Okrutny mord na weselu. Zabito 19 osób. Groby weteranów Powstania Warszawskiego cz. 2

Edmund Baranowski ps. Jur (1925-2020) - publicysta, podpułkownik Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były wiceprezes Związku Powstańców Warszawskich, Sekretarz Generalny Rady Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. Walczył w stopniu plutonowego podchorążego w batalionie „Miotła” Zgrupowania „Radosław”. Ranny na Czerniakowie. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim.

Eugeniusz Tyrajski ps. Sęk (1926-2019) - członek Szarych Szeregów i Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, wiceprezes Zarządu Głównego Związku Powstańców Warszawskich, podpułkownik w stanie spoczynku. Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Karpaty". Po wojnie pracował jako księgowy w przedsiębiorstwach związanych z leśnictwem i Oddziale Stołecznym PTTK. W latach 80. był skarbnikiem Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Powstania Warszawskiego Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. 12 sierpnia 1945 wziął ślub z poznaną w czasie powstania sanitariuszką, Teresą Kuklińską (1926–2006).

Ryszard Józef Boreński pseud. "Ryś" (1928-2018) - major WP w stanie spoczynku. IV zgrupowanie "Gurt" - 2. Harcerska Bateria Artylerii Przeciwlotniczej "Żbik" - poczet dowódcy, łącznik. Ukończył studia na Wydziale Ekonomiczno-Rolniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Uzyskał także tytuł doktora ekonomii. Pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie

ppłk. Jerzy Broszkiewicz pseud. „Orlicz” (1925-2018) - zgrupowanie "Chrobry II" - 5 kompania (do 5.08.1944), następnie Grupa "Północ" - sztab, następnie Grupa "Kampinos". Wieloletni Prezes Stowarzyszenia Żołnierzy Powstańczych Oddziałów Specjalnych „Jerzyki” - Armia Krajowa, był wieloletnim członkiem Prezydium Zarządu Głównego Związku Powstańców Warszawskich.

Tytus Karlikowski, ps. Wąż (1927-2019) - uczestnik powstania warszawskiego, prof. dr hab. inż., specjalista w zakresie inżynierii środowiska, ochrony przeciwpożarowej lasu oraz ochrony środowiska, działacz kombatancki, przewodniczący Środowiska Żołnierzy Batalionu Armii Krajowej „Zośka” i Komitetu Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu „Zośka”. Brał udział w walkach w ramach batalionu „Kiliński” AK, między innymi w próbie zdobycia budynku PAST-y. Brygada Dywersyjna "Broda 53" - batalion "Zośka" - 2. kompania "Rudy” - II pluton "Alek” - 3. drużyna. Ukończył studia na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Jolanta Mirosława Kolczyńska z domu Zawadzka, ps. Klara (1928-2022) - żołnierz AK, łączniczka Zgrupowania Chrobry II, II batalion "Lecha Grzybowskiego" - 6. kompania "Jeremi”. Pochowana na Cmentarzu Północnym w Warszawie.

Mirosław Piotr Lisek pseud. "Lampart" (1929-2014) - major WP w stanie spoczynku W czasie powstania warszawskiego był łącznikiem-listonoszem Harcerskiej Poczty Polowej. Został pochowany na starym cmentarzu na Służewie przy ul. Fosa w Warszawie

Jerzy Turzewski pseud. "Karwowski" (1931-2020) - jeden z najmłodszych powstańców warszawskich. Gdy wybuchło miał 13 lat. Jako strzelec w szeregach 104. kompanii Związku Syndykalistów Polskich wchodzącej w skład Zgrupowania "Róg" AK. Założyciel i prezes Fundacji Pamięci Powstania Warszawskiego i Pomocy Weteranom 1944 r. Pochowany na cmentarzu bródnowskim w Warszawie.

