Hugo Chavez NIE ŻYJE: Kim był i co osiągnął zmarły prezydent Wenezueli?

Hugo Rafael Chávez Frías urodził się 28 lipca 1954 w Sabanecie, zmarł 5 marca 2013 w Caracas o godzinie 16.47. . Był wenezuelskim wojskowym i politykiem socjalistycznym. W latach 1999 – 2013 był prezydentem Wenezueli. Przewodził ruchowi rewolucyjnemu, nazywanemu "rewolucją boliwariańską".

HUGO CHAVEZ - MŁODOŚĆ i KARIERA

Zmarły prezydent urodził się w ubogiej rodzinie nauczycielskiej. Ukończył Akademię Wojskową i podyplomowe studia z zakresu nauk politycznych. Działalność polityczną rozpoczynał na początku lat 80., tworząc "Ruch Rewolucyjny 200" (Movimiento Revolucionario 200).

Rozgłos zdobył w 1992, gdy, jako podpułkownik spadochroniarzy, stanął na czele nieudanego zamachu stanu przeciwko prezydentowi Carlosowi Andresowi Perezowi. Trafił za to na ponad dwa i pół roku do więzienia. Po ułaskawieniu i wyjściu z więzienia został przywódcą socjalistycznego Ruchu V Republiki, zwanego boliwariańskim, ku czci legendarnego wyzwoliciela Ameryki Łacińskiej Simona Bolivara.

Zdobył ogromną popularność, dzięki której wygrał wybory prezydenckie: 6 grudnia 1998 uzyskał 56,24% głosów. Chávez stał się rzecznikiem biedoty, krytykując ludzi bogatych, Kościół i media. Szereg zainicjowanych przez niego reform miało skierować zyski z naturalnych bogactw Wenezueli, głównie ropy naftowej, dla poprawienia losu wenezuelskiej biedoty.

HUGO CHAVEZ - PREZYDENTURA

Pierwszą inicjatywą było powołanie Zgromadzenia Konstytucyjnego i zmiana konstytucji, z jednej strony wzmacniająca kompetencje prezydenta, z drugiej strony wprowadzająca wyjątkową możliwość jego odwołania w połowie kadencji drogą referendum.

W kwietniu 2002 po serii manifestacji opozycji grupa wojskowych zorganizowała zamach stanu i zmusiła go do zrzeczenia się prezydentury. Po wyjściu na ulice setek tysięcy zwolenników Cháveza generałowie zmienili zdanie i po dwóch dniach prezydent wrócił do władzy. Opozycja zarzuca mu polaryzowanie społeczeństwa i niszczenie gospodarki.

Zwolennicy prezydenta przypominają, że Wenezuela za jego urzędowania osiągnęła znaczne sukcesy gospodarcze oraz w walce z ubóstwem. Kraj dzięki wysokim cenom ropy naftowej, której sprzedaż stanowi 90% eksportu i ponad 50% wpływów budżetu, zlikwidował deficyt oraz osiągnął nadwyżkę w bilansie płatniczym.

Od 2003 r. bezrobocie spadło o 8 p. proc. (z 18 do 10%). Wzrosła płaca minimalna, która w 2006 r. zwiększyła się o 10%. Od początku rządów Chaveza spadł też poziom biedy. W 1998 roku poniżej progu ubóstwa żyło 55% Wenezuelczyków, a w 2005 roku 37,9%.

HUGO CHAVEZ - DRUGA KADENCJA

3 grudnia 2006 w wyborach prezydenckich Hugo Chávez, zapewnił sobie drugą kadencję na fotelu prezydenta Wenezueli. W bezpośrednim starciu pokonał on kandydata opozycji, Manuela Rosalesa. W trakcie wiecu powyborczego prezydent zapowiedział, iż zamierza zostać na stanowisku do roku 2021.

HUGO CHAVEZ - CHOROBA

W czerwcu 2011 roku ukazała się informacja, że Hugo Chávez jest poważnie chory (media donosiły, że dolega mu rak prostaty), w związku z czym pojechał na Kubę, gdzie przeszedł operacje chirurgiczne. W lutym 2012 przeszedł na Kubie kolejną operację. Operacje, którym poddał się Chavez w ciągu tego roku stawiały, zdaniem analityków, pod znakiem zapytania jego szanse ubiegania się o reelekcję w październiku 2012. Prezydent Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, po kilkunastomiesięcznej chemio- i radioterapii, zapewnił, że nie ma już raka, a zdrowie pozwala mu w pełni na udział w zbliżających się wyborach.

Odbyły się one 7 października 2012, a głównym rywalem Chaveza był 39-letni Henrique Capriles Radonski. Prezydent Chavez po raz kolejny odniósł zwycięstwo w wyborach, uzyskując 55% głosów poparcia, podczas gdy Capriles Radonski zdobył 44% głosów i zaakceptował swoją przegraną. 10 października 2012 Chavez mianował Nicolása Maduro na stanowisko wiceprezydenta Wenezueli. To jego wyznaczył na swojego następcę.

10 grudnia 2012 Chavez wyjechał na Kubę, gdzie przeszedł czwartą już operację usunięcia nowotworu okolic miednicy. Prezydenta przywieziono do Caracas 18 lutego 2013 i od tamtej pory, według władz, pozostawał w szpitalu wojskowym, gdzie zmarł o 16:47 czasu lokalnego, 5 marca 2013.

Żródło: Wikipedia