TV
Pogoda
Wideo
Terapia dużymi dawkami podawana dożylnie, wspomaga układ odpornościowy, zmniejsza ryzyko zachorowań, skuteczna przy regeneracji wątroby. Zapotrzebowanie organizmu na witaminę C jest większe niż możliwości przyswojenia drogą doustną. Jest więc oczywiste, że do osiągnięcia skutecznego efektu terapeutycznego witamina C musi być podawana dożylnie w postaci wlewu kroplowego.
Zastosowanie
1. Ogólna poprawa stanu zdrowia. Osoby, które zażywały 1 gram witaminy C dziennie przez kilkanaście lat, miały o 40% niższe ryzyko śmierci niż osoby które zażywały 0.06-0.2 grama. Innymi słowy, zwykła, witamina C zmniejsza niemal dwukrotnie ryzyko zgonu w okresie kilkunastu lat.
2. Cofanie miażdżycy. To nie pomyłka, wg dużej grupy badaczy witamina C w dużych dawkach powoduje cofanie się niektórych procesów miażdżycowych. Odkrył to pewien okulista, który podawał swoim pacjentom duże dawki witaminy C na likwidację objawów alergii powodującej zapalenie spojówek, a potem przypadkiem porównał zdjęcia siatkówki po roku stosowania - znikła miażdżyca zatykająca naczynia krwionośne.
3. Choroby zakaźne i wirusowe. Tutaj witamina C potrafi zdziałać prawdziwe cuda. Znikają infekcje bakteryjne, z którymi antybiotyki nie mogły sobie poradzić przez całe lata, choroby wirusowe które powinny ciągnąć się miesiącami, a nawet latami całkowicie cofają się po 2-3 dniach, ostre wirusowe zapalenia wątroby zamiast kończyć się w szpitalu po prostu znikają po tygodniu.
4. Wspomaganie regeneracji po chorobach -dla przykładu, bardzo duże dawki witaminy C (najlepiej podawanej dożylnie) regenerują naczynia krwionośnie zniszczone cukrzycą.
Wspomaganie w przypadku nowotworów-szczególnie istotne ochronne działanie witaminy C występuje w nowotworach złośliwych przełyku, żołądka, jelita, odbytu, piersi i szyjki macicy. Główne mechanizmy ochronnego wpływu witaminy C, to zdolność tego związku do wychwytywania wolnych rodników tlenowych oraz blokowania reakcji nitrozowania.
Okazuje się, że witamina C, jeśli podana w wysokim stężeniu, niszczy 75% linii komórek rakowych, nie oddziałując przy tym negatywnie na zdrowe komórki. Czynnikiem warunkującym leczniczą aktywność kwasu askorbinowego względem komórek rakowych jest zaaplikowanie wysokiej dawki tej witaminy. Tylko wtedy wykazuje ona swoje działanie. Niemożliwym jest jednak spełnić ten warunek przyjmując ją doustnie - nasz organizm w naturalny sposób reguluje jej ilość nie dopuszczając do zbyt wysokiego poziomu kwasu askorbinowego we krwi. Aby osiągnąć zamierzony efekt należy aplikować ją dożylnie.
Zagrożenia
Zagrożenia związane z terapią praktycznie nie istnieją. Nie jest prawdą jakoby witaminą C w gigadawkach wywoływała kamienie nerkowe, nie jest prawdą jakoby jej odstawienie po dłuższym okresie używania wywoływało szkorbut. Jedyne zagrożenia to rozpuszczanie szkliwa, podrażnienia żołądka i
rozwolnienia. Aby uniknąć tego wszystkiego stosujemy wlewy bezpośrednio do żyły.