Stanisław Sieradzki Świst (1921-2009) - powstaniec warszawski, żołnierz 3. drużyny III plutonu „Felek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. Jako ochotnik 32 pułku piechoty brał udział w kampanii wrześniowej. Pod koniec 1939 r. wysłany do Prus Wschodnich na przymusowe roboty do Olsztyna. Stamtąd uciekł w 1942 r. Przybył do Warszawy i dostał się do Grup Szturmowych Szarych Szeregów. znalazł się na górnym Czerniakowie. Tu został po raz trzeci ranny. Przeżył wydobyty spod gruzu. Z Czerniakowa przedostał się na drugą stronę Wisły pontonami 3 Dywizji im. Romualda Traugutta. W listopadzie 1944 roku aresztowany przez NKWD, dostał się do obozu w Majdanku. By uniknąć zsyłki na Syberię, w Przemyślu wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. Po wojnie działał w harcerstwie, podjął studia na SGH. W 1949 roku aresztowany został przez komunistyczne służby bezpieczeństwa. Oskarżano go o próbę obalenia siłą ustroju państwa. W 1950 r. wyrokiem Sądu Wojskowego w Warszawie, skazano go na karę 10 lat pozbawienia wolności. Trzy lata później sąd w Rzeszowie skazał Śwista na karę śmierci, którą zamienił później na karę 15 lat więzienia, nie informując Sieradzkiego, o tym, że nie przebywa już w celi śmierci. Wyszedł na wolność w 1956. Pełnił funkcję sekretarza Środowiska Batalionu „Zośka”. W latach 1969–1998 pełnił funkcję instruktora Hufca Sulejówek im. batalionu „Zośka”. Pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Tadeusz Chojko ps. „Bolec” (1920-2007) - żołnierz Szarych Szeregów, porucznik Armii Krajowej, dowódca III plutonu 2. kompanii batalionu Parasol. Od 5. roku życia był sierotą, a od 14. musiał sam się utrzymywać. Był m.in. sprzedawcą lodów, pomocnikiem zduna i piekarza. Po przyjeździe do Warszawy dostał się do Junackich Hufców Pracy. Dzięki Hufcom zdobył wykształcenie hotelarskie w Zawodowej Szkole Hotelarskiej oraz odbył przysposobienie wojskowe. W szkole nauczył się trzech języków obcych: francuskiego, angielskiego oraz niemieckiego. Do września 1939 r. pracował w Hotelu Bristol. Należał do Hufca Południe SAD Grup Szturmowych, dowodzonego przez Jana Bytnara Rudego. Brał udział w Akcji pod Arsenałem. Ciężko raniony odłamkami granatnika w nogę oraz ramię w czasie powstania warszawskiego. Po wyjściu z obozu jenieckiego dołączył do 2 Korpusu Polskiego gen. Andersa, do 2 Batalionu Komandosów. Powrócił do Polski w poszukiwaniu żony Jadwigi. Potem razem wyjechali do Wielkiej Brytanii skąd udali się do Kanady. Do Polski przyjechał za sprawą artykułu w czasopiśmie „Stolica” o Zdzisławie Bytnar. Dowiedział się z niego, że matka Rudego żyje i pragnął się z nią spotkać. W 1989 r. razem ze Stanisławem Sieradzkim – Świstem z batalionu Zośka, wręczył Matuli Polskich Harcerzy Krzyż Powstania Warszawskiego. Pod koniec lat 90. przeniósł się do Polski i zamieszkał w Warszawie. Pochowany na Powązkach Wojskowych.

