Jeżeli osoba, którą ratujesz, leży na miękkiej powierzchni (np. łóżko) przełóż ją na twarde podłoże. Uwidocznij klatkę piersiową poprzez podwinięcie koszulki/stanika. W razie trudności, po prostu rozetnij ubranie. Pamiętaj, że poszkodowany ma leżeć na wznak (już od etapu udrożniania dróg oddechowych).

Uklęknij z boku poszkodowanego (strona nie ma różnicy). Wyznacz punkt środka klatki piersiowej na mostku - mniej więcej linia sutków piersiowych.

Po wyznaczeniu środka klatki piersiowej, na mostku poszkodowanego, połóż nadgarstek jednej dłoni, dołóż drugą dłoń i zapleć palce.

Pochyl się nad ułożonymi na klatce piersiowej rękoma i utrzymuj wyprostowane łokcie. Ręce powinny być ustawione pod kątem prostym względem klatki piersiowej poszkodowanego. Staraj się utrzymać wyprostowane plecy.

Staraj się uciskać klatkę piersiową na głębokość ok. 5 cm, ale nie głębiej niż 6 cm.

Czas nacisku na klatkę piersiową powinien być równy czasowi zwalniania nacisku i mieścić się w zakresie 100-120 uciśnięć na minutę.

Po każdym uciśnięciu pozwól na relaksację klatki piersiowej - powinna wrócić do poprzedniego rozmiaru.

Uciśnięcia klatki piersiowej możesz przerwać tylko w następujących sytuacjach:

• zagrożenie dla ratownika i/lub poszkodowanego,
• oznaki spontanicznego krążenia (kaszel poszkodowanego, reakcja na ból – wtedy udrożniamy drogi oddechowe i ponownie oceniamy oddech),
• przybycie na miejsce służb ratowniczych i przejęcie osoby ratowanej,
• wyczerpanie ratownika (stąd potrzeba zmiennika co 2 minuty),
• dostarczenie na miejsce automatycznego defibrylatora zewnętrznego i komenda z urządzenia "nie dotykaj poszkodowanego".

Uciśnięcia przerywane są też na czas oddechów ratowniczych (30 uciśnięć, dwa wdechy). Ponieważ jednak to czynność zarezerwowana dla osób przeszkolonych, nie trzeba chyba przypominać, jak się je wykonuje. Nie wiesz? Ogranicz się do ucisków.