Witamina C- a nowotwór
W latach 1970, lekarze Ewan Cameron, Nikolas Campbell i Linus Pauling jako pierwsi poinformowali o stosowaniu wysokiej dawki wit. C w leczeniu pacjentów chorych na nieuleczalnego raka. Okazało się, że leczenie dożylne i doustne wit. C wydłużało czas przeżycia w porównaniu z pacjentami, którzy jej nie otrzymali. Od czasu wstępnych badań Camerona i Paulinga, zbadano i wyjaśniono dokładny mechanizm przeciwnowotworowy wit. C. Biorąc pod uwagę różne jej funkcje w organizmie człowieka, w przypadku raka zidentyfikowano dwa różne sposoby jej działania. Profilaktycznie ma działanie antyoksydacyjne, chroni strukturę komórkową.
Drugi mechanizm działania jest właściwie pro-utleniający. Dawki 7.5 g, 15 g okazały się mieć efekt „pro-utleniacza", poprzez produkcję nadtlenku wodoru [woda utleniona], który z kolei selektywnie niszczy komórki nowotworowe. Wysokie dawki wit. C są wybiórczo dostarczane do obszarów otaczających guz, gdyż cząsteczka witaminy wygląda podobnie do cząsteczki cukru, a komórki rakowe mają zwiększone zapotrzebowanie na cukier jako paliwo do ich nieuregulowanego wzrostu. Gdy już znajdzie się na obszarze otaczającym komórki, cząsteczka wit. C reaguje z jonem metalu, takim jak żelazo lub miedź, i tworzy cząsteczkę nadtlenku wodoru, która niszczy komórkę nowotworową.
Na podstawie tych wyników, dr Pauling przekonał National Cancer Institute (NCI) by dokonał oceny tej terapii w badaniu klinicznym pacjentów z zaawansowanym rakiem. Ale kiedy opublikowano jego wyniki, wit. C nie wykazała wartości terapeutycznej. Dlaczego? Bo zamiast stosowania dożylnego i doustnego wit. C, jak zrobili Pauling i Cameron, NCI zastosował tylko doustną wit. C. Oczywiście badanie nie powiodło się, niemożliwe jest osiągnięcie wymaganego jej stężenia we krwi przy dawkach doustnych.
Zabiegi dożylne
Organizm ściśle kontroluje poziom tej witaminy, ograniczając jej wchłanianie w przewodzie pokarmowym. Podawanie dożylne omija ten mechanizm kontrolujący, i jej poziom wzrasta we krwi w sposób zależny od dawki. Na przykład: 10 g dożylnej wit. C podnosi jej poziom we krwi na 25-krotnie wyższy niż te same dawki podawane doustnie, i zwiększa się 70-krotnie przy większych dawkach. Ale to błędne badanie dało konwencjonalnym lekarzom pretekst do niestosowania wit. C, i do dziś opierają się na tym jako dowodzie, że wit. C jest nieskuteczna w leczeniu raka. Wit. C (i tak samo nadtlenek wodoru) osiąga szczyt w ciągu 30 minut po podaniu dożylnym, a następnie wraca do normy w ciągu 24 godzin. To sprawia, że bezpośrednie leczenie przeciwnowotworowe jest skuteczne tylko przez krótki okres, i dlatego potrzebne są częste zabiegi.
Zaletą jest to, że inne terapie mogą być stosowane w krótkich odstępach czasu po wit. C, bez obawy wystąpienia interakcji. Większość onkologów integracyjnych poleca zabiegi dożylne raz lub dwa razy w tygodniu, z doustnym uzupełnianiem przez wszystkie pozostałe dni, przez co najmniej 12 miesięcy, z regularnymi badaniami laboratoryjnymi by ocenić markery nowotworowe i postęp. Liczne badania i opisy przypadków raka autorstwa integracyjnych lekarzy i naukowców, wykazały poprawione lata przeżycia raka i jakość życia, a nawet regresję nowotworu, w niektórych przypadkach, po tygodniowych dożylnych zabiegach wykonywanych konsekwentnie przez 12 miesięcy lub dłużej. Ważne jest również by pamiętać, że terapia wit. C może nie działać na wszystkich i dla każdego rodzaju nowotworu. Zawsze zaleca się konsultację z lekarzem, by zobaczyć czy naturopatyczna terapia wit. C jest odpowiednia dla pacjenta.
Bez względu na to, jakie jest oficjalne stanowisko świata medycznego, ważna jest jedna rzecz, o której każdy bezwzględnie powinien pamiętać: "(...) każdy ma prawo samodzielnie decydować o wyborze sposobu leczenia i jeśli trafi na nieszkodliwą metodę mogącą mu pomóc, to powinno zależeć tylko od niego, czy zechce ją zastosować, czy też nie. A lekarz winien mu w tym ze wszystkich sił pomagać, zgodnie ze złożoną przysięgą (...)"
Ozon
Właściwie terapia ozonowo-tlenowa to jedna z niekonwencjonalnych metod leczniczych, która od wielu lat znajduje miejsce w medycynie jako wspomagająca leczenie podstawowe, zwłaszcza w tych przypadkach, w których leczenie rutynowe nie daje zadowalających wyników. Terapię stosuje się w celu dostarczenia organizmowi aktywnych form tlenu (zabiegi dożylne), co pozwala usunąć toksyny i zwalczyć chorobę. Jedną z metod i technik leczenia jest ozonowanie krwi żylnej.
Zabieg polega na wkłuciu się do żyły pacjenta i pobraniu z niej 100-150 ml krwi do specjalnie przygotowanej butelki z konserwantem zapobiegającym krzepnięciu krwi. Następnie, przy użyciu aparatury medycznej, przygotowuje się mieszaninę tlenowo-ozonową o żądanym stężeniu ozonu. Prawidłowo naozonowaną krew żylną podaje się do żyły pacjenta (dawka zależy od jednostki chorobowej). Zabieg, który trwa około 30 minut, odbywa się w obiegu zamkniętym, z wykorzystaniem sprzętu medycznego jednorazowego użytku. Jest całkowicie bezpieczny.
Ozonowanie krwi jest najbardziej skuteczne w walce z zakażeniami gronkowcowymi i paciorkowcowymi. U chorych z grzybicą lub boreliozą może zlikwidować chorobę całkowicie. Udowodniono, że ozon ma zdolność przenikania przez błony wirusów (HIV), grzybów, drożdży,bakterii i komórek nieprawidłowych tkanek (komórki nowotworowe)i niszczenia ich. Dzięki temu wzmacnia układ odpornościowy i wywołuje lepszą odpowiedź immunologiczną. Nasz organizm kocha tlen – także ten dodatkowy, który jest wchłaniany przez narządy i gruczoły, a niszczy wszystko, co negatywnie wpływa na nasze zdrowie: patogeny, takie jak bakterie, wirusy, pleśnie, grzyby, pasożyty i komórki nowotworowe.
