SUPER HISTORIA: Rewolucja obaliła mocarstwo

2014-02-17 3:00

Piotr I Wielki z dynastii Romanowów w roku 1721 przyjął tytuł cesarza i rozpoczął tym samym niemal dwustuletnie dzieje Cesarstwa Rosyjskiego. Dla carów początkowo był to okres zwycięskich wojen, później przegranych rewolucji.

W XVIII wieku Cesarstwo Rosyjskie szybko powiększało swój obszar. Ogromne zdobycze terytorialne przypadają na czas panowania carycy Katarzyny II, która anektowała m.in. Krym, a także wschodnie ziemie Polski. Politykę ekspansji kontynuował jej syn Paweł I. Natomiast wnuczek Katarzyny, Aleksander I, pokonując Wielką Armię Napoleona pod Moskwą w 1812 r., zapewnił Rosji dominującą pozycję w Europie.

Zobacz: Poznaj rozpustną córkę papieża!

Jednak po porażce poniesionej w wojnie krymskiej Rosja straciła pozycję hegemona Europy. Jeszcze większe kłopoty pojawiły się na początku XX wieku, kiedy władza należała do ostatniego cara - Mikołaja II. Jego rządy to już seria porażek. W tym okresie w cesarstwie wybuchł kryzys gospodarczy i narastały niepokoje społeczne. Kraj sparaliżowały strajki, a w 1905 roku w Petersburgu wybuchła rewolucja. Sytuacja państwa jeszcze bardziej pogorszyła się po porażce poniesionej

w I wojnie światowej. Kres panowaniu Romanowów przyniosła antycarska rewolucja lutowa w 1917 r., w której wyniku car abdykował. Wiosną 1918 roku bolszewicy uwięzili Mikołaja II, a latem zastrzelili go wraz z małżonką i pięciorgiem dzieci. Ciała rodziny carskiej prawdopodobnie poćwiartowano i zakopano w lesie.

Player otwiera się w nowej karcie przeglądarki

Nasi Partnerzy polecają