Nie żyje Marzenna Schejbal, uczestniczka powstania warszawskiego

Marzenna Maria Schejbal (z domu Karczewska) urodziła się w 1924 r. we Włocławku. Ood siódmego roku życia mieszkała w Warszawie, gdzie chodziła do szkoły. Podczas powstania warszawskiego pełniła wraz z siostrą funkcję sanitariuszki i łączniczki w Batalionie "Łukasiński". Z upadającej Warszawy uciekała kanałami. Wraz z siostrą dostała się do niewoli, najpierw do obozu przejściowego w Ożarowie, potem do kilku obozów jenieckich. Z ostatniego z nich, Oberlangen, została wyzwolona przez wojska gen. Stanisława Maczka.

Po uwolnieniu odszukała wraz z siostrą matkę, która po upadku Warszawy znalazła się w KL Bergen-Belsen. Razem wyjechały do Murnau, a później do Włoch, skąd wraz z armią gen. Władysława Andersa dostały się do Wielkiej Brytanii. Tam trafiły do obozu przejściowego dla Polaków. W tym okresie Marzenna Schejbal poznała swojego przyszłego męża Witolda Schejbala – jednego z najsłynniejszych aktorów emigracyjnego teatru polskiego w Londynie.

Czytaj też: Najpiękniejsze kościoły w Warszawie. TOP 10 stołecznych świątyń [GALERIA]

Marzenna Schejbal w Londynie pracowała początkowo jako niania dzieci rosyjskiego księcia Galicyna. Później była kelnerką w londyńskim hotelu Shelbourne, a od lat 50. przez 10 lat w Ognisku Polskim. Następnie podjęła pracę w biurze podróży.

Od lat była zaangażowana w życie emigracyjne i współpracowała z wieloma polskimi organizacjami w Londynie, głównie ze Studium Polski Podziemnej. Od 2001 r. była też przewodniczącą Koła Byłych Żołnierzy AK w Londynie. W 2012 r., w uznaniu wybitnych zasług w działalności na rzecz polonijnych środowisk kombatanckich, ówczesny prezydent Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Do końca życia aktywnie uczestniczyła w życiu polskiej emigracji w Londynie.

Czytaj też: Nigdy nie publikowane wspomnienia Danuty Szaflarskiej o Powstaniu Warszawskim: „Kule śpiewały”