Super Fokus - W swojej skórze

Zewnętrzna warstwa skóry, zwana naskórkiem, chroni ciało, oddzielając je od świata zewnętrznego i zawartych w nim wirusów. Wirus może przedostać się do wnętrza ciała tylko przez uszkodzony naskórek. Przez zdrowy nie przeniknie. Poza tym naskórek jest nie tylko wiruso-, ale i wodoodporny. Sprawia, że możemy się myć i pływać, a nasze ciała nie nasiąkają jak gąbka. Po wyjściu z wody są mokre, ale nie rozmoknięte. Naskórek jest najszybciej zużywającą się warstwą naszego skórzanego ubrania. Jego komórki stale się złuszczają, przyczyniając się dobitnie do zwiększania warstwy kurzu. Badania wskazują bezlitośnie, że większość domowego kurzu to po prostu resztki naszego naskórka.

Właściwości skóry właściwej

Warstwa noszona przez nas pod naskórkiem to skóra właściwa. Skóra zawdzięcza jej swoją niezwykłą elastyczność. Ta część ludzkiej warstwy ochronnej jest rozciągliwa i kurczliwa, bo w jej składzie dominują bardzo elastyczne włókna. Jest to też warstwa bardzo mocno ukrwiona. Cienkie naczynia krwionośne zaopatrują ją w substancje odżywcze i tlen. Skóra właściwa, w przeciwieństwie do naskórka, zużywa się powoli - w ciągu całego życia człowieka. Oczywiście jedne komórki skóry właściwej obumierają, a inne powstają, ale dzieje się to znacznie wolniej niż w naskórku. Ciągle chodzimy więc w tym samym, rosnącym i regenerującym się ubraniu.

Do skóry właściwej dochodzi mnóstwo receptorów czuciowych - zakończeń nerwowych połączonych z mózgiem. Dzięki nim czujemy ból, dotyk, czyli wrażenie powstałe w trakcie uciskania skóry, chłód i ciepło. A także mnóstwo przyjemnych doznań, powstających przy okazji stykania się z innymi osobnikami chodzącymi w skórach. Ta warstwa ostrzega nas więc przed niebezpieczeństwami czyhającymi na zewnątrz - w świecie, od którego skóra nas odgradza, ale z którym stale utrzymuje łączność, właśnie za pomocą receptorów. Gdyby nie one, skóra byłaby jedynie warstwą izolującą i równie dobrze moglibyśmy nosić na karku ściankę.

System chłodzący

Skóra ma także cenną właściwość, polegającą na tym, że staje się wilgotna, kiedy na zewnątrz lub wewnątrz organizmu jest za gorąco. Warstwa skóry właściwej przeciętnego człowieka zawiera około trzech milionów gruczołów potowych. Przez kanaliki potowe biegnące z gruczołów wydostaje się produkowana przez nie mieszanina wody, soli i paru innych substancji, po czym przez pory wydostaje się na zewnątrz naskórka. Parując, pot ochładza powierzchnię skóry. Pod wpływem gorąca skóra się czerwieni, co jest jeszcze jednym sposobem chłodzenia ciała. Dzięki zjawisku cieplnego rozszerzania cieczy rozgrzana krew podpływa naczyniami włosowatymi blisko powierzchni skóry, gdzie chłodzi ją przepływ powietrza. Skóra nie lubi skrajności. Na zbyt dużym mrozie jej tkanki po prostu obumierają. Pierwszym objawem odmrożenia jest silne zblednięcie skóry, będące skutkiem skurczu naczyń krwionośnych. Zaraz potem zanikają reakcje czuciowe.

W kożuchu na kościach

Trzecia, najgłębiej położona warstwa skóry, tkanka podskórna, zawiera tłuszcz. Dzięki temu chroni nas przed utratą ciepła i urazami. Jest też, za sprawą zgromadzonych zapasów tłuszczu, magazynem mocy. Jeśli człowiek znajdzie się w sytuacji, kiedy jego organizm potrzebuje więcej energii,

np. w przypadku dużego wysiłku, to właśnie tłuszcz zostaje w pierwszej kolejności spalony, czyli zamieniony na energię. Tkanka podskórna łączy skórę z mięśniami i kośćmi. Dzięki niej nasze trójwarstwowe ubranie nie zsuwa się z nas w czasie ruchu, co byłoby nie tylko kłopotliwe, ale po prostu straszne.

Wymiary Skóry

Udorosłego człowieka skóra ma powierzchnię ok. 2 mkw.

Skóra większości okolic ciała ma 1,5 mm grubości. Najcieńsza jest na powiekach,gdzie waha się od 0,4 do 0,5 mm, a najgrubsza na podeszwach stóp, gdzie dochodzi nawet do 6 mm.

Na jednym centymetrze kwadratowym skóry mieści się: 1 metr najcieńszych naczyń krwionośnych, 15 gruczołów łojowych, 230 zakończeń nerwowych, 100 gruczołów potowych i cztery metry nerwów, którymi sygnały z zakończeń nerwowych wędrują do mózgu.

Gdybyśmy ustawili w szeregu wszystkie gruczoły potowe zawarte w skórze jednego człowieka, utworzyłyby ciąg długości 48 kilometrów.

Zobacz: Super Fokus - STARY, co u ciebie?

Wiadomości se.pl na Facebooku