Oscary 2022. Kim jest aktorka Anna Dzieduszycka? Film z jej udziałem powalczy o Oscara

Dla twórców filmu "Sukienka" to spełnienie marzeń. Produkcja w reżyserii Tadeusza Łysiaka otrzymała nominację do Oscara dla najlepszego krótkometrażowego filmu aktorskiego. To wspaniała wiadomość również dla Anny Dzieduszyckiej, która gra w nim główną rolę. Julia, w którą wciela się aktorka, jest kobietą niepełnosprawną, która pragnie miłości i zbliżenia z mężczyzną. W końcu na swojej drodze spotyka kogoś, kto wydaje się akceptować ją w stu procentach. Czy to jednak okaże się prawdziwe i szczere? Tego z pewnością dowiedzą się wszyscy, którzy zdecydują się obejrzeć "Sukienkę". A oczy wszystkich są dzisiaj zwrócone na Dzieduszycką.

To właśnie ona skradła serce filmowców. Na międzynarodowym festiwalu w Rhode Island otrzymała nagrodę za rolę w filmie "Sukienka". Tymczasem niewiele wiemy o tej utalentowanej aktorce.

- Nigdy nie miałam pragnień, że chce zostać aktorką. Ja po prostu kocham życie spontaniczne i pozytywne. Bardzo lubię poznawać nowych ludzi, doświadczać spontanicznych rzeczy, uczyć się. Moją główną szkołą jest właśnie życie - mówiła w "Dzień Dobry TVN".

Jak się okazuje, na co dzień Ania pracuje jako opiekunką dzieci i zwierząt. Aktorstwo traktuje jako swoją dodatkową pasję. Do tej pory zagrała w kilku krótkometrażowych produkcjach i sztuce "W Przechlapanem". Teraz jej talent dostrzegli specjaliści z branży. Dzieduszycka mogła też liczyć na pomoc kolegów aktorów, którzy grali z nią w "Sukience".

- Bardzo mi zależało od samego początku, żeby nie było żadnych taryf ulgowych. Dorota Pomykała jest dla mnie, autorytetem. Bardzo mi pomogła, dużo ze mną rozmawiała. Jest bardzo pozytywną osobą - dodała.

Film, o który jest teraz tak głośno, ma zwracać uwagę na temat niepełnosprawności i stereotypach z tym związanych. Dzieduszycka sama zmaga się z niskorosłością i ma zaledwie 118 cm wzrostu, chociaż jak sama mówi, woli określenie karła. Niestety w Polsce zyskało ono negatywne znaczenie. Jednak, na każdym kroku Ania udowadnia, że osoby z tym schorzeniem mogą pracować, spełniać marzenia i żyć pełnią życia.

- Nie lubię wymowy "niskorosły" i specjalnego zwracania uwagi. Zamiast zmniejszać dystans między różnicami, bo każdy z nas jest inny, to je zwiększamy - dodaje.