Mieszanina tlenowo-ozonowa ma dobroczynne działanie na organizm:
Po pierwsze – poprawia utlenowanie tkanek dzięki:
• zwiększeniu frakcji tlenu rozpuszczonego we krwi /ozon jest15 x lepiej rozpuszczalny w osoczu niż tlen/
• zwiększeniu absorpcji tlenu w pęcherzykach płucnych z następowym wzrostem ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi
• ułatwieniu dyfuzji tlenu do krwinek czerwonych poprzez wpływ na ich błony komórkowe
Po drugie – poprawia warunki krążenia krwi w naczyniach dzięki:
• uelastycznieniu błony komórkowej erytrocyta, przez co krwinki czerwone łatwiej przemieszczają się przez naczynia włosowate
• zapobieganiu rulonizacji i zlepiania się krwinek czerwonych
• zapobieganiu zlepiania się płytek krwi poprzez łączenie się z glutationem płytek
Po trzecie – powoduje wzrost odporności organizmu poprzez pobudzanie układu immunologicznego i produkcję limfocytów T
Po czwarte – aktywizuje mechanizmy obronne, mające korzystny wpływ na procesy zapalne
Po piąte – wykazuje silne działanie bakteriobójcze, grzybiczobójcze oraz pierwotniakobójcze a także inaktywuje wirusy
W odpowiedzi na pobudzenie organizmu wywołane ozonem, system odpornościowy produ-kuje specjalną subtancję białkową –zwaną cytokiną, która pełni funkcję mediatora regulując wielkość i typ odpowiedzi immunologicznej (a także substancje pośrednie, takie jak interferony lub interleukiny). Substancje te kontrolują procesy zapalne oraz działanie i dojrzewanie komórek układu odpornościowego, zapoczątkowując lawinowy proces pozytywnych
zmian w systemie immunologicznym. Oznacza to, że stosowanie ozonoterapii jest świetną metodą pobudzania sytemu immunologicznego u pacjentów z zespołem obniżonej odporności lub jej brakiem
Naukowo dowiedziono, że ozon:
Ma bardzo silne właściwości bakterio, wiruso i grzybobójcze, pozytywnie wpływa na procesy biochemiczne zachodzące w ustroju. Posiada
wybitne właściwości natleniające organizm. Brak odporności chorobotwórczych drobnoustrojów na ozon pozwala na jego coraz szersze zastosowanie w medycynie.
Pro Health Clinic
ul. Lwowska 10 lok.1
00-658 Warszawa
Tel. 22 625 03 31, Kom. 698 833 615
www.prohealthclinic.manifo
Dlaczego Witamina C
Witamina C jest chemicznie związkiem dość prostym i jednocześnie bardzo aktywnym. Wiemy z historii, iż spożywanie produktów w nią obfitych zapobiega szkorbutowi. Obecnie nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale była to kiedyś choroba śmiertelna! Obecnie mamy ponad 40 000 doniesień naukowych mówiących, że rola tej witaminy w organizmie ludzkim wiąże się głównie ze wspomaganiem czynności układu odpornościowego. Gromadzi się ona w komórkach, a głównie w leukocytach, które wytwarzają przeciwciała potrzebne do walki z zagrożeniami. Ma ona naukowo dowiedziony wpływ na wszystkie narządy wewnętrzne i mechanizmy u ludzi.
Terapia dużymi dawkami podawana dożylnie, wspomaga układ odpornościowy, zmniejsza ryzyko zachorowań, skuteczna przy regeneracji wątroby. Zapotrzebowanie organizmu na witaminę C jest większe niż możliwości przyswojenia drogą doustną. Jest więc oczywiste, że do osiągnięcia skutecznego efektu terapeutycznego witamina C musi być podawana dożylnie w postaci wlewu kroplowego.
Zastosowanie
1. Ogólna poprawa stanu zdrowia. Osoby, które zażywały 1 gram witaminy C dziennie przez kilkanaście lat, miały o 40% niższe ryzyko śmierci niż osoby które zażywały 0.06-0.2 grama. Innymi słowy, zwykła, witamina C zmniejsza niemal dwukrotnie ryzyko zgonu w okresie kilkunastu lat.
2. Cofanie miażdżycy. To nie pomyłka, wg dużej grupy badaczy witamina C
w dużych dawkach powoduje cofanie się niektórych procesów
miażdżycowych. Odkrył to pewien okulista, który podawał swoim pacjentom
duże dawki witaminy C na likwidację objawów alergii powodującej
zapalenie spojówek, a potem przypadkiem porównał zdjęcia siatkówki po roku stosowania - znikła miażdżyca zatykająca naczynia krwionośne.
3. Choroby zakaźne i wirusowe. Tutaj witamina C potrafi zdziałać prawdziwe cuda. Znikają infekcje bakteryjne, z którymi antybiotyki nie mogły sobie poradzić przez całe lata, choroby wirusowe które powinny ciągnąć się miesiącami, a nawet latami całkowicie cofają się po 2-3 dniach, ostre wirusowe zapalenia wątroby zamiast kończyć się w szpitalu po prostu znikają po tygodniu.
4. Wspomaganie regeneracji po chorobach -dla przykładu, bardzo duże dawki witaminy C (najlepiej podawanej dożylnie) regenerują naczynia krwionośnie zniszczone cukrzycą.
5.Wspomaganie w przypadku nowotworów-szczególnie istotne ochronne działanie witaminy C występuje w nowotworach złośliwych przełyku, żołądka, jelita, odbytu, piersi i szyjki macicy. Główne mechanizmy ochronnego wpływu witaminy C, to zdolność tego związku do wychwytywania wolnych rodników tlenowych oraz blokowania reakcji nitrozowania.
Okazuje się, że witamina C, jeśli podana w wysokim stężeniu, niszczy 75% linii komórek rakowych, nie oddziałując przy tym negatywnie na zdrowe komórki. Czynnikiem warunkującym leczniczą aktywność kwasu askorbinowego względem komórek rakowych jest zaaplikowanie wysokiej dawki tej witaminy. Tylko wtedy wykazuje ona swoje działanie. Niemożliwym jest jednak spełnić ten warunek przyjmując ją doustnie - nasz organizm w naturalny sposób reguluje jej ilość nie dopuszczając do zbyt wysokiego poziomu kwasu askorbinowego we krwi. Aby osiągnąć zamierzony efekt należy aplikować ją dożylnie.
Zagrożenia
Zagrożenia związane z terapią praktycznie nie istnieją. Nie jest prawdą jakoby witaminą C w gigadawkach wywoływała kamienie nerkowe, nie jest prawdą jakoby jej odstawienie po dłuższym okresie używania wywoływało szkorbut. Jedyne zagrożenia to rozpuszczanie szkliwa, podrażnienia żołądka i
rozwolnienia. Aby uniknąć tego wszystkiego stosujemy wlewy bezpośrednio do żyły.
Witamina C- a nowotwór
W latach 1970, lekarze Ewan Cameron, Nikolas Campbell i Linus Pauling
jako pierwsi poinformowali o stosowaniu wysokiej dawki wit. C w leczeniu
pacjentów chorych na nieuleczalnego raka. Okazało się, że leczenie
dożylne i doustne wit. C wydłużało czas przeżycia w porównaniu z
pacjentami, którzy jej nie otrzymali. Od czasu wstępnych badań Camerona i
Paulinga, zbadano i wyjaśniono dokładny mechanizm przeciwnowotworowy
wit. C. Biorąc pod uwagę różne jej funkcje w organizmie człowieka, w
przypadku raka zidentyfikowano dwa różne sposoby jej działania.
Profilaktycznie ma działanie antyoksydacyjne, chroni strukturę komórkową
Drugi mechanizm działania jest właściwie pro-utleniający. Dawki 7.5 g,
15 g okazały się mieć efekt „pro-utleniacza”, poprzez produkcję
nadtlenku wodoru [woda utleniona], który z kolei selektywnie niszczy
komórki nowotworowe. Wysokie dawki wit. C są wybiórczo dostarczane do
obszarów otaczających guz, gdyż cząsteczka witaminy wygląda podobnie do
cząsteczki cukru, a komórki rakowe mają zwiększone zapotrzebowanie na
cukier jako paliwo do ich nieuregulowanego wzrostu. Gdy już znajdzie się
na obszarze otaczającym komórki, cząsteczka wit. C reaguje z jonem
metalu, takim jak żelazo lub miedź, i tworzy cząsteczkę nadtlenku wodoru, która niszczy komórkę nowotworową.
Na podstawie tych wyników, dr Pauling przekonał National Cancer
Institute (NCI) by dokonał oceny tej terapii w badaniu klinicznym
pacjentów z zaawansowanym rakiem. Ale kiedy opublikowano jego wyniki,
wit. C nie wykazała wartości terapeutycznej. Dlaczego? Bo zamiast
stosowania dożylnego i doustnego wit. C, jak zrobili Pauling i Cameron,
NCI zastosował tylko doustną wit. C. Oczywiście badanie nie powiodło
się, niemożliwe jest osiągnięcie wymaganego jej stężenia we krwi przy dawkach doustnych.
