Swietłana Aleksijewicz: Kim jest laureatka Literackiej Nagrody Nobla?

Swietłana Aleksijewicz otrzymała Literacką Nagrodę Nobla za "polifoniczne pisarstwo, pomnik cierpienia i odwagi w naszych czasach". Aleksijewicz jest reporterką, urodzoną na Ukrainie, mieszkającą na Białorusi i piszącą w języku rosyjskim. W swojej twórczości porusza tematykę II wojny światowej, radzieckiej interwencji w Afganistanie, katastrofy w Czarnobylu, samobójstw i inną. Pisarka jest krytycznie nastawiona do polityki przywódcy Białorusi Alaksandra Łukaszenki, a jej prace nie są wydawane w tym kraju.

Aleksiejewicz urodziła się 31 maja 1948 roku. W 1995 roku została członkinią Rady Obserwacyjnej Białoruskiego Komitetu Helsińskiego. Od 2000 roku mieszkała we Włoszech, w Paryżu i Monachium. W marcu 2006 roku wyjechała do Szwecji. Często powraca na Białoruś.

Od 2002 roku zgłoszona przez Szwedzki PEN-Club do Literackiej Nagrody Nobla za cykl utworów Wojna nie ma w sobie nic z kobiety, Ołowiane żołnierzyki, Zaczarowannyje smiertju, Poslednije swidietieli i Krzyk Czarnobyla. W 2006 roku znalazła się na liście kandydatów do tej nagrody. W 2015 roku przyznano jej Nobla.

- Komunizm miał szalony plan - zmienić starego człowieka, starotestamentowego Adama. I to się udało. Może ta jedna jedyna rzecz mu się udała. Przez 70 z górą lat w laboratorium marksizmu-leninizmu wyhodowano odrębny gatunek - homo soveticus. Jedni uważają go za postać tragiczną, inni u nas mówią o nim pogardliwie 'sowek'. Wydaje mi się, że znam tego człowieka, że jest mi bliski, że jestem jego sąsiadką, przeżyłam wiele lat tuż koło niego. Ten człowiek to ja - pisała Swietłana Aleksijewicz w swojej ostatniej książce "Czasy secondhand", w której próbuje opisać zjawisko "człowieka sowieckiego" w 20 lat po upadku ZSRR. Aleksiejewicz bardzo chciałaby, aby na Białorusi zbudowano demokrację, dopiero potem można myśleć o odrodzeniu białoruskiej kultury i języka.

Zobacz: Kim jest Małgorzata Walczak, nowa partnerka Filipa Chajzera?