Woda w kranie na żądanie

Zestaw hydroforowy składa się z pompy, zbiornika wodno-powietrznego (hydroforu) i przekaźnika ciśnieniowego. Współpracy tych trzech elementów zawdzięczamy odpowiednio wysokie i stabilne ciśnienie w domowej instalacji wodociągowej. Hydrofor jest potrzebny w instalacji zaopatrywanej w wodę z własnej studni – ale może też okazać się przydatny wtedy, gdy jest ona podłączona do wodociągu – albo do pobierania wody ze zbiorników bezciśnieniowych, na przykład z deszczówką.

Ze studni. Woda jest pobierana i tłoczona do instalacji przez pompę. Ponieważ pobór nie jest ciągły ani równomierny, pompa automatycznie włącza się podczas jego trwania i wyłącza po zaprzestaniu. Najprostszym sposobem sterowania nią jest wyłącznik ciśnieniowy reagujący na spadek ciśnienia w instalacji w momencie odkręcania kranu z wodą.

Z instalacji wodnych w domach mieszkalnych, zwłaszcza jednorodzinnych, woda jest pobierana często, lecz krótko i w małych ilościach. Sterowanie powoduje zbyt częste włączanie pompy na krótki czas i długie okresy postoju, co nie jest obojętne dla jej trwałości. Każda pompa zależnie od konstrukcji ma ściśle określoną dopuszczalną liczbę cykli pracy (pojedynczych czasów pracy i postoju) w ciągu godziny. W przypadku pomp do instalacji zaopatrujących w wodę domy jednorodzinne jest ich zwykle 20-30 na godzinę. Jeśli pompa będzie się włączała częściej, jej silnik przedwcześnie się zużyje.
Można temu zapobiec przez ograniczenie liczby włączeń, czyli wydłużenie okresów postoju między nimi. To właśnie zadanie dla zestawu hydroforowego, w którym „akumuluje” się ciśnienie i gromadzi zapas wody wystarczający do pokrycia zapotrzebowania na nią podczas przerw w pracy pompy.
Typ pompy dobiera się zależnie od tego, skąd jest czerpana woda. Najczęściej pobiera się ją ze studni:

- kopanej lub wierconej ze zwierciadłem dynamicznym na głębokości nieprzekraczającej 7 m;
- głębinowej – pompą głębinową, współpracującą ze zbiornikiem membranowym.

Jeśli pompy używa się do tylko poboru wody ze studni do podlewania ogrodu, nie ma sensu montować zestawu hydroforowego. Pompa pracuje wówczas dłuższy czas ze stałą wydajnością i nie ma problemu z jej zbyt częstym włączaniem.

Z wodociągu. Woda powinna dopływać do punktów poboru bez pomocy żadnych dodatkowych urządzeń. Zdarza się jednak, że ciśnienie w miejscu podłączenia jest zbyt niskie i wówczas niektóre z punktów poboru, zwłaszcza położone na najwyższej kondygnacji, nie mogą być zaopatrzone w dostateczną ilość wody. Dodatkowe ciśnienie wytworzone dzięki zestawowi hydroforowemu umożliwia usunięcie tej niedogodności.
Pompę wirową ze zbiornikiem ciśnieniowym podłącza się bezpośrednio do sieci (jest to tak zwane ssanie z nadciśnieniem lub napływem). Pompa może mieć silnik o regulowanych obrotach, co pozwala zapewnić w domu stałe ciśnienie wody, niezależnie od wielkości poboru.

Z bezciśnieniowego zbiornika (na przykład gromadzącego deszczówkę) wodę pobiera się pompą samozasysającą lub ssąco-tłoczącą (trzeba zapewnić stały dopływ wody do zbiornika). Pompa współpracuje ze zbiornikiem membranowym. Są takie gotowe zestawy.

Czytaj więcej na: