Bochnia. Kopalnia soli liczy na gigantyczną dotację. Kwota będzie rekordowa?

Kopalnia soli w Bochni powstała w 1251 roku, a eksploatację prowadzono w niej aż do 1990 roku. Obecnie pełni rolę jednej z największych atrakcji turystycznych w regionie. Znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Kaplica jest poświęcona św. Kindze - żonie księcia Bolesława Wstydliwego, a następnie zakonnicy należącej do zgromadzenia sióstr klarysek, kanonizowanej w 1999 roku przez papieża Jana Pawła II. Od czerwca 2016 roku w kaplicy znajdują się relikwie jej patronki. 

Kaplica powstała w 1747 roku na głębokości 201 metrów. Najbardziej reprezentacyjną część kaplicy stanowi prezbiterium. Głównym elementem wyposażenia kaplicy jest ołtarz Świętej Kingi oraz piękny solny żyrandol. Tradycyjnie w kaplicy św. Kingi odbywają się co roku pasterki.

Największa komora kopalni (2500 metrów kwadratowych). Panuje w niej stała temperatura w zakresie 14–16 stopni Celsjusza oraz wysoka wilgotność sięgająca 70 proc. Elementem komory jest boisko sportowe, na którym można rozgrywać mecze piłki nożnej, czy też szczypiorniaka. W komorze Ważyn odbywają się także bankiety.

Sieć kolei podziemnej w kopalni składa się z dróg przewozowych, które dzielą się na szlaki. W podziemiach bocheńskiej kopalni znajdują się trzy stacje osobowe, na których turyści wsiadają do wagoników. Skład napędza lokomotywa akumulatorowa mogąca rozwinąć maksymalną prędkość 2,5 metra na sekundę.

W skład kopalni wchodzą obecnie trzy szyby: Sutoris, Campi i Trinitatis, najstarszym z nich jest ten pierwszy. Pierwotna głębokość szybu wynosiła około 60–70 metrów. W 1874 roku nad szybem zamontowano pierwszą w kopalni bocheńskiej maszynę wyciągową o napędzie parowym. Budynki nadszybia w swoim obecnym kształcie zostały zbudowane w latach 1905–1906 według projektu Ferdynanda Lieblinga.

Nazwa szybu Campi (od campus – pole), była stosowana wymiennie także z polską - szyb "Polny", do czego przyczyniło się położenie szybu poza miastem. Stosowano początkowo także nazwę „szyb Fajgla” od nazwiska jego budowniczego. W 1792 roku osiągnięto głębokość 212 metrów. Szyb oraz przyległe budynki padły ofiarą pożaru w 1930 roku, co zagroziło likwidacją kopalni.

Najmłodszy z czynnych do dnia dzisiejszego szybów kopalni. Pełni wyłącznie rolę wentylacyjną. Ulokowany jest w znacznej odległości od centrum Bochni. Pierwszą próbę wybicia szybu podjęli Austriacy w XVIII wieku. Według założeń na zachód od szybu Campi miał powstać nowy szyb oraz sztolnia o długości 478 metrów. Po czterech latach prac pozostawiono budowę nieukończoną. Głównym powodem zaniechania prac była obecność kurzawki (ruchomych piasków), która spowodowała trzykrotne zawały w trakcie budowy.