delfiny, na pełne morze...