Początkowo nic nie wskazywało na to, że młody Gajusz stanie się symbolem moralnego upadku Rzymu. Kaligula cesarzem został po śmierci Tyberiusza (podejrzewano, że w jego śmierć był zamieszany Kaligula oraz Makron, prefekt pretorianów). Młody, 25-letni cesarz rządził w zgodzie z senatem, czym zaskarbił sobie jego przychylność.
Krwawe rządy
Czas spokoju jednak szybko się skończył. Pół roku po dojściu do władzy Kaligula zachorował, prawdopodobnie na zapalenie mózgu. Choroba całkowicie go odmieniła. Po wyzdrowieniu imperator rozpoczął krwawy okres rządów. Na początku kazał zabić Tyberiusza Gemmellusa, który mógł odebrać mu tron. Następnymi ofiarami byli teść Kaliguli oraz Makron i jego żona. Cesarz otwarcie wystąpił przeciw senatorom, oskarżając ich o zdradę.
Według rzymskiego historyka Swetoniusza Kaligula w swoim szaleństwie i niegodziwościach nie miał sobie równych. Jego rządy opisano jako pasmo występku, zbrodni, obłędu i gwałtu. Kaligula osobiście nadzorował torturowanie więźniów, często dla kaprysu kazał skracać ludzi o głowę.
Siostry, żony i kochanki
Hulaszczy tryb życia cesarza szybko opróżnił skarbiec. Finanse miały podreperować konfiskaty majątków przeciwników Kaliguli (procesy kończyły się wygnaniem albo samobójczą śmiercią oskarżonego).
Cesarz został też opisany jako mężczyzna o niepohamowanym temperamencie, który gardzi wszelkimi normami. Według Swetoniusza żadna kobieta i żaden chłopiec w Rzymie nie byli bezpieczni. Kaligula na kochanki wybierał żony senatorów i konsulów. Wśród jego kochanek wymieniane są również jego trzy siostry, które zmuszał także do płatnego nierządu.
Krwawe rządy, brak sukcesów wojennych i rozwiązłość przysporzyły Kaliguli licznych wrogów. Imperatora zabili oficerowie gwardii pretoriańskiej, na których czele stał trybun Kasjusz Cherea. Zabito również jego czwartą żonę Cezonię oraz jedyne dziecko, Julię Druzyllę.