Karol Wielki był przedstawicielem dynastii Karolingów. Przez lata rządził Frankami. Do pełni szczęścia i imperialnej władzy brakowało mu jedynie tytułu cesarza. W końcu w Wigilię Bożego Narodzenia 800 r. otrzymał go z rąk papieża Leona III. Dzięki temu frankijski władca stworzył europejskie państwo, które było pierwszym zachodnim imperium od czasu upadku Cesarstwa Rzymskiego.
Zobacz: Co oznaczają znamiona? Poznaj tajemnicę znaków na ciele
Pod rządami dynamicznego i charyzmatycznego Karola państwo Franków, jeszcze przed 800 r., nabrało wszelkich cech mocarstwa. Już wtedy było podzielone na mniejsze jednostki administracyjne (powiaty, hrabstwa), a także stopniowo i systematycznie przyłączało do siebie sąsiednie podbite tereny. Imperium Karolińskie obejmowało obszar o powierzchni przekraczającej milion kilometrów kwadratowych! W najlepszym okresie w jego skład wchodziły tereny dzisiejszej: Francji, Belgii, Holandii, Austrii, Szwajcarii, zachodnich Niemiec, północnych Włoch, Korsyki oraz część Hiszpanii.
Jednak to potężne państwo nie przetrwało próby czasu i rozpadło się ok. 30 lat po śmierci cesarza. Podbite państwa łączyła tylko postać Karola Wielkiego oraz religia chrześcijańska. Syn Karola Ludwik Pobożny nie nadawał się na władcę i brakowało mu umiejętności niezbędnych do prowadzenia korzystnej polityki. W 840 r., w momencie śmierci Ludwika, uznano upadek Imperium Frankijskiego, które rozpadło się na część centralną, zachodnią i wschodnią.