Super Historia. Smutny koniec baśni

Dynastia Abbasydów swoje rządy w Kalifacie Bagdadu rozpoczęła od krwawej łaźni, jaką urządziła rodzinie, z którą walczyła o władzę. Przez 200 lat zwycięzcy przeżywali rozkwit i byli jedną z największych sunnickich dynastii imperium muzułmańskiego.

Abbasydzcy władcy swoje prawa do tytułu kalifa rościli na podstawie pochodzenia od Abbasa ibn Abd al-Muttaliba, jednego z najmłodszych stryjów proroka Mahometa. Na tej podstawie negowali prawa do tytułu Umajjadom, którzy dopiero w ok. 630 r. przeszli na islam.

Zobacz: Super Historia. Rasputin - prorok i demon seksu

Abbasydzi przeciwników pokonali w bitwie nad rzeką Zab w 750 r. Wygraną batalię nowi władcy przypieczętowali, mordując niemal wszystkich Umajjadów. Z rzezi ocalał tylko książę Abd ar-Rahman I, który utworzył kalifat w Kordobie.

To za panowania Abbasydów stolicę przeniesiono do Bagdadu. Według historyków dynastia ta uczyniła z kalifatu centrum arabskiej kultury. Od 830 r.

działała tam najważniejsza akademia muzułmańskiego świata. Aleksandryjskie matematyka, geometria i astrologia, nad którą pracowali Euklides czy Ptolemeusz, były ulepszane przez uczonych muzułmańskich, m.in. matematyka Al-Chuwarizmi, od którego swoją nazwę wzięła algebra.

Od połowy IX w. państwo Abbasydów zaczęło się rozpadać; odłączały się od niego kolejne prowincje, a faktyczna władza została przekazana wojskowym. Ostateczny upadek kalifatu nastąpił 10 lutego 1258 r., gdy do Bagdadu wkroczył Hulagu-chan, wódz mongolski, który wymordował większość mieszkańców.