Zmarła ostatnia z rodu Branickich. Miała 98 lat
Anna Helena Branicka-Wolska urodziła się 27 listopada 1924 roku w warszawskim Wilanowie w rodzinie ostatniego właściciela Wilanowa. Była ostatnią przedstawicielką rodziny Branickich.
We wrześniu 1939 roku pracowała jako pielęgniarką w szpitalu polowym w Wilanowie. W 1943 roku ukończyła tajne gimnazjum Wandy Szachtmajerowej, a w 1942 roku została zaprzysiężona w AK (ps. Późna) w oddziale "Obroża". Uczestniczyła w akcjach kolportażu konspiracyjnej prasy, przewozu rozkazów, broni. Została aresztowana przez NKWD i zesłana do Krasnogorska, gdzie spędziła w obozie ponad dwa lata. Do Warszawy wróciła w październiku 1947 roku.
Anna Branicka-Wolska była działaczką społeczną, członkiem-założycielem Związku Sybiraków i Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego - a także autorką i bohaterką wielu publikacji, wspomnień, w rym kilkakrotnie wydawanych "Listów nie wysłanych".
W 2009 roku Branicka-Wolska została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej - za działalność na rzecz środowisk kombatanckich. W 2010 roku otrzymała najwyższe odznaczenie francuskie - Legią Honorową - za uratowanie francuskiego oficera, Bernarda de Roquefeuila w czasie II wojny światowej.