Super Historia: Niestabilne państwo ruskie

Państwo staroruskie ze stolicą w Kijowie funkcjonowało od IX do XII wieku. Powstało w wyniku połączenia ziem należących do południowo-wschodnich plemion słowiańskich. Pierwszym wielkim księciem kijowskim był Igor Rurykowicz.

Zobacz: Super Historia: Wielka porażka insurekcji

Początek Rusi Kijowskiej dał Oleg Mądry (panował w latach 879-912), który przeniósł stolicę państwa z Nowogrodu Wielkiego do Kijowa. Pierwsi władcy Rusi Kijowskiej usilnie dążyli do połączenia licznych plemion słowiańskich, żyjących na tym terenie, w jedno państwo.

Na przełomie X i XI wieku Ruś dołączyła do krajów działających w systemie feudalnym. Społeczeństwo podzieliło się na książąt, bojarów i wyższe duchowieństwo. Wszyscy skupiali w swych rękach ogromne majątki ziemskie. Największym posiadaczem dóbr rozrzuconych po kraju był sam książę kijowski. Taki podział generował poważne spory. Jednak trwałe rozbicie państwa nastąpiło po śmierci Jarosława I Mądrego (1054 r.), który podzielił Ruś pomiędzy swych pięciu synów, ustanawiając najstarszego z nich księciem o władzy decydującej. Ten stan doprowadził do rozbicia dzielnicowego. Efekt? W XII wieku Ruś nie była wielkim jednorodnym państwem, tylko stanowiła zlepek wielu księstw, z księciem kijowskim na czele, którego władza nie zawsze była uznawana przez pozostałych władców ruskich.

Czytaj: Super Historia: Szpieg, który wszedł na salony

Ostatnim wielkim księciem kijowskim był Włodzimierz Monomach, któremu udało się zjednoczyć Ruś po raz ostatni. Wraz z jego śmiercią kraj pogrążył się w wewnętrznych wojnach, a Kijów stracił swą centralną pozycję.

ZAPISZ SIĘ: Codziennie wiadomości Super Expressu na e-mail