Witold Bartnicki ps. Kadłubek (1925-2008) - harcerz Szarych Szeregów, żołnierz batalionu „Zośka” Armii Krajowej. Uczestnik akcji pod Arsenałem. W czasie powstania warszawskiego walczył w szeregach batalionu „Zośka”, m.in. biorąc udział w zdobyciu obozu na „Gęsiówce”. Po wojnie pracował między innymi w Centralnym Zarządzie Przemysłu Rybnego. W 1995 r. awansowany do stopnia kapitana rezerwy Wojska Polskiego. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Andrzej Wolski pseudonim Jur (1924-2011) - polski harcerz, żołnierz Szarych Szeregów i AK, więzień polityczny w okresie stalinizmu, działacz polonijny w Kanadzie. Brał udział w akcji pod Arsenałem. walczył w składzie batalionu „Zośka” w Zgrupowaniu „Radosław”. Początkowo dowodził drużyną, a potem był kolejnym dowódcą plutonu „Felek”. Po wojnie podjął studia na Politechnice Warszawskiej. Aresztowany 3 stycznia 1949 r. przez UB, w akcji skierowanej w byłych żołnierzy batalionu „Zośka” i Zgrupowania „Radosław” po aresztowaniu Jana Rodowicza ps. „Anoda”. Andrzeja Wolskiego skazano na 10 lat więzienia za próbę obalenia systemu. Z więzienia został zwolniony w 1954 r. Po wyjściu z więzienia powrócił na studia na Wydziale Elektroniki PW, gdzie najpierw uzyskał tytuł magistra, a następnie w 1966 r., tytuł doktora nauk technicznych. Od 1967 r., przebywał na kontrakcie w Afryce, gdzie pracował jako profesor elektroniki na Uniwersytecie w Zairze. Od 1970 r. mieszkał w Kanadzie, gdzie był profesorem na Université de Moncton. Zmarł w Kanadie, jego prochy zostały pochowane na Powązkach Wojskowych.

Kazimierz Sheybal (1920-2003) - reżyser, oficer Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego. Brat aktora Władysława Sheybala (1923-1992), znanego z "Kanału" Andrzeja Wajdy i filmu Pozdrowienia z Rosji (1963) z serii o Jamesie Bondzie. Jego ojcem był fotografik i malarz Stanisław Sheybal (1891-1976) - Cm. w Marysinie Wawerskim. We wrześniu 1939 uczestniczył w wojnie obronnej. Plutonowy podchorąży Armii Krajowej w batalionie „Zośka”. Od 5 sierpnia 1944 r., w batalionie pancernym „Zośki”. Następnie organizował przejścia i przeprowadzał grupy kanałami na Żoliborz. Po upadku Starówki zastępca dowódcy, a następnie dowódca plutonu 230 w Zgrupowaniu „Żniwiarz”. Kazimierz Sheybal został pochowany na Powązkach Wojskowych.

Eugeniusz Haneman (1917-2014) - polski fotograf, operator filmowy i wykładowca akademicki. Znany z fotografii dokumentujących wydarzenia Powstania Warszawskiego. W czasie Powstania Warszawskiego, jako fotoreporter Delegatury Rządu na Kraj, dokumentował powstanie w Śródmieściu i na Powiślu, często współpracując z Sylwestrem Braunem ps. „Kris”. Uratował z powstania 15 rolek filmów, które przekazał do Muzeum Warszawy. 237 jego fotografii z powstania można znaleźć w zbiorach Muzeum Powstania Warszawskiego. W latach 1953–2005 wykładał fotografię w łódzkiej Szkole Filmowej, a równolegle pracował jako operator Polskiej Kroniki Filmowej w Krakowie. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim.

Alicja Treutler-Biega "Jarmuż" (1923-2019) - sanitariuszka z Batalionu „Kiliński”, bohaterka słynnego ślubu powstańczego, który został zarejestrowany na filmie i zdjęciach Eugeniusza Lokajskiego ps. Brok. Miała 96 lat. Jej mąż Bolesław Biega ps. Pałąk niedawno skończył 100 lat. Pobrali się 13 sierpnia 1944 r w nieistniejącym już kościele Imienia Jezus przy ulicy Moniuszki 11 i byli razem 75 lat. Biega był wówczas ranny, miał rękę na temblaku. Nowożeńcy zamiast obrączek mieli kółka od firanek. Po wojnie wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych. Mieli piątkę dzieci, doczekali się też dwanaściorga wnucząt. Bolesław nazywany w USA Billem po śmierci żony Lilly zamieszkał w domu dla seniorów Applewood w stanie New Jersey. U jego boku pojawia się nowa... kobieta. To Iris Ivers jego była sąsiadka, która miała męża Polaka, Jerzego Iwaszkiewicza. Pensjonariusze zostają parą przez... lockdown. Z powodu pandemii musieli zadecydować czy chcą zamieszkać razem w pokoju. Mają wówczas 98 i 92 lata.

