Dwa lata po narodzinach Wojciecha, w 1925r., rodzina przeprowadziła się z Kurowa do Trzeciny nad rzeką Brok.

Po pierwszym dniu spędzonym w szkole podstawowej mały Wojciech Jaruzelski poprosił, by kontynuować naukę w domu

W 1928 r. na świat przyszła jego siostra, Teresa.

W 1933 r. Wojciech Jaruzelski rozpoczął naukę w gimnazjum w Warszawie, prowadzone przez zakon marianów.

Rodzina Wojciecha Jaruzelskiego, jak i on sam we wczesnych latach życia, była bardzo religijna i patriotyczna.

Wojciech Jaruzelski przejawiał w szkole talent do przedmiotów humanistycznych.

W gimnazjum chodził do jednej klasy z Tadeuszem Gajcym, z którym się zaprzyjaźnił.

Po wybuchu II wojny światowej 1 września 1939 r., 16-letni wówczas Wojciech Jaruzelski wraz z rodziną uciekł na wschód.

W 1941 r. deportowano rodzinę na Syberię.

18-letni Wojciech Jaruzelski wraz z matką i siostrą zamieszkał w osadzie leśnej w Turoczaku. Zaczął pracę w tajdze, gdzie zajmował się wyrębem lasów. Tam nabawił się ślepoty śnieżnej, która trwale uszkodziła jego wzrok.

W październiku 1941 r. Wojciech Jaruzelski NKWD poinformowało go o tym, że dostał pracę magazyniera w jedynym sklepie, jaki był w osadzie, a do tego przydzielono mu większe mieszkanie i większy przydział chleba.

W 1942 r. opuścił osadę bez wiedzy NKWD wraz z matką i siostrą

Udał się do Bijska, gdzie dołączył do ciężko chorego ojca.

Podjął pracę przy wyrębie lasu, później zaś został tragarzem w piekarni.

Gdy jego ojciec zmarł w czerwcu 1942 r., 19-letni wówczas Wojciech Jaruzelski został wówczas jedynym żywicielem rodziny.

W maju 1943 r. został wezwany przez radziecką Wojskową Komendę Uzupełnień w Bijsku, rozpoczynając swoją karierę wojskową.

Wojciech Jaruzelski wywodził się z rodziny szlacheckiej i ziemiańskiej herbu Ślepowron. Ród wywodzi się z pogranicza Mazowsza i Podlasia, a jego korzenienie sięgają przełomu XV i XVI wieku.

Jego dziadek, również Wojciech, udział w powstaniu styczniowym.