Groby polskich piłkarzy. Samobójstwa, straszne choroby. Lewandowski, Nowak, Smolarek (Nie)zapomniani WIDEO

Piłkarze samobójcy

Sławomir Rutka (1975-2009) - obrońca, grał w takich klubach jak Legia Warszawa, Widzew Łódź, Ruch Radzionków, ŁKS Łódź i Korona Kielce. W 2008 roku został skazany na dwa lata w zawieszeniu na cztery za udział w aferze korupcyjnej Korony Kielce. Popełnił samobójstwo w Pionkach, gdzie grał i był trenerem w miejscowym klubie Proch Pionki, w którym z reszta zaczynał swoją karierę. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu.

Mirosław Staniek (1968-2009) - piłkarz grający na pozycji obrońcy. Grał w Odrze Wodzisław Śląski i Górniku Zabrze. Jego brat Ryszard był pomocnikiem i napastnikiem Legii Warszawa, zdobył srebrny medal olimpijski w Barcelonie. 28 lipca 2009 popełnił samobójstwo. Został pochowany na cmentarzu w Wodzisławiu Śląskim.

Adam Ledwoń (1974-2008) - obrońca i pomocnik, reprezentant Polski Grał w takich klubach jak GKS Katowice, Austria Wiedeń, Bayer Leverkusen, Fortuna Köln, czy Sturm Graz. Był ekspertem podczas ME w Austrii i Szwajcarii w 2008 roku. Trzy dni po przegranym przez Polskę meczu z Niemcami w Klagenfurcie, popełnił samobójstwo przez powieszenie w swoim domu w Klagenfurcie. Był po rozwodzie, miał dwoje dzieci. Został pochowany na cmentarzu w Radawiu koło Olesna.

Alojzy Deja (1949-1991) - pomocnik Górnika Zabrze, górnik kopalni Makoszowy. Zmarł śmiercią samobójczą przez powieszenie.

Władysław Gędłek (1920-1954) - prawy obrońca Cracovii, olimpijczyk z Helsinek, 20-krotny reprezentant Polski. Popełnił samobójstwo z nieznanych przyczyn po meczu sparingowym.

Władysław Lewandowski (1905-1925) - młody piłkarz piłkarz Legii Warszawa popełnił samobójstwo (zastrzelił się) przez nieszczęśliwą miłość. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 84A-I-19). Jego grób jest już bardzo zniszczony, ułamał się krzyż. W czasie meczu Legii z Ruchem Chorzów zawodnicy wystąpili w czarnych opaskach, a sędzia przerwał mecz by piłkarze i widownia na trybunach uczciła jego pamięć minutą ciszy.

Piłkarskie legendy

Wacław Kuchar (1897-1981) - wszechstronny sportowiec, reprezentant Polski w hokeju na lodzie, lekkoatletyce, łyżwiarstwie szybkim i piłce nożnej, olimpijczyk z Paryża 1924 (opdadliśmy w 1 rundzie po porażce z Węgrami 5:0), . Jako piłkarz przez 24 lata reprezentował barwy Pogoni lwów. Zdobył 104 gole w 200 rozegranych meczach. Grał zarówno na pozycji obrońcy, pomocnika jak i napastnika. 23 razy zagrał w reprezentacji Polski, w której strzelił 5 bramek. Czterokrotny Mistrz Polski i dwukrotny król strzelców. Rekordzista Polski w biegach na 800 m i 400 m przez płotki, w skoku wzwyż, dziesięcioboju oraz w sztafecie 4 x 400 m i sztafecie szwedzkiej. W 1926 zwyciężył w pierwszym Plebiscycie Przeglądu Sportowego na sportowca roku. Selekcjoner reprezentacji Polski w latach 1947-49. Kuchar był także porucznikiem artylerii Wojska Polskiego. obrońca Lwowa, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu kariery sędzia i działacz sportowy. Przez 30 lat związany z Legią Warszawa. Miał 6 braci i siostrę (ociemniałą Kazimierę), którzy także zajmowali się sportem. Ojcem Wacława był Ludwik Kuchar (1965-1917), przedsiębiorca, działacz sportowy i filantrop, który zmarł w wyniku wypadku w laboratorium. Razem z żoną Ludwoką pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Brat Mieczysław (1903-1939), bramkarz Pogoni Lwów zmarł na gruźlicę i został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa. Brat Tadeusz (1891-1966) był lekkoatletą (specjalnie przerwał karierę by nie reprezentować cesarstwa Austro-Węgierskiego na Igrzyskach w 1912), piłkarzem, trenerem reprezentacji Polski i działaczem sportowym (prezes PZPN, PZLA). Doczekał się stopnia majora WP, uczestniczył w obronie Lwowa i wojnie polsko-bolszewickiej. Pochowany na Powązkach Wojskowych. Brat Władysław (1895-1983) podobnie jak bracia służył w wojsku, był inżynierem i wszechstronnym sportowcem, specjalizował się w tenisie. Po zakończeniu kariery był sędzią tenisowym oraz pracował w FSO na Żeraniu, gdzie był głównym księgowym. Wnuk Wacława Kuchara - Tomasz Bielawski jest znanym weterynarzem i animatorem kultury, który osiadł w Krasnosielcu. Wacław Kuchar pochowany jest na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Tomasz Stefaniszyn (1929-1986) - bramkarz Legii i Gwardii warszawa, dwukrotny olimpijsczyk. Pochowany na Powązkach Wojskowych

