Brutalne pobicia nastolatków w Zamościu, Pruszkowie i Jaworznie. Skąd taka agresja u młodych? Psycholog wyjaśnia

Przerażające! Cztery pobicia, jedna śmierć. Skąd bierze się ta agresja?

Seria pobić rozpoczęła się pod koniec lutego w Zamościu. Grupka młodzieży zaatakowała Eryka. Czterech agresorów w wieku 16 i 17 lat skatowała chłopaka. Najpierw go ciężko pobili, a później jeden z nich odwrócił się i odchodząc kopnął konającego 16-latka w głowę. Prokuratura uznała, że to właśnie ten cios spowodował śmierć chłopca.

Nie musieliśmy długo czekać. W sobotę, 11 marca w mediach społecznościowych pojawił się krótki film, na którym widać, jak grupa 7 nastolatków znęca się nad 16-latkiem. Sytuacja miała miejsce w Pruszkowie. Agresorzy bili niewinnego chłopca, kazali całować mu buty i przypalali papierosami. Zaledwie dzień później, bo w niedzielę, policjanci zatrzymali wszystkich podejrzanych.

Parę dni później do sieci wypłynęło kolejne drastyczne nagranie, tym razem z Białej Podlaski. Bandyci kopali, bili i skakali po swojej ofierze. Ofiarą był 18-latek. Policjanci ustalają personalia sprawców, a sama sprawa jest rozwojowa.

Seria brutalnych pobić zakończyła się w środę, 15 marca w Jaworznie. W sieci pojawiło się nagranie, na którym dziewczynki w wieku 14 i 15 lat znęcały się nad 16-latką. Jedna wszystkiemu się przyglądała i nagrywała, druga biła bez litości i kazała klęczeć pokrzywdzonej. 16-latka klęczała, a z jej twarzy sączyła się krew. Agresorki nie przestawały i dalej kopały nastolatkę po twarzy.

Nasza rozmowa z psychologiem. Skąd taka agresja u młodych? Odpowiada dr Mateusz Grzesiak

– Skąd bierze się taka agresja u młodych? 

dr Mateusz Grzesiak: – Agresywne zachowania u nastolatków są spowodowane m.in. obserwacją przemocy w mediach i grach, nałogami i agresją w domu rodzinnym, autorytarnym stylem wychowania dziecka, odrzucenie, i zaniedbaniem przez bliskich i znajomych, destabilizującym środowiskiem, używkami, doświadczeniem przemocy czy napastowania.

– Jak możemy jej przeciwdziałać - o ile w ogóle możemy to zrobić?

– Możemy i powinniśmy. Zacznijmy od wzmocnienia odporności psychicznej dziecka ucząc je, czym są emocje i jak nimi zarządzać; pytać je systematycznie, co czuje; zachęcać do podejmowania autonomicznych i zdrowych działań, takich jak realizacja własnych zainteresowań, planowanie przyszłości, kontakty towarzyskie, dbałość o zdrowie; oswajać dziecko z trudnymi emocjami poprzez towarzyszenie mu w trudnych chwilach (wspieranie go, współodczuwanie, rozmowa); zachęcać do pokonywania ograniczeń, okazywać w codziennej komunikacji miłość, wsparcie, otwartość, bliskość; mówić: kocham Cię, możesz na mnie liczyć, damy radę, znajdziemy rozwiązanie, jesteś dla mnie najważniejszy, w czym Ci mogę pomóc, powiedz mi, co czujesz.

– Czy w pomocy agresywnym dzieciom może pomóc również psychoterapia? Jaki nurt byłby najodpowiedniejszy dla takiego nastolatka?

– Takie dziecko rodzic w pierwszej kolejności powinien zaprowadzić do psychologa dziecięcego, który będzie w stanie zdiagnozować problem i zarekomendować najwłaściwszą drogę leczenia, właściwą psychoterapię. Z moich obserwacji i doświadczeń wynika, że w takich przypadkach najskuteczniejsza jest terapia integracyjna lub behawioralno-poznawcza.

– Co jeżeli rodzice nie zauważają takiego problemu, czy są jakieś ośrodki, które mogą im pomóc? Bo wiemy dobrze, że taka osoba może sama nie zdefiniować problemu, z którym się boryka.

– Jeśli agresja objawia się w szkole to na niej ciąży obowiązek powiadomienia rodziców. Jeśli oni nie reagują, dyrektor placówki powinien zawiadomić o tym sąd rodzinny, który zdecyduje o dalszym losie dziecka. Może mu dać kuratora, albo wysłać do placówki opiekuńczo-wychowawczej. Za nastolatka do 17 roku życia odpowiedzialność karna ponoszą rodzice. Zmienia się to wraz z ukończeniem przez dziecko 17 lat.