Asyria powstała w drugim tysiącleciu p.n.e w dorzeczu rzeki Tygrys. To kraj znany głównie ze swoich podbojów militarnych, umiejętności handlowych, ciekawej architektury i mocno rozwiniętej infrastruktury. Ale miał też ciemne strony. W starożytności słynął m.in. z okrutnego traktowania jeńców.
ZAPISZ SIĘ: Codzienne wiadomości Super Expressu na e-mail
Około 2 tys. lat przed naszą erą na Mezopotamię najechali Amoryci, którzy przejęli kontrolę nad większością ówczesnych państw-miast, zakładając w nich swoje dynastie. Przedstawiciel jednej z nich, Szamszi-Adad I z Terqi (panował w latach 1814-1781 p.n.e.), założył pierwsze państwo asyryjskie, które już na początku swojego istnienia było potęgą w Mezopotamii. Jednak najsilniejsza była Asyria za panowania króla Sargona II (721-705 p.n.e.) i jego dynastycznych następców zwanych Sargonidami. Rozbudowano wówczas znacznie sieć kanałów nawadniających, stworzono piękne ogrody i sady. Do legendy przeszły wiszące ogrody królowej Semiramidy zaliczone do siedmiu cudów świata. Asyryjczycy tworzyli też rozwinięte na owe czasy miasta, ogromne pałace ze wspaniałymi płaskorzeźbami i wielkie biblioteki. Swoim imperium rządzili bardzo surowo. Stosowali bardzo restrykcyjne prawo - wśród kar funkcjonowało m.in. obcinanie uszu czy kastracja.
Czytaj: Super Historia: Szpieg, który dał się oszukać
Asyria rozwijała się w imponującym tempie. W pewnym momencie okazało się jednak, że kraj powiększa się zbyt intensywnie. W kilkadziesiąt lat po osiągnięciu maksymalnych rozmiarów zaczęły się kłopoty wywołane prawdopodobnie niemożnością zapanowania nad tak ogromnym obszarem i wycieńczeniem państwa ciągłymi wojnami. Ostateczny cios królestwu zadali Babilończycy i Medowie, którzy w roku 612 p.n.e. zajęli i zburzyli stolicę Niniwę, co uznano za symbol upadku Asyrii. Taki sam los spotkał inne większe miasta.