Stanisław Hachorek (1927-1988) - napastnik Gwardii Warszawa, olimpijczyk z Rzymu. Pochowany na Powązkach Wojskowych.

Edward Szymkowiak (1932-1990) - bramkarz reprezentacji Polski (między jego pierwszym a ostatnim meczem w kadrze minęło 13 lat), piłkarz klubów Ruch Chorzów, Legia Warszawa i Polonia Bytom. Zdobywca pięciu tytułów MP. Olimpijczyk z Helsinek (1952), gdzie Polska wygrała jeden mecz z Francją (2:1) i odpadła po przegranej z Danią 0:2. Pochowany na Cmentarzu Mater Dolorosa w Bytomiu.

Ernest Pohl (1932-1995) - najskuteczniejszy piłkarz w polskiej lidze. Zdobywca 186 goli. 43 w Legii CWKS Warszawa i 143 w Górniku Zabrze, olimpijczyk z Rzymu. W Reprezentacji Polski w 46 spotkaniach zdobył 39 bramek. Karierę kończył pod koniec lat 60. w USA. W 1990 roku wyemigrował do Niemiec, gdzie mieszkały jego córki. Zmarł w 1995 roku w szpitalu w Hausach na raka trzustki.

Jacek Pułciennik (1970-1998) - piłkarz występujący na pozycji napastnika. Grał w takich klubach jak Stomil Olsztyn i ŁKS Łódź. Czterokrotnie wystąpił w meczu reprezentacji Polski. Zginął 3 września 1998 r. w wypadku samochodowym w podolsztyńskich Gryźlinach. Wracał wówczas z ligowego meczu pomiędzy Stomilem a ŁKS-em. Spoczywa na cmentarzu na Zarzewie w Łodzi.

Władysław Grotyński (1945-2002) - bramkarz Legii Warszawa i reprezentacji Polski. Ze stołeczną drużyną, w której występował w latach 1965-1971 zdobył dwa tytuły Mistrza Polski i Puchar Polski. Jego rekordem był nie puszczenie bramki przez 759 minut. Dokonał tego w swoim ostatnim sezonie z "eLką" na piersi. Odszedł z klubu z powodu "afery dolarowej". kiedy to podczas wyjazdu do Rotterdamu na mecz z Feyenoordem, razem z Januszem Żmijewskim, przemycił do Polski dolary. Trafił za to na dwa lata do więzienia. Po wyjściu na wolność grał jeszcze w Zagłebiu Sosnowiec i Mazurze Karczew. Zmarł 28 czerwca 2002 w wieku 57 lat na zawał serca. Został pochowany na cmentarzu w Starej Miłośnie w Warszawie.

