Obozowego numeru nie pamiętam

W połowie lipca 1944 r. został dowódcą sekcji ochrony sztabu przy ul. Marszałkowskiej 125 i tam go zastało powstanie. Brał udział m.in. w atakach na PAST-ę czy walkach o składy browaru Haberbuscha. - Po upadku powstania trafiłem najpierw do Radogoszczy, później do stalagu w Zeithain. - Spędziłem tam pół roku. Na początku pobytu każdy otrzymywał kartkę z numerem i nieśmiertelnik, ale numeru nie chciałem nigdy pamiętać. Wyparłem. Pewnej nocy z terenu obozu obserwowaliśmy łunę z bombardowanego Drezna. - wspomina.

Do Muzeum Powstania Warszawskiego przekazał więc swoją powstańczą legitymację i obozową kartkę z nieśmiertelnikiem. - Można je zobaczyć na ekspozycji. Nie mam z tamtego czasu już nic więcej - stwierdza. Opaska powstańcza się nie uchowała. - Założyłem ją na ramię po wyzwoleniu obozu przez Rosjan, ale gdy szliśmy z moim przyjacielem, usłyszeliśmy od przypadkowego pierwszego napotkanego człowieka: "Zdejmijcie to, bo możecie mieć nieprzyjemności". Zdjąłem. I gdzieś w tej podróży zgubiłem. Później usłyszałem o aresztowaniach AK-owców - opowiada Krystyn Plewko. Z tego powrotu pozostał mu w oczach również straszny widok. - Na asfalcie leżały zwłoki kogoś, prawdopodobnie przejechane przez czołgi. Ten człowiek był grubości dwóch centymetrów. Nikt tego nie sprzątał. Wszyscy jeździli.