Urzędasy każą nam mieszkać w ruinie

Warunki, w jakich muszą mieszkać lokatorzy domu przy Dzierżoniowskiej, są tragiczne. W powietrzu czuć wilgoć i smród grzyba. - Wystarczy byle deszcz, a woda leje się przez dach strumieniami - załamuje ręce Teresa Biały (59 l.).

Przedwojenna willa ostatnio była remontowana w 1960 roku. - Wielokrotnie błagaliśmy Zakład Gospodarowania Nieruchomościami o przydzielenie nam innych mieszkań, bo tu się nie da żyć. Ale nasze prośby urzednicy puszczali mimo uszu - mówi Jacek Cybulski (54 l.).

Elektryczność też źle działa. - Gdy jednocześnie włączymy kuchenki elektryczne, wysiada prąd - mówi Teresa Biały.

- Komisja Mieszkaniowa i Wydział Zasobów Lokalowych będą sukcesywnie szukać mieszkań dla osób z ul. Dzierżoniowskiej 2 - inormuje Arkadiusz Przybylski, dyrektor bielańskiego ZGN. Jednak kiedy lokatorzy otrzymają propozycje - nie wiadomo.

Lokatorzy rudery z Dzierżoniowskiej skarżą się, że administracja ma ich w nosie. - ZGN po prostu śmieje nam się w twarz! Wysyłamy pisma, a oni nic! - mówi pani Teresa. Urzędnicy jednak bardzo bobrze wiedzą, że dom przy Dzierżoniowskiej kompletnie nie nadaje się do zamieszkania. Kilka miesięcy temu ZGN ogrodził budynek płytami pilśniowymi i zawiesił żółtą tabliczkę: "Obiekt grozi zawaleniem".

Mieszkańcy obawiają się, że w każdej chwili mogą stracić życie. - Nie dość, że może mi się zawalić dach na głowę, to jeszcze mogę zaczadzieć. Kominiarze nie przychodzą czyścić kominów, bo dach się pod nimi zarwie - martwi się zbrojarz Jacek Cybulski. - W każdej chwili może dojść do zwarcia starej instalacji elektrycznej i wszystko pójdzie z dymem - załamuje ręce mężczyzna.

Może w tym roku urzędnicy z Bielan przejrzą na oczy i wreszcie znajdą mieszkania dla ludzi, którzy muszą żyć w ruderze przy Dzierżoniowskiej.