Susza dobiła cywilizację Majów

Majowie należeli do grupy ludów indiańskich żyjących głównie z upraw rolniczych. Początek ich cywilizacji datuje się na XXX wiek p.n.e. Na zajmowanych przez siebie obszarach wznosili wysokie piramidy i platformy. Majowie funkcjonowali w tzw. państwach-miastach w systemie dynastycznym i dość dużym rozwarstwieniu społecznym. Te niezależne od siebie państwa-miasta głównie w VI-VII wieku toczyły między sobą wojny. Do końca VIII wieku wiele tradycyjnych ośrodków życia politycznego i kulturalnego zostało opuszczonych. Jednak ludność potrzebowała nowych miejsc do zasiedlenia.

Majowie szukali terenów pod uprawę, wypalając wielkie połacie dżungli. Niestety, nie przewidzieli katastrofalnych skutków swoich nieekologicznych działań. Po wycięciu drzew ziemia na półwyspie Jukatan zamieniła się w piach. Na wielkich obszarach zapanowały susza i głód, który dotknął wszystkich niezależnie od stanu społecznego.

Uczeni twierdzą, że susza mogła trwać nawet 200 lat. I tak w X wieku załamała się wielka cywilizacja Majów. Jednak ostateczny kres osłabionemu państwu przyniosły najazdy hiszpańskich konkwistadorów w XV wieku. Majów masowo uśmiercały też choroby przywiezione przez Europejczyków.