Krzysztof Nowak (1975-2005) - piłkarz występujący na pozycji pomocnika. Był reprezentantem Polski (strzelił gola w wygramym meczu z Gruzją 4:1 w el. do MŚ 1998). Grał w takich klubach jak Sokół Pniewy czy VfL Wolfsburg, gdzie rozegrał 83 mecze strzelając 10 bramek. Swój ostatni mecz zagrał w lutym 2001 roku. Wówczas zgiegnozowano u niego chorobę układu nerwowego ALS, objawiającą się zwiotczeniem i stopniowym zanikiem mięśni. Pod koniec życia Nowak poruszał się na wózku. Zmarł 26 maja 2005 roku w Wolfsburgu i tam został pochowany na Cmentarzu Leśnym. Kibice niemieckiego klubu ciągle pamiętają o Krzysztofie. Jego żoną była Beata, z którą miał dwoje dzieci - Maksymiliana i Marię.

Henryk Bałuszyński (1972-2012) - piłkarz występujący na pozycji pomocnika i napastnika. W reprezentacji Polski rozegrał 15 spotkań, w których strzelił 4 bramki. Bronił barw takich klubów jak: Górnik Zabrze, VfL Bochum czy Arminia Bielefeld. Zmarł w szpitalu w Rudzie Śląskiej na tętniaka aorty. Został pochowany na cmentarzu w Chudowie.

Włodzimierz Smolarek (1957-2012) - napastnik Widzewa Łódź, Legii Warszawa, Eintrachtu Frankfurt, Feyenordu Rotterdam i FC Utrecht. Reprezentant Polski (13 goli), uczesnik MŚ 1982 (3. miejsce) i 1986. Jego synem jest Euzebiusz Ebi Smolarek, były napastnik reprezentacji Polski. Smolarek został pochowany na cmentarzu w Aleksandrowie Łódzkim.

Gerard Cieślik (1927-2013) - napastnik Ruchu Chorzów, trener. Ze 168 bramkami 3 na liście Klubu 100. W czasie wojny wcielony do niemieckiego wojska. Dzięki koledze Teodorkowi Wieczorkowi (1923-2009), który także był piłkarzem i trenerem, nie trafił do radzieckiego łagru. Reprezentant Polski (27 goli), olimpijczyk z Helsinek (1952). Zdobywca słynnych dwóch bramek dających zwycięstwo nad ZSRR w meczu z 1957 roku. Dwukrotnie żonaty. Drugi ślub wziął po śmierci żony, w wieku 74 lat. Miał dwójkę dzieci. Pochowany na cmentarzu w dzielnicy Batory w Chorzowie

Piotr Jegor (1968-2020) - piłkarz grający na pozycji obrońcy. reprezentował takie kluby jak Górnik Zabrze, Hapoel Hajfa czy Odra Wodzisław Śląski. 20-krotnie wystąpił w Reprezentacji Polski strzelając jedną bramkę. Jego dwaj bracia pracowali w kopalni. Miał żonę i dwóch synów. Był uzależniony od alkoholu. Po zakończeniu kariery pracował m.in w firmie produkującej parowniki do chłodziarek. Pochowany na cmentarzu w Knurowie.

Piotr Rocki (1974-2020) - piłkarz grający na pozycji pomocnika i napastnika. Grał w takich klubach jak Polonia Warszawa, Górnik Zabrze, Odra Wodzisław Śląski, Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski czy Legia Warszawa. Zmarł w wyniku pęknięcia tętniaka mózgu. Urna z prochami piłkarza spoczęła na cmentarzu parafii św. Franciszka w Zabrzu.

Adam Musiał (1948-2020) - piłkarz występujący na pozycji lewego obrońcy. Z reprezentacją Polski zdobył trzecie miejsce na MŚ w 1974 w RFN. Największe sukcesy klubowe odnosił w Wiśle Kraków. W barwach tego klubu zdobył tytuł Mistrza Polski 1978. Potem był zawodnikiem Arki Gdynia (1978–1980), z którą w 1979 roku zdobył Puchar Polski, angielskiego Hereford United i amerykańskiego Eagles Yonkers New York, gdzie zakończył karierę w 1987. Był trenerem Wisły Kraków, Lechii Gdańsk, Stali Stalowa Wola (1993–1995) i GKS Katowice. Do śmierci był kierownikiem stadionu piłkarskiego Wisła Kraków. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Jego syn Tomasz jest znanym sędzią piłkarskim.

