Pałac w Natolinie: Zwiedzanie zespołu pałacowo-parkowego

Pałac w Natolinie: jak wygląda zespół pałacowo-parkowy? Już wkrótce będzie można się o tym przekonać dzięki Arturowi Stachowskiemu.

Artur zdradzi tajemnice, wyjaśni skąd pochodzi nazwa tej 100-hektarowej posiadłości. Opowie niezwykłe historie o zmieniających się jak w kalejdoskopie właścicielach - z rodów Sobieskich, Lubomirskich, Czartoryskich i przede wszystkim Potockich.

Spacer po unikatowym i rzadko dostępnym, zaprojektowanym ze smakiem i świetnym gustem, oryginalnie zachowanym, melancholijnym i sielankowym kompleksie pałacowym z XIX wieku, daje niesamowite wrażenia podróży w czasie.

Romantyczną, usytuowaną malowniczo na skarpie, tonącą w  zieleni rezydencję można zwiedzać nader rzadko i to  tylko po wcześniejszym umówieniu - tym bardziej wszystko tu wydaje się niezwykłe i tajemnicze. Na skraju skarpy, przy wąwozie z sarkofagu-pomnika w stylu antycznym, patrzy na swój ulubiony park jedna z jego właścicielek. Inna kazała wykarczować część okolicznego lasu, rozciągającego się u stóp natolińskiego pałacu, a na powstałej w ten sposób łące zrobić pastwiska dla zwierząt gospodarskich, zamieszkujących stylowy budynek „holenderni”. Wszystko to, aby uzyskać nastrój wiejskiej sielanki tak ceniony przez arystokratycznych mieszkańców dziewiętnastowiecznego Natolina. Niewielki neoklasycystyczny pałacyk z półotwartym salonem kolumnowym od strony parku, był nawet siedzibą jednego z prezydentów Polski.

Osobliwe budowle parku natolińskiego niezwykle pobudzają wyobraźnię, jak świątynia dorycka, której dach dźwiga 36 kolumn doryckich. Można się zastanawiać, czy jej zadaniem było skrywanie zakochanych par przed ludzkimi spojrzeniami? Czy może miała wyłącznie pięknie wyglądać i cieszyć oczy spacerujących po parku mieszkańców pałacu i przebywających tu sławnych i możnych gości? Tego i wielu innych ciekawostek dowiemy się podczas niedzielnego (9 sierpnia) spaceru z Fundacją Varsaviana i Arturem Stachowskim.

Spacer rozpocznie się o godzinie 11.00 przy ul. Nowoursynowskiej 84.

Autor tekstu: Jacek Karwat, Fundacja Varsaviana.