Pierwsza pomoc

Gdy upewnimy się, że osoba jest nieprzytomna (nie reaguje na nasze wołanie i dotyk w ciągu ok. 10 sekund), kładziemy ją na plecy i udrażniamy drogi oddechowe – jedną rękę kładziemy na czole, dwoma palcami drugiej ręki podnosimy żuchwę. Jednocześnie obserwujemy, czy osoba prawidłowo oddycha: oceniamy ruchy klatki piersiowej, nasłuchujemy przy ustach, staramy się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku. Na ocenę oddechu przeznaczamy nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli mamy wątpliwości, czy oddech jest prawidłowy, działamy tak, jakby był brak oddechu.

Jeśli poszkodowany w wypadku prawidłowo oddycha, układamy go w pozycji bezpiecznej (stabilnej, zapobiegającej zachłyśnięciu). Wzywamy pomoc, dzwoniąc pod 112 lub 999. Czekając na karetkę, sprawdzamy oddech poszkodowanego, zabezpieczamy go przed utratą ciepła, przykrywając np. kocem. Jeśli poszkodowany nie oddycha prawidłowo, dzwonimy po karetkę, a w międzyczasie zaczynamy akcję przywracania krążenia i oddechu.

Jeśli osoba nie oddycha prawidłowo, po wezwaniu karetki wykonujemy następujące czynności. Nasadę jednej dłoni kładziemy na środku klatki piersiowej poszkodowanego, drugą dłoń układamy na grzbiecie pierwszej. Klęczymy nad osobą prostopadle, z wyprostowanymi w łokciach ramionami. Uciskamy tylko nasadą dłoni, a nie po bokach. Raz przyłożonych prawidłowo rąk nie odrywamy podczas jednego cyklu 30 ucisków. Wykonujemy 30 rytmicznych ucisków na głębokość ok. 4–5 cm z częstotliwością 100 ucisków na minutę (to nieco wolniej niż dwa na sekundę). Potem przystępujemy do dwóch oddechów ratowniczych.

Wykonujemy dwa oddechy ratownicze. Najpierw tak jak wcześniej udraż­niamy drogi oddechowe, tym razem zaciskając nos rannego ręką umieszczoną na czole. Biorąc normalny oddech, wdmuchujemy powoli powietrze do ust przez ok. sekundę. Obserwujemy, czy podczas wydechu opada klatka piersiowa. Potem znów wykonujemy 30 ucisków, potem znów dwa oddechy i tak na przemian, dopóki chory nie zacznie sam oddychać, nie przyjadą ratownicy lub dopóki nie opadniemy z sił.