Adam Hanuszkiewicz przygodę z aktorstwem rozpoczął w 1944 roku w zespole teatralnym Wojska Polskiego. Jedna z jego pierwszych ról to postać Wacława w "Zemście" w 1945 roku. Choć przez całe życie był aktorem, nie miał wykształcenia artystycznego, był samoukiem. Na uniwersytetach bywałem wykładowcą, ale nigdy studentem.
W 1951 zadebiutował jako reżyser w Teatrze Polskim w Poznaniu, sztuką Leonida Rachmanowa "Niespokojna starość". W 1956 roku został dyrektorem artystycznym Telewizji Polskiej, przez kilka lat współtworzył Teatr TV, działał jako reżyser naczelny.
Hanuszkiewicz w karierze był też dyrektorem trzech warszawskich teatrów: Powszechnego, Narodowego i Nowego. Po wprowadzeniu stanu wojennego bojkotował telewizję.
Był kochany i nienawidzony za innowacyjność i eksperymenty. W sztuce "Miesiąc na wsi" na scenie pojawiły się żywe psy. Stworzył nowoczesną inscenizację "Balladyny" z 1974, gdzie na scenie pojawiły się motocykle.
Adam Hanuszkiewicz zdobywał nagrody i był wielokrotnie odznaczany. Otrzymał m.in.: doktorat honoris causa Uniwersytetu Opolskiego, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN. Miał Dyplom Ministerstwa Kultury ZSRR, Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych, Medal 10-lecia Polski Ludowej i Złoty Krzyż Zasługi.
Żony Hanuszkiewicza
Hanuszkiewicz był czterokrotnie żonaty, trzy razy za życiowe partnerki wybierał aktorki. Były to: Zofia Rysiówna, Zofia Kucówna, Magdalena Cwenówna.