Grane przez niego postacie były charakterystyczne, co w dużej mierze należy przypisywać jego osobowości. 

Mówiono, że on nie grał lecz żył rolą. 

Swój aktorski kunszt Wilhelmi prezentował w różnych gatunkach filmowych od debiutanckiego kina historycznego, przez dramat „Bez znieczulenia”, kino akcji w filmie „Prywatne śledztwo”, po komedię w „Karierze Nikodema Dyzmy” czy „Alternatywach 4”.

Pracował tak jak wielcy hollywoodzcy aktorzy typu Al Pacino, Dustin Hoffman, Jack Nicholson metodą Konstantego Stanisławskiego i Lee Strasberga. Nie bez kozery nazywano go polskim Marlonem Brando.

Nie bez kozery nazywaliśmy go polskim Marlonem Brando. Choć ceniono jego talent nie przepadano za nim w środowisku artystycznym. Był bowiem trudną osobowością. Miał niewielu przyjaciół, a koledzy nie byli mu przychylni. Wymagał od wszystkich maksymalnego zaangażowania, poświęcenia na scenie.

Zmarł 3 listopada 1991 roku na raka wątroby z przerzutami do płuc.

Pochowano go na cmentarzu Wilanowskim w Warszawie.

Jego grób przypomina scenę.

Wilhelmi jako dziecko pokochał teatr.

Sam gwiazdor nie ukrywał, że w jednej roli w życiu się nie sprawdził - w roli ojca.