Słynni trenerzy 

Tadeusz Foryś (1910-1987) - trener i selekcjoner reprezentacji Polski. Trenował drużynę, która wygrała 2:1 słynny mecz z ZSRR w 1957 roku na Stadionie Śląskim. Pracował w takich klubach jak Polonia Warszawa, Arka Gdynia, ŁKS Łódź, GKS Katowice i Ruch Chorzów. Pochowany na Powązkach Wojskowych. Jego brat Czesław Foryś (1905-1966) był biegaczem, lekkoatletą, prezesem PZLA. Spoczął na Starych Powązkach w Warszawie.

Kazimierz Górski (1921-2006) - napastnik występujący przed woją w lwowskich klubach. Po wojnie grał w Legii Warszawa. Wstąpił w jednym meczu reprezentacji Polski. Po zakończeniu kariery trener Legii Warszawa, ŁKS-u Łódź i Gwardii Warszawa oraz klubów greckich w tym Panatinaikosu i Olimpiakosu. Trenował także juniorskie reprezentacje. Selekcjonerem seniorskiej reprezentacji był w latach 1970-1976. Zdobył z nią 3. miejsce na MŚ w 1974 oraz złoty medal olimpijski w Monachium 1972 i srebro w Montrealu 1976. Żonaty z Marią (1919-2005) z którą miał syna Dariusza, fotoreportera i córkę Urszulę, trenerkę łyżwiarstwa figurowego w Grecji. W Ubiegał się o mandat posła z ramienia ZChN, samoobrony i Polskiej Partii Przyjaciół Piwa. Zmarł w wyniku choroby nowotworowej i został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Jerzy Wyrobek (1949-2013) - piłkarz i trener Ruchu Chorzów. Był reprezentantem Polski w latach 70. Trenował także Zagłębię Lubin, Odrę Wodzisław, GKS Bełchatów czy Pogoń Szczecin. Zmarł na wylew krwi do mózgu. Pochowany na cmentarzu w Chorzowie Batorym.

Władysław Stachurski (1945-2013) - obrońca, piłkarz i trener Legii Warszawa. Reprezentant Polski. Jako piłkarz dotarł z Legią do półfinału Pucharu Europy w 1970. Dwadzieścia jeden lat później jako trener dotarł do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów. Zmarł na zawał serca w drodze po bilety na mecz z Ukrainą. Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Janusz Wójcik (1953-2017) - trener i selekcjoner reprezentacji. Zdobył srebrny medal olimpijski w Barcelonie w 1992 roku. Trenował takie drużyny jak Legia Warszawa, Anorthosis Famagusta, Śląsk Wrocław, Widzew Łódź i Świt Nowy Dwór Mazowiecki. Należał do PZPR i SLD. Z ramienia Samoobrony został wybrany posłem V kadencji. W 2006 roku zatrzymany za prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu. Zapłacił 10 tys. zł. grzywny i odebrano mu prawo jazdy na dwa lata. W 2014 roku skazany za korupcję w klubie Świ Nowy Dwór. Usłyszał wyrok dwóch lat w zawieszeniu na pięć lat. Z byłą żóną Krystyną miał syna Andrzeja. Wystąpił w filmie "Chłopaki nie płaczą", razem z dziennikarzem SE Przemysławem Ofiarą wydał autobiografię "Wójt. Jedziemy z frajerami! Całe moje życie" (2014). W 2015 roku na skutek ataku epilepsji we własnej łazience doznał urazu głowy, który spowodował powstanie krwiaka. Zmarł 20 listopada 2017 w szpitalu po operacji, nie wybudziwszy się ze śpiączki. Został pochowany na Cmentarzu Służewieckim przy ul. Wałbrzyskiej w Warszawie.