Najpiękniejsze kościoły w Warszawie

Kościół Najświętszego Zbawiciela na pl. Zbawiciela. Architektura tego kościoła ginie w zabudowie placu. To sprawka projektantów MDM. Chcieli, by wieże tej świątyni nie były widoczne z perspektywy ul. Marszałkowskiej. Budowa kościoła na pl. Zbawiciela rozpoczęła się w 1901 roku. We wrześniu 1939 roku podczas bombardowań Warszawy pociski zniszczyły sygnaturkę, zachodnią wieżę i dach. W wyniku pożaru runął (niczym w „Upiorze w operze”) żyrandol (największy spośród żyrandoli w ówczesnych kościołach warszawskich). Kolejne zniszczenia przyniósł rok 1944 gdy po upadku Powstania Warszawskiego Niemcy przystąpili do systematycznego burzenia miasta. Po wojnie świątynia została dość s

Bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela Katedra archidiecezji warszawskiej przy ul. Świętojańskiej, to jedna z najstarszych świątyń Warszawy. Tu wygłaszał swoje kazania ksiądz Piotr Skarga, Władysław IV Waza zaprzysiągł swoje pacta conventa, tu miały miejsce królewskie śluby i koronacje dwóch władców Polski. Tu została zaprzysiężona Konstytucja 3 maja. Do dziś odbywają się w niej ważne uroczystości narodowe. Na przełomie XIII i XIV wieku powstała drewniana kaplica zamkowa (do Zamku Królewskiego stąd tylko parę kroków) a w 1390 powstały pierwsze mury. W katedrze św. Jana Chrzciciela zostali pochowani m. in. król Stanisław August Poniatowski, Henryk Sienkiewicz oraz prezydenci Gabriel Narutowicz i Ignacy Mościcki.

Bazylika katedralna św. Floriana i św. Michała Archanioła. Strzeliste 75-metrowe wieże i miedziany pokryty zieloną patyną dach tego kościoła górują nad Pragą. Św. Florian - jak mówią prażanie - powstał w latach 1887-1904 wg projektu Józefa Piusa Dziekońskiego, twórcy kilkudziesięciu świątyń w Polsce, który uznał go za swoje największe osiągnięcie. Kościół trzynawowy. Figury patrona – św. Floriana należy szukać w prawej nawie. O ile w czasie powstania warszawskiego Praga ucierpiała stosunkowo najmniej, to we wrześniu 1944 roku Niemcy wysadzili kościół. Został odbudowany dopiero w 1972 roku.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca. Oto barokowo-klasycystyczny kościół Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Został zbudowany w latach 1661–1681 na planie krzyża z dwiema bocznymi nawami w stylu barokowym wg projektu Isidoro Affaita dla karmelitów bosych. Ale pod koniec XVIII wieku zyskał klasycystyczną fasadę. W jednym z bocznych ołtarzy znajduje się ikona z Ukrainy, którą przywiózł tu król Jan Kazimierz.

Kościół Zmartwychwstania Pańskiego na Targówku Fabrycznym. Miał być tylko tymczasową świątynią. To jeden z oryginalniejszych kościołów poza centrum Warszawy. Powstał z inicjatywy kolejarzy jako wotum wdzięczności Bogu za odzyskanie Niepodległości. Został zbudowany w 1919 z materiałów pochodzących z rozbiórki Dworca Wileńskiego, zburzonego w okresie I wojny światowej. Zaprojektował go Stefan Szyller, architekt, który postanowił nadać tej warszawskiej świątyni trochę zakopiańskiego sznytu. Ogrodzenie świątyni powstało z podkładów kolejowych. Pięknie brzmią tu koncerty chórów.

Kościół św. Anny na Krakowskim Przedmieściu. Oaza studentów. Tu modli się brać akademicka. Dla nich to kościół kultowy, bo w tym kościele papież Jan Paweł II spotkał się ze studentami podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Polski 3 czerwca 1979 roku. Mówił wtedy do studentów: „Pragnąłbym zbliżyć się do każdego z was, każdego z was przygarnąć. Z każdym z was zamienić chociaż jedno ojczyste słowo. Darujcie, że jest to niemożliwe. Ale pragnienie serca jest takie…”. I dalej: „ Szukałem Was. Wy teraz przyszliście do mnie. Za to Wam dziękuję". Po śmierci papieża taki napis został wyryty mosiężnymi literami na tablicy, którą odsłonięto w pierwszą rocznicę śmierci Jana Pawła II na fasadzie kościoła św. Anny. Dla niewierzących kościół św. Anny jest atrakcyjny jako zabytek. Przepiękne, bogato zdobione wnętrze zachęca do obejrzenia, choć te zdobienia mogą przytłaczać. Na fasadzie kościoła niektórzy doszukują się symboli masońskich. Można też podziwiać panoramę Warszawy z wieży widokowej.

