Uwaga! Jaskra oślepia powoli

Na jaskrę choruje ok. 60 mln osób na całym świecie. W Polsce aż 800 tysięcy. Jest bardzo prawdopodobne, że połowa z nich nie ma pojęcia o swojej chorobie. Ryzyko zachorowania rośnie wraz z wiekiem, zwłaszcza po 45., a nawet już po 35. roku życia. Choroba pojawić się może także u młodych osób, a nawet ujawniać się tuż po urodzeniu lub w pierwszych latach życia, tzw. jaskra wrodzona.

Nerw zaczyna zanikać

Jaskra jest schorzeniem nerwu wzrokowego. Nerw powoli zaczyna zanikać, a konsekwencją tego może być utrata wzroku. Przyczyną zaniku najczęściej jest podwyższone ciśnienie wewnątrz gałki ocznej. Ciśnienie to jest uwarunkowane ilością cieczy, wypełniającej komorę oka w przednim odcinku gałki ocznej. W prawidłowych warunkach istnieje stan równowagi między wytwarzaniem cieczy a jej odpływem. Jeśli odpływ jest utrudniony, dochodzi do wzrostu ciśnienia śródgałkowego, ucisku na nerw wzrokowy i jego zanikania.

Przyczyną jaskry może też być zwężenie naczyń krwionośnych, znajdujących się w obrębie gałki ocznej i utrudnienie przepływu krwi wewnątrz nich. To również prowadzi do obumierania nerwu wzrokowego.

Co powinno zaniepokoić

Jaskra zwykle nie boli i niełatwo rozpoznać ją samemu. Ale są objawy, na które należałoby zwrócić uwagę, jak np.:

* częste zmęczenie oczu,

* uczucie "wypychania" oczu,

* bóle głowy,

* okresowe zaczerwienienie oczu,

* zamazany, nieostry obraz,

* czarna plamka w polu widzenia,

* tęczowe koła, pojawiające się wokół obrazu,

* ciągle zimne stopy i dłonie (tzw. zespół naczyniowo-skurczowy).

Natomiast chorobę z łatwością rozpozna każdy okulista, wykonując kilka podstawowych badań, głównie pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, dna oka i nerwu wzrokowego.

W leczeniu jaskry najczęściej stosowane są krople do oczu. Obecnie dostępne, nowoczesne preparaty przeciwjaskrowe u wielu chorych wykazują wysoką skuteczność, a dzięki wprowadzeniu mniej szkodliwych substancji konserwujących są one dobrze tolerowane i bezpieczne nawet w długotrwałym leczeniu jaskry.