Janusz Bedyński ps. Sekund (1921-2015) - jeden z głuchoniemych uczestników powstania warszawskiego, żołnierz plutonu głuchoniemych batalionu „Miłosz” Armii Krajowej. W czasie okupacji pracował w zakładzie fryzjerskim w Warce. W 1942 roku przyjechał do Warszawy i tam w Instytucie Głuchoniemych nawiązał kontakty konspiracyjne. Po wojnie pracował jako fryzjer i następnie dentysta. Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim.

Andrzej Ancuta ps. "Coeur" (1919-2009) – polski reżyser, operator filmowy, fotograf. Pochowany na Starych Powązkach. Działał jako operator filmowy w Referacie Filmowym podlegającym Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. W latach 1950–1996 wykładał na Wydziale Operatorskim łódzkiej PWSFTviT, był jego dziekanem w latach 1958-1963 i 1969-1972. Od 1975 do 1978 pełnił funkcję prorektora PWSFTviT ds. Nauczania, a od 1987 do 1990 – kierownika Zakładu Sztuki Operatorskiej. W roku 1938 rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, przerwane wybuchem wojny. W latach 1942-44 prowadził w Warszawie, wspólnie z Antonim Bohdziewiczem, zakład fotograficzny.

Eugeniusz Ajewski, konspiracyjne nazwisko Andrzej Morski, ps. „Kotwa” (1915-2006) - architekt, sędzia bokserski. W wojnie obronnej 1939 roku walczył w 18 pułku artylerii lekkiej z Grupy Operacyjnej „Narew”. Jako dowódca działonu odzyskał 2 utracone działa. Po kapitulacji wrócił do Lwowa i został aresztowany przez NKWD. pracował jako robotnik budowlany i student na Wydziale Architektury u prof. Stefana Władysława Bryły na tajnej Politechnice Warszawskiej. Był dowódcą II plutonu w 3. kompanii szturmowej IV Rejonu Obwodu Mokotów. W powstaniu warszawskim walczył od 1 sierpnia na Mokotowie w pułku „Baszta”. Był zastępcą dowódcy komp. 02. „Wihtala”, por. Witolda Janiszewskiego. Od 25 września jako dowódca kompanii w batalionie „Olza”. Po upadku powstania uciekł z konwoju i trafił do partyzantki w grójeckiem. Przez 45 lat był sędzią bokserskim. Do chwili śmierci członek władz Światowego Związku Żołnierzy AK. Członek Rady Honorowej Budowy Muzeum Powstania Warszawskiego. Pochowany w Panteonie Żołnierzy Polski Walczącej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Anna Zawadzka (1919-2004) - anglistka, nauczycielka i autorka podręczników, zasłużona instruktorka harcerska, siostra Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”, córka profesora Józefa Zawadzkiego i Leony z domu Siemieńskiej. Pochowana w grobie rodzinnym na Starych Powązkach.

Danuta Barbara Dziekańska z domu Bytnar ps. Dusia (1924-2008) – działaczka harcerska, inżynier-architekt, siostra Jana Bytnara „Rudego”. Córka Zdzisławy Bytnarowej i Stanisława Bytnara. Pochowana na warszawskim cmentarzu w Grabowie

Stanisław Cendrowski (1905-1999) "Sulimczyk"- polski bokser i działacz bokserski, prezes Polskiego Związku Bokserskiego. Był zawodnikiem HKS Varsovia. W 1927 i 1928 zdobywał brązowe medale mistrzostw Polski w wadze półciężkiej. Walczył w wojnie obronnej w 1939, oraz w powstaniu warszawskim, w szeregach Zgrupowania Krybar - zgrupowanie WSOP "Cubryna" (Elektrownia) - II pluton - Komenda Okręgu Warszawskiego - batalion saperów. Został ranny, dostał się do niewoli, ale uciekł z transportu do Niemiec. W powstaniu walczył także jego brat, Eugeniusz "Neger" (1909-1944), również bokser i trener, który został ranny w boju, a następnie zamordowany przez żołnierza SS. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie.