Kościół św. Jakuba Apostoła na Białołęce to pretendent do określenia „najstarszy kościół w Warszawie”. Bo to określenie w stolicy jest bardzo względne. Historycy mówią bowiem „zależy jak liczyć...”. Do tego tytułu pretendują bowiem i katedra św. Jana, z rodowodem z przełomu XIII – XIV w. i gotycki kościół Nawiedzenia NMP na Nowym Mieście z metryką od 1411 r. Ale późnogotycka świątynia przy ul. Mehoffera, która powstała najprawdopodobniej w 1518 r. i do dziś przetrwała bez większych zniszczeń! I to się liczy. Jednonawowa, murowana, tylko dachówka została w latach 80. zmieniona na blachę. W założeniu miał to być kościół rodowy rodziny Ossolińskich, która miała ziemie na terenie Tarchomina. Wyposażenie wnętrza pochodzi w większości z XVIII w. Jest w nich co oglądać! Piękne rzeźby św. Piotra i Pawła na ołtarzu, obrazem św. Jakuba, ambona i chrzcielnica oraz zabytkowe organy z XIX w. Zapewne niejednego zdziwi natomiast posadzka – to lastriko z 1894 r.! Jest też ciekawy wątek funeralny – szczątki 5-letniego Ignacego Ossolińskiego, pochowanego w jednej z krypt, znaleziono dopiero w latach 70. XX w. A w 2017 roku odkryto szczątki kilku innych dzieci i kilkunastu osób dorosłych.

Kościół Nawiedzenia NMP na Nowym Mieście. Powstał w latach 1409-1411 jako parafialny dla miasta Nowa Warszawa. Nie wiedzieć czemu, warszawiacy przekazują sobie podczas spacerów po Nowym Mieście, że to ten kościół jest najstarszym w Warszawie. Rzeczywiście, w porównaniu z innymi kościołami na Starówce przetrwał II wojnę światową. Ale jego pierwszeństwo do pretendowania do tytułu „najstarszy” bierze się stąd, że świątynia przy ul. Przyrynek - według podań - została zbudowana na miejscu pogańskiej świątyni właśnie na początku XV wieku.

Kościół pokamedulski w Lasku Bielańskim. To jedno z magicznych miejsc Warszawy! Nie dojedziecie tam samochodem, chyba, że proboszcz was podwiezie. Turyści i parafianie idą do tego miejsca piechotą przez lasek. Zespół klasztoru kamedułów na Bielanach, mimo wielu przekształceń, stanowi przykład charakterystycznego układu kamedulskiej pustelni. Poklasztorna świątynia uznawana jest dziś za jeden z najpiękniejszych barokowych obiektów sakralnych stolicy. Liczne pamiątki w wyposażeniu i wystroju budynków przypominają o bogatej historii miejsca, którego istnienie i funkcjonowanie było ściśle związane z kolejnymi polskimi władcami i magnaterią. W czasach zaborów wyjątkowym symbolem dla ruchów niepodległościowych był znajdujący się opodal kościoła nagrobek ks. Stanisława Staszica. Budowę klasztoru zainicjował w 1639 roku król Władysław IV. Od 1993 roku funkcjonuje tu parafia błogosławionego Detkensa, którą kieruje ekscentryczny, uwielbiany przez warszawiaków ks. Wojciech Drozdowicz. O jego „nietypowości” niech świadczy fakt, że w podziemiach obok kamedulskich katakumb urządził piwnicę artystyczną.

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny przy al. Solidarności. To kościół, który przeszedł do historii z powodu jednej, nic z religią nie mającej wspólnego, operacji. Kościół zbudowany w latach 1682-1732, przylegający do klasztoru Karmelitów Trzewiczkowych, z obrazami Szymona Czechowicza na ołtarzach, przeszkadzał architektom projektującym trasę W-Z. Gdy w 1962 roku poszerzano ulicę Leszno, postanowiono kościół … przesunąć. 1 grudnia 1962 budynek został podniesiony i na specjalnych „rolkach”przesunięty o 21 metrów do tyłu. Od tego momentu warszawiacy częściej niż Kościół Narodzenia NMP mówią o nim „kościół przesuwany”.