Zabiegi dożylne
Organizm ściśle kontroluje poziom tej witaminy, ograniczając jej
wchłanianie w przewodzie pokarmowym. Podawanie dożylne omija ten
mechanizm kontrolujący, i jej poziom wzrasta we krwi w sposób zależny od
dawki. Na przykład: 10 g dożylnej wit. C podnosi jej poziom we krwi na
25-krotnie wyższy niż te same dawki podawane doustnie, i zwiększa się
70-krotnie przy większych dawkach. Ale to błędne badanie dało
konwencjonalnym lekarzom pretekst do niestosowania wit. C, i do dziś
opierają się na tym jako dowodzie, że wit. C jest nieskuteczna w leczeniu raka.
Wit. C (i tak samo nadtlenek wodoru) osiąga szczyt w ciągu 30 minut po
podaniu dożylnym, a następnie wraca do normy w ciągu 24 godzin. To
sprawia, że bezpośrednie leczenie przeciwnowotworowe jest skuteczne
tylko przez krótki okres, i dlatego potrzebne są częste zabiegi. Zaletą
jest to, że inne terapie mogą być stosowane w krótkich odstępach czasu
po wit. C, bez obawy wystąpienia interakcji. Większość onkologów
integracyjnych poleca zabiegi dożylne raz lub dwa razy w tygodniu, z
doustnym uzupełnianiem przez wszystkie pozostałe dni, przez co najmniej
12 miesięcy, z regularnymi badaniami laboratoryjnymi by ocenić markery nowotworowe i postęp.
Liczne badania i opisy przypadków raka autorstwa integracyjnych lekarzy i
naukowców, wykazały poprawione lata przeżycia raka i jakość życia, a
nawet regresję nowotworu, w niektórych przypadkach, po tygodniowych
dożylnych zabiegach wykonywanych konsekwentnie przez 12 miesięcy lub
dłużej. Ważne jest również by pamiętać, że terapia wit. C może nie
działać na wszystkich i dla każdego rodzaju nowotworu. Zawsze zaleca się
konsultację z lekarzem, by zobaczyć czy naturopatyczna terapia wit. C jest odpowiednia dla pacjenta.
Bez względu na to, jakie jest oficjalne stanowisko świata medycznego, ważna jest jedna rzecz, o której każdy bezwzględnie powinien pamiętać:
“(…) każdy ma prawo samodzielnie decydować o wyborze sposobu leczenia i jeśli trafi na nieszkodliwą metodę mogącą mu pomóc, to powinno zależeć tylko od niego, czy zechce ją zastosować, czy też nie. A lekarz winien mu w tym ze wszystkich sił pomagać, zgodnie ze złożoną przysięgą (…)”
Ozon
Właściwie terapia ozonowo-tlenowa to jedna z niekonwencjonalnych metod leczniczych, która od wielu lat znajduje miejsce w medycynie jako wspomagająca leczenie podstawowe, zwłaszcza w tych przypadkach, w których leczenie rutynowe nie daje zadowalających wyników. Terapię stosuje się w celu dostarczenia organizmowi aktywnych form tlenu (zabiegi dożylne), co pozwala usunąć toksyny i zwalczyć chorobę. Jedną z metod i technik leczenia jest ozonowanie krwi żylnej.
Zabieg polega na wkłuciu się do żyły pacjenta i pobraniu z niej 100-150 ml krwi do specjalnie przygotowanej butelki z konserwantem zapobiegającym krzepnięciu krwi. Następnie, przy użyciu aparatury medycznej, przygotowuje się mieszaninę tlenowo-ozonową o żądanym stężeniu ozonu. Prawidłowo naozonowaną krew żylną podaje się do żyły pacjenta (dawka zależy od jednostki chorobowej). Zabieg, który trwa około 30 minut, odbywa się w obiegu zamkniętym, z wykorzystaniem sprzętu medycznego jednorazowego użytku. Jest całkowicie bezpieczny.
