Kobieto! Badaj się!

Chroń swoje piersi

Ze statystyk wynika, że rocznie z powodu raka piersi umiera w Polsce ponad 5 tys. kobiet. Pamiętaj jednak, że rak piersi, by osiągnąć wielkość dwóch centymetrów, rozwija się około ośmiu lat. Przy systematycznej kontroli i badaniach można wykryć guzki, gdy są małe i łatwiejsze do wyleczenia.

Badaj się sama

Raz na miesiąc wykonuj samobadanie piersi, najlepiej około 7-10 dni po rozpoczęciu okresu (jeśli jeszcze miesiączkujesz). Badanie najlepiej wykonywać na namydlonym ciele, delikatnie przesuwając opuszki palców i lekko uciskając pierś. Wykonuj ruchy od góry w dół oraz okrężne, a także od boku do centrum i odwrotnie. O raku piersi mogą świadczyć rozmaite zmiany kształtu i wielkości piersi, zmiany koloru (zaczerwienienie, zbrązowienie), wyciek z piersi, a także guzki. Pamiętaj jednak, że samobadanie nie wystarczy. Przynajmniej raz w roku odwiedź ginekologa, który zbada twoje piersi. Zleci także badanie USG piersi lub mammografię.

Po 25. roku życia USG piersi

Piersi młodych kobiet zbudowane są głównie z tkanki gruczołowej, dlatego USG jest dla nich lepszym badaniem niż mammografia. Po 25. roku życia USG piersi trzeba robić co dwa lata. Jeśli twoja mama, babcia lub siostry mamy czy babci miały raka piersi lub ojciec czy dziadkowie mieli raka prostaty, po ukończeniu 20. urodzin powinnaś to badanie wykonywać nawet co roku! Tak samo często wykonuj USG piersi, jeśli jesteś nosicielką genu BRCA1 lub BRCA2.

Po czterdziestce mammografia

Po czterdziestce, a u niektórych kobiet już po 35. roku życia struktura piersi ulega zmianie, bo rozrasta się tkanka tłuszczowa. Wtedy zdecydowanie lepszym i bardziej miarodajnym badaniem jest mammografia, czyli prześwietlenie piersi. Początkowo mammografię robimy raz na pięć lat, po czterdziestce raz na dwa lata. Osoby szczególnie zagrożone (nosicielki genu BRCA1 i BRCA2 oraz z rodzinną historią raka piersi i raka prostaty) - zgodnie z zaleceniami lekarza. Gdy okaże się, że kobieta ma raka piersi, powinna jak najszybciej się poddać operacji. W zależności od stopnia zaawansowania choroby nowotworowej, operacje można wykonać na trzy sposoby - od najbardziej oszczędnej, czyli wycięcia samego guzka, poprzez usunięcie jednej czwartej piersi, aż po całkowitą jej amputację.
-

-
Wygraj wyścig z rakiem

Rak szyjki macicy to drugi do co częstości występowania typowo kobiecy nowotwór na świecie. W Polsce każdego roku ponad trzy i pół tysiąca kobiet dowiaduje się, że ma raka szyjki macicy. Połowa z nich umiera, bo... za późno zgłasza się do lekarza!

Raka szyjki macicy wykrywa się najczęściej u kobiet w wieku 40-55 lat, ale rozwija się także u młodszych kobiet. Za powstawanie nowotworu odpowiedzialne są niektóre typy wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV), przenoszone drogą płciową.

Cytologia ratuje życie

Podstawowym badaniem, które wykrywa raka szyjki macicy (wewnątrznabłonkową neoplazję szyjki macicy, inaczej zwaną dysplazją szyjki macicy) jest cytologia. Tak małe zmiany są całkowicie wyleczalne! Cytologia to inaczej wymaz z szyjki macicy. Pobiera go lekarz ginekolog. Cytologię powinnaś wykonywać co roku. Uzupełniające badania w profilaktyce raka szyjki macicy to m.in. USG przez pochwowe i USG jamy brzusznej. Przedinwazyjnego raka szyjki macicy leczy się najczęściej farmakologicznie. W przypadku inwazyjnego konieczna jest rozległa operacja i radioterapia, a niekiedy także chemioterapia.

Szczepionka cię ochroni

Szczepionka przeciwko wirusowi HPV (wirusowi brodawczaka ludzkiego) chroni m.in. przed rakiem szyjki macicy. Z badań klinicznych wynika, że jest w 100 procentach skuteczna. Szczepionka jest przewidziana dla dziewczynek w wieku od 9 do 15 lat oraz kobiet w wieku od 16 do 26 lat.

Ważny jest styl życia

•rozpoczęcie współżycia przed ukończeniem 16 lat,
•częste zmiany partnerów seksualnych,
•niewierność partnera,
•kilka porodów w krótkich odstępach czasu,
•palenie (również bierne) papierosów.
•nieleczone stany zapalne i zmiany w obrębie szyjki macicy,
•wieloletnia doustna antykoncepcja hormonalna,
•dieta uboga w antyoksydanty (przeciwutleniacze). Są to m.in. wit. A, E i C, karotenoidy (np. beta karoten, zeaksantyna), bioflawonoidy, cynk i selen oraz koenzym Q.
•zakażenie HIV,
•częste stany zapalne pochwy wywołane przez dwoinki rzeżączki oraz Chlamydia trachomatis.