Maria Dmochowska (1930-2017) - polska polityk, lekarka i urzędnik państwowy, w latach 2006–2012 wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej, posłanka na Sejm X, I i II kadencji. Pseudonim Maja -  kompania lotnicza dowodzona przez porucznika Tadeusza Gaworskiego, pseud. Lawa, Grupa „Kampinos”). Uczestniczyła w powstaniu warszawskim oraz walkach w Puszczy Kampinoskiej. Za otwarte występowanie w obronie prześladowanych przez Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą współpracowników pochodzenia żydowskiego w latach 1967–1968 została usunięta z Akademii Medycznej. Internowana pierwszego dnia stanu wojennego.

Córka Romana i Anieli Lipskich, odznaczonych przez Jad Waszem za ratowanie Żydów w czasie II wojny światowej medalem i tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Matka dyplomaty Piotra Dmochowskiego-Lipskiego. Jej bratem był publicysta Jan Józef Lipski (1926-1991) - w stopniu starszego strzelca brał udział w kompanii B1 pułku Baszta w powstaniu warszawskim, a siostrą ekonomistka Zofia Celińska. Była ciotką znanego polityka Andrzeja Celińskiego. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Lech Stefański Emfazy (1928-2010) - polski pisarz, publicysta, tłumacz literatury pięknej, autor i współautor książek z dziedziny parapsychologii i zjawisk paranormalnych. Aktor, reżyser i scenograf, powstaniec warszawski. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie. Współzałożyciel Rodzimego Kościoła Polskiego

Dominik Hipolit Horodyński herbu Korczak, ps. „Wileński” (1919-2008) - ziemianin, publicysta i działacz społeczny. Był wnukiem ziemianina, marszałka powiatu tarnobrzeskiego Zbigniewa Leona Horodyńskiego (1851–1930), synem Zbigniewa (1887–1943, jeździec) i Zofii z domu Giecewicz (1892–1943), bratem malarza i żółnierza AK Zbigniewa (1921–1944). Jego rodzice zginęli w Zbydniowie (woj. podkarpackie), w czasie masowego mordu dokonanego przez oddział SS na weselu rodziny Horodyńskich.Niemcy zabili także jego 14-letnią siostrę Annę. Brat Zbigniew został wówczas ranny. W sumie śmierć poniosło wówczas 19 osób (2 dzieci i 13 kobiet). Zbigniew Horodyński wykonał wyrok śmierci na inspiratorze tej zbrodni, którym był Martin Fuldner, zarządca majątku Lubomirskich. Ciężko ranny 19 lipca 1944 na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w tzw. akcji „Pawiak”, dostał się w ręce niemieckie. Przewieziony przez Gestapo na teren więzienia na Pawiaku został prawdopodobnie rozstrzelany 21 lipca 1944. Jego obrazy w większości spłonęły w czasie powstania warszawskiego.

Dominik Horodyński był podporucznikiem Armii Krajowej, żołnierzem Kedywu, uczestnikiem powstania warszawskiego. Był adiutantem dowódcy Zgrupowania „Radosław”, ppłk. Jana Mazurkiewicza. Jako bezpartyjny pełnił mandat posła na Sejm PRL I kadencji (1952–1956). Od 1967 do 1973 był wieloletnim korespondentem radia i telewizji w Rzymie. Od 1973 do 1981 był redaktorem naczelnym tygodnika „Kultura”. Został pochowany w kaplicy rodzinnej na cmentarzu w Zaleszanach.Jego żoną była Teresa z domu Ledóchowska (ur. 1920), z którą miał córki Olgę i Annę (ur. 1955). Miał także brata Andrzeja (1925-1944), który zginął 19 lipca - Powązki Wojskowe.