Ozonowanie krwi jest najbardziej skuteczne w walce z zakażeniami gronkowcowymi i paciorkowcowymi. U chorych z grzybicą lub boreliozą może zlikwidować chorobę całkowicie. Udowodniono, że ozon ma zdolność przenikania przez błony wirusów (HIV), grzybów, drożdży,bakterii i komórek nieprawidłowych tkanek (komórki nowotworowe)i niszczenia ich. Dzięki temu wzmacnia układ odpornościowy i wywołuje lepszą odpowiedź immunologiczną. Nasz organizm kocha tlen – także ten dodatkowy, który jest wchłaniany przez narządy i gruczoły, a niszczy wszystko, co negatywnie wpływa na nasze zdrowie: patogeny, takie jak bakterie, wirusy, pleśnie, grzyby, pasożyty i komórki nowotworowe.
Mieszanina tlenowo-ozonowa ma dobroczynne działanie na organizm:
Po pierwsze – poprawia utlenowanie tkanek dzięki:
• zwiększeniu frakcji tlenu rozpuszczonego we krwi /ozon jest15 x lepiej rozpuszczalny w osoczu niż tlen/
• zwiększeniu absorpcji tlenu w pęcherzykach płucnych z następowym wzrostem ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi
• ułatwieniu dyfuzji tlenu do krwinek czerwonych poprzez wpływ na ich błony komórkowe
Po drugie – poprawia warunki krążenia krwi w naczyniach dzięki:
• uelastycznieniu błony komórkowej erytrocyta, przez co krwinki czerwone łatwiej przemieszczają się przez naczynia włosowate
• zapobieganiu rulonizacji i zlepiania się krwinek czerwonych
• zapobieganiu zlepiania się płytek krwi poprzez łączenie się z glutationem płytek
Po trzecie – powoduje wzrost odporności organizmu poprzez pobudzanie układu immunologicznego i produkcję limfocytów T
Po czwarte – aktywizuje mechanizmy obronne, mające korzystny wpływ na procesy zapalne
Po piąte – wykazuje silne działanie bakteriobójcze, grzybiczobójcze orazpierwotniakobójcze a także inaktywuje wirusy
W odpowiedzi na pobudzenie organizmu wywołane ozonem, system odpornościowy produkuje specjalną substancję białkową –zwaną cytokiną, która pełni funkcję mediatora regulując wielkość i typ odpowiedzi immunologicznej (a także substancje pośrednie, takie jak interferony lub interleukiny). Substancje te kontrolują procesy zapalne oraz działanie i dojrzewanie komórek układu
odpornościowego, zapoczątkowując lawinowy proces pozytywnych
zmian w systemie immunologicznym. Oznacza to, że stosowanie ozonoterapii jest świetną metodą pobudzania sytemu immunologicznego u pacjentów z zespołem obniżonej odporności lub jej brakiem
Naukowo dowiedziono, że ozon:
Ma bardzo silne właściwości bakterio, wiruso i grzybobójcze,
Pozytywnie wpływa na procesy biochemiczne zachodzące w ustroju. Posiada
wybitne właściwości natleniające organizm. Brak odporności chorobotwórczych drobnoustrojów na ozon pozwala na jego coraz szersze zastosowanie w medycynie.
Pro Health Clinic
ul. Lwowska 10 lok.1
00-658 Warszawa
Tel. 22 625 03 31, Kom. 698 833 615
Podcasty
Playlisty tematyczne
![Brutalny faul w ekstraklasie futsalu, oczy bolą od samego patrzenia. Ucierpiał piłkarz Legii, to co mu się stało! [WIDEO]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-9tdA-C8X6-UM8t_futsal-300x250.jpg)
