TV
Pogoda
Wideo
W taekwondo istnieją dwa główne nurty: tradycyjny i sportowy. Różnice między nimi są płynne, jednak większość technik stylu tradycyjnego stworzona została przez południowokoreańskich żołnierzy - twórców tej sztuki na czele z Choe Hong Hi. Wariant sportowy ewoluował przez lata.
Generalnie jednak w stylach najważniejsze jest wykorzystanie siły nóg - toteż kopnięcia są podstawowym elementem walki taekwondo, co czyni je zresztą niezwykle widowiskowymi.
Potwierdzeniem umiejętności opanowania techniki tej sztuki walki jest zdobywanie kolejnych pasów. Na początek białego, potem żółtego, zielonego, niebieskiego, czerwonego i wreszcie czarnego - mistrzowskiego. Ten ostatni symbolizuje brak czułości na strach i ciemne moce.
Taekwondo ma kilka rzadszych odmian. Zasadniczo zasady i techniki taekwondo wymyślono i doskonalono w Korei Południowej. Skłócona z Południem komunistyczna Korea Północna stworzyła jednak konkurencyjną dla Światowej Federacji Taekwondo federację tego sportu - ITF.
Okoliczności rozłamu w światowym taekwondo są tym ciekawsze, że federację ITF w 1972 zakładał fundator taekwondo, wspomniały Choe Hong Hi. Został on uznany przez Korei Południowej za zdrajcę. Wyjechał na Północ, gdzie zmarł w 2002 roku.
Taekwondo w wersji północnokoreańskiej różni się nieznacznie pod względem zasad od pierwotnej, południowej. Najbardziej widoczna różnica to brak kasków u zawodników taekwondo ITF (należących do federacji założonej przez Koreańczyków z Północy). Ponadto dozwolone są uderzenia rękami i kopnięcia na głowę.
Z taekwondo wykształcił się również bardzo ciekawy system samoobrony - hapkido (kor. 합기도). Hapkido łączy elementy taekwondo z filozofią aikido, której podstawową zasadą jest używanie jak najmniejszej siły do skutecznego pokonania przeciwnika.
Ważne są tu zarówno kopnięcia czy rzuty, ale też ruchy okrężne, uniki czy dźwignie. Większy niż w taekwondo nacisk kładzie się w hapkido na naukę zastosowania umiejętności w realnej walce.
Podcasty
Playlisty tematyczne