Ignacy Tłoczyński (1911-2000) Igo - tenisista, ćwierćfinalista wielkoszlemowych mistrzostw Francji, reprezentant w Pucharze Davisa2. miejsce w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” w 1931. Uczestniczył w powstaniu warszawskim - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - WSOP (Wojskowa Służba Ochrony Powstania) był ranny, trafił następnie do obozu jenieckiego pod Salzburgiem.W 1955 zakończył karierę amatorską i z ramienia firmy Dunlop został trenerem i opiekunem dużego obiektu tenisowego w klubie Craiglockhart w Edynburgu,gdzie zmarł. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. Tenisistą był także jego brat, Ksawery ps. Orlik (1919-1985), który także walczył w powstaniu warszawskim- VII zgrupowanie (batalion) "Ruczaj" - 1. kompania - pluton 139.

Jerzy Peltz (1929-2017) - dziennikarz i krytyk filmowy. Powstaniec warszawski walczący w batalionie „Chrobry I”, pseudonim Szerszeń. Armia Krajowa - Grupa "Północ" - odcinek "Kuba"-"Sosna" - batalion "Chrobry I" - 2. kompania Wywieziony w wieku piętnastu lat do obozów jenieckich na terenie ówczesnych Niemiec (Lamsdorf) i Austrii (Markt Pongau, Kaisersteinbruch). Ukończył dziennikarstwo na UW. Pracował między innymi w tygodnikach Film i Antena.Spoczywa na Powązkach Wojskowych.

Andrzej Panufnik (1914-1991) - kompozytor utworu "Warszawskie dzieci", nie brał udziału w powstaniu. Pochowany na Richmond Cemetery w Wielkiej Brytanii.Panufnik miał ze swoją drugą żoną Camillą dwoje dzieci – córkę Roxannę (ur. 1968) i syna Jeremy’ego (Jema) (ur. 1969). Roxanna, tak jak i ojciec, została kompozytorką. Jeremy natomiast jest didżejem, zajmuje się także animacją. W 2009 roku powstał polski film dokumentalny Krzysztofa Rzączyńskiego pt. Tata zza żelaznej kurtyny, w którym narratorem jest Jeremy.

Kompozytor miał brata Mirosława Panufnika, ps. „Wil-Tel”, „Sawicki”, „inż. Mieczysław Jon” (1909-1944) - polskiego teleelektryka. We wrześniu 1939 pracował w Polskim Radiu. W powstaniu warszawskim zajmował się organizowaniem łączności telefonicznej w plutonie łączności Armii Krajowej w batalionie „Iwo”.Poniósł śmierć w czasie wizyty rodzinnej w domu przy ul. ks. Skorupki 14 w wyniku eksplozji bomby lotniczej. Ojciec pogrzebał go w mogile powstańczej, zaś po zakończeniu II wojny światowej brat przeniósł jego szczątki do grobu rodzinnego znajdującego się na cmentarzu Powązkowskim. Był żonaty z Marią z Sulczewskich, z którą miał córkę. Ewa Panufnik-Dworska jest artystką rzeźbiarzem. Ojciec Tomasz (1876-1951) był lutnikiem, a matka, Brytyjka Matylda Thonnes - skrzypaczką.

Zbigniew Pawlicki "Żbik" (1929-2017) - muzykolog, publicysta, popularyzator muzyki i organizator życia muzycznego; powstaniec warszawski.Zrzeszony w organizacji „Zawisza” brał udział w powstaniu warszawskim jako posłaniec Harcerskiej Poczty Polowej. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie.

Leonard Jakubowski (1922-2012) - polski piosenkarz, posługiwał się pseudonimem „Bohdan”, a jego okupacyjne nazwisko to Poraj. Podczas powstania warszawskiego był żołnierzem II Obwodu „Żywiciel” (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej – zgrupowanie „Żbik” – w plutonie 215, a następnie 233. Po wojnie należał do Chóru Eryana, później występował jako solista, z Orkiestrami Jana Cajmera, Ryszarda Damrosza oraz Górkiewicza i Skowrońskiego. Był solistą Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego. Pochowany na Cmentarzu Wolskim.