Mistrz Gene Hackman nie żyje. Za te role pokochał go cały świat

Gene Hackman nie żyje. Historia mistrza kina 

Gene Hackman, legendarny aktor i jego żona, Betsy Arakawa zostali znalezieni martwi we własnej rezydencji. Do tragedii doszło w środę 26 lutego 2025 roku. Razem z małżeństwem umarł także ich pies. Przypominamy najważniejsze role mistrza i historię jego kariery.

Wielki aktor Gene Hackman został wyrzucony ze szkoły 

Gene Hackman był aktorem wszechstronnym. Potrafił zagrać postać "tego złego", amanta, neurotyka, szpiega, żołnierza. Gwiazdor zagrał w wielkich amerykańskich hitach kinowych, które zna i kocha cały świat. Zobaczyliśmy go m.in. jako detektywa Jimmy'go "Popeye" Doyle'a we "Francuskim łączniku", specjalistę od podsłuchów w "Rozmowie", pastora w "Tragedii 'Posejdona'", generała Stanisława Sosabowskiego w "O jeden most za daleko", "Małego" Bill'a Daggett'a w "Bez przebaczenia", starszego brata Clyde’a (Warren Beatty) w "Bonnie i Clyde" (1967r.), profesora college’u Gene’a Garrisona w "Nigdy nie śpiewałem dla mojego ojca", agenta Ruperta Andersona w "Missisipi w ogniu". 

Gene Hackman przyszedł na świat w rodzinie robotniczej w San Bernardino w Kalifornii. Był synem Ann Lydii Elizabeth i Eugene’a Ezry Hackmana. Jego ojciec był Amerykaninem, a matka – Kanadyjką. Przodkami aktora byli Anglicy, Niemcy, Szkoci i Holendrzy. Kiedy miał 15 lat, został wyrzucony ze szkoły, po czym trafił do United States Marine Corps, w której służył w latach 1947–1950 jako disc jockey i prezenter wiadomości dla stacji radiowej jednostki. Przez sześć miesięcy studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie Illinois w Urbanie, a następnie. w nowojorskiej szkole radiowej. Edukację zakończył na nauce aktorstwa w Pasadena Playhouse.

Kariera Gene Hackman'a

Gene Hackman zadebiutował  w 1958 roku na scenie off-Broadwayu w przedstawieniu "Chaparral", a w 1959 r. jako John Kempe w "Świętość Margery Kempe". Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w niewielkiej roli policjanta w biograficznym dramacie kryminalnym "Mad Dog Coll" z Tellym Savalasem. Później zagrał Joe'go Lawson'a w serialu kryminalnym "Tallahassee" z Walter'em Matthau. W 1963 Hackman trafił na Broadway jako Charles Widgin Rochambeau w sztuce Irwina Shawa "Dzieci z ich gier". 

Pierwszą znaczącą rolę Gene Hackman zagrał w dramacie Roberta Rossena "Lilith". Gwiazdą tego filmu był Warren Beatty, który namówił Arthura Penna do obsadzenia Hackmana w filmie "Bonnie i Clyde". Film stał się absolutnym hitem, dziś należy do absolutnej klasyki. Za rolę Bucka, wspólnika tytułowej pary gangsterów, Hackman otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara. Hackman utrwalił swój status gwiazdy po zagraniu detektywa Popeye’a Doyle’a we "Francuskim łączniku" - za tę rolę dostał Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego. Następnie Hackman zagrał m.in: włóczęgę w "Strachu na wróble", człowieka z półświatka w "Zasadzie domina", ojca poszukującego zaginionego na wojnie syna w "Niespotykanym męstwie", trenera koszykówki w Mistrzowskim rzucie. 

Nagrody Gene Hackman'a

Gene Hackman zdobył "cały worek" prestiżowych nagród filmowych: 2 Oscary, 4 Złote Globy, Nagrodę Gildii Aktorów Ekranowych, dwie nagrody BAFTA i Srebrnego Niedźwiedzia. Do Oscara nominowany był 5-krotnie, statuetkę dostał jako najlepszy aktor pierwszoplanowy za rolę Jimmy'ego "Popeye" Doyle'a we "Francuskim łączniku" w 1971 roku oraz jako najlepszy aktor drugoplanowy za kreację "Małego" Bill'a Daggett'a w "Bez przebaczenia" - 1992r. Pozostałe nominacje otrzymał za udział w filmach: "Bonnie i Clyde" (1967r.) - tu zagrał starszego brata Clyde’a (Warren Beatty), "Nigdy nie śpiewałem dla mojego ojca" (1970r.) oraz "Missisipi w ogniu" (1988r.).

W latach 80. Gene Hackman należał do grona najbardziej zapracowanych aktorów – w ciągu zaledwie jednego roku - 1987–1988 nakręcił dziewięć filmów!. 

Pasja Gene Hackmana

Z aktorstwa Gene Hackman wycofał się w 2004 r, kiedy na jaw wyszły jego problemy z sercem. Po raz ostatni pojawił się na ekranie w filmie "Witamy w Mooseport", gdzie wcielił się w rolę byłego prezydenta USA. Po zakończeniu kariery filmowej napisał kilka książek. Wspólnie z z archeologiem podwodnym Danielem Lenihanem wydał powieści: "Wake of the Perdido Star", "Justice for None", "Escape from Andersonville".

- Hackman potrafił zagrać je z charakterystyczną mieszanką cienia i światła - pisał o jego ostatniej roli amerykański "Newsweek" w 2010 roku. - Podczas gdy niektórzy aktorzy gratulują sobie zapuszczenia się w moralną szarą strefę Hackman nazywał to domem od tak dawna, że przestaliśmy to zauważać. W jego występach, tak jak w życiu, dobrzy faceci nie zawsze są miłymi facetami, a złoczyńcy mają urok.

The New York Times pisał nw 1988 roku: - On po prostu sprawia, że jest niezwykle żywotne i prawdziwe.

Nie lubię patrzeć zbyt głęboko na to, co robię z moimi postaciami – mówił Hackman. - To jest ten dziwny strach, że jeśli przyjrzysz się czemuś zbyt uważnie, to zniknie. 

Zobacz także: Szokująca tragedia! Nie żyje Gene Hackman! Gwiazdor umarł razem z żoną i psem