Leukocyty, czyli białe ciałka krwi (white blood cells) to komórki, wytwarzane w szpiku kostnym i w tkance limfatycznej. W organizmie jest ich pięć rodzajów: eozynofile, bazocyty, neutrofile, monocyty i limfocyty. Główną funkcją każdej z tych komórek jest obrona organizmu przed drobnoustrojami chorobotwórczymi.
U dorosłego człowieka norma dla białych krwinek to 4-10 tys/µl. Jeśli w morfologii krwi otrzymasz wynik plasujący się między tymi widełkami, wszystko jest w porządku.
Gorzej, jeśli leukocytów jest dużo mniej, niż powinno być. Wartości poniżej normy mogą być wynikiem chorób szpiku – aplazji i hipoplazji, a także ciężkiego zakażenia wirusowego (np. zapalenia wątroby, grypy, ospy wietrznej, czy odry) albo bakteryjnego (posocznica zwana też sepsą). Zbyt mało leukocytów to również efekt kolagenozy i tzw. zespołu rozrostowego (szpiczak mnogi, ostra białaczka).
Niepokoić powinny również wyniki powyżej normy. One z kolei mogą występować w zakażeniach (każdego typu – zarówno bakteryjnych jak i wirusowych, grzybiczych, pasożytniczych), podczas ostrych krwotoków, a także w procesach zapalnych. Są również oznaką chorób nowotworowych i chorób rozrostowych układu krwiotwórczego.
Podwyższony poziom leukocytów występuje również w wyniku zawału serca, zaburzeń metabolicznych, ostrej martwicy wątroby, i w wyniku uszkodzeń tkanek, np. po operacji, urazie, w wyniku oparzenia. Warto jednak wiedzieć, że są stany, kiedy wzrost poziomu białych krwinek występuje naturalnie: jest tak podczas ciąży i porodu, po posiłku, po wysiłku fizycznym a także podczas sytuacji, w których